"Στο καράβι, σιχαμένοι νεοέλληνες αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν κτήνη"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ, 44, φυσικός καλλιργητής και συγγραφέας, όπως αυτοσυστήνεται στο καταπληκτικό του blog, yiannismakridakis.gr. Γεννήθηκε στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργάνωνε τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελούνταν τις εκδόσεις του και διηύθυνε το τριμηνιαίο περιοδικό «Πελινναίο» έως το 2011. Κατόπιν άφησε τις πόλεις και μετακόμισε για μόνιμη διαμονή στη Βολισσό της ΒΔ Χίου. Εκεί στράφηκε προς τη φυσική καλλιέργεια της γης και έγινε παρατηρητής της αργής αβίαστης φυσικής ανάπτυξης, όπως λέει. Διοργανώνει σεμινάρια φυσικής καλλιέργειας, αλκαλικής διατροφής και πολιτικής στάσης ζωής με γνώμονα τον αντικαταναλωτισμό και την αποανάπτυξη.  Γράφει βιβλία και άρθρα, ενίοτε θυμωμένα.

ΕΝΑ από αυτά, με τίτλο "Στο καράβι, σιχαμένοι νεοέλληνες αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν κτήνη", διάβασα χθες στον ιστότοπο enallaktikos.gr. Περιγράφει ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς όσα είδε, άκουσε και έζησε πριν λίγες μέρες ως επιβάτης στο πλοίο «Νήσος Μύκονος» από τη Χίο στην Ικαρία. Συνεπιβάτες του ήταν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, που είχαν τελικό προορισμό τον Πειραιά.

ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ στο πλοίο, τον κάλεσαν στη ρεσεψιόν για να του αλλάξουν το εισιτήριο και να τον αναβαθμίσουν στην Α’ Θέση. Κάτι ψυλλιάστηκα, λέει, και τους είπα όμως ότι θέλω να κάτσω στο κατάστρωμα και ανέβηκα πάνω. Το βαπόρι γεμάτο πρόσφυγες, τους οποίους οι καμαρότοι φορώντας γάντια κατευθύνουν αμέσως προς το κατάστρωμα.

ΜΙΑ ξανθιά σαραντάρα, γράφει ο Μακριδάκης, φωνάζει στην παρέα της περίχαρη "ελάτε, ελάτε, μας πάνε στην πρώτη θέση γιατί έχει πολλούς λαθρομετανάστες!" και μια άλλη πιο ηλικιωμένη φωνάζει σε έναν γνωστό της καμαρότο: "Μανώλη γιατί δεν φοράς γάντια; Μην τους ακουμπάς βρε παιδάκι μου!"

ΤΟ μισό βαπόρι είναι μες στη βρώμα, στις τουαλέτες δεν μπορείς να πλησιάσεις. Προφανώς δεν το καθαρίζουν καθόλου διότι το προορίζουν για τους πρόσφυγες, οι οποίοι βέβαια πληρώνουν κανονικά εισιτήριο αλλά αντιμετωπίζονται σαν κτήνη. Μόνον το μπαρ τους έχουν ανοιχτό στο κατάστρωμα και τους πουλάνε πανάκριβα χάμπουργκερ, κοκακόλες και καφέδες. 

ΟΙ άνθρωποι πληρώνουν, «αλλά εισπράττουν τη σιχαμάρα και τον ναζισμό των σιχαμένων νεοελλήνων. Πληρώματος και επιβατών. Αποκτηνωμενα κατακάθια της ανθρωπότητας συνταξιδεύουν μαζί μου αλλά στην πρώτη θέση όλοι τους».

ΚΑΙ καταλήγει: Στο κατάστρωμα είμαστε μόνοι εγώ, η παρέα μου, οι πρόσφυγες και ο σκύλος μας κι έρχονται αμέτρητα τα προσφυγόπουλα ξυπόλητα ή με παπούτσια φθαρμένα όλα τους όμως γελαστά και τον ταΐζουν κουλούρια ...

ΝΤΡΟΠΗ. Μόνο ντροπή!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θέλω ακόμα να πιστεύω πως αυτοί που περιγράφει ο Γιάννης Μακριδάκης δεν είναι η πολλή Ελλάδα, αλλά η λίγη. Κι επίσης ότι εμείς οι δημοσιογράφοι, εμού πρωτίστως, θα αναδεικνύουμε περισσότερο αυτήν που ακόμα ελπίζουμε πως είναι η "πολλή Ελλάδα". Προσθέτω συνάμα πως ένας από τους λόγους που και εγώ αναδεικνύω και στιγματίζω τα κακώς κείμενα, είναι για να τα πληροφορηθούν οι υγιώς σκεπτόμενοι συμπολίτες και να γίνει πιο δυνατή έτσι η φωνή της αντίδρασης σε αυτά.

Persona Non Grata

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Victor Orban, ακριβώς επειδή ο ίδιος χαρακτήρισε ως σε τέτοιους, δηλαδή ανεπιθύμητους, τους πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ. «Μην αποπειραθείτε να έρθετε στην Ουγγαρία. Δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι θα γίνετε δεκτοί εδώ», δήλωσε πριν λίγες μέρες στην τηλεόραση, εκπροσωπώντας μια χώρα που περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή κακομεταχειρίζεται τους ανθρώπους αυτούς, στο πιο δύσκολο και αθέλητο «ταξίδι» της ζωής τους. Αν μη τι άλλο, οι Ούγγροι έπρεπε να ξέρουν από απομόνωση και βίαιη συμπεριφορά. Τα έζησαν κάποτε…

(*) Δημοσιεύτηκε στη στήλη μου Πρόσωπα&Προσωπεία στην κυπριακή εφημερίδα "Φιλελεύθερος"