ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΑΒΒΑΪΔΟΥ

«Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός. Και θα τον τσακίσουμε».

Την ξέρω αυτήν την αριστερή …λογική. Την έχω ζήσει στο πετσί μου πολλές φορές.

Όταν δεν γουστάρουν κάποιον, ιδίως αυτόν που δεν συμμερίζεται τις δικές τους απόψεις, τον στοχοποιούν, αρχίζουν να τον υπονομεύουν και, όταν δοθεί η ευκαιρία, την οποία οι ίδιοι συνήθως «προκαλούν», τον τρώνε.

Άμα δεν είσαι «δικός» τους, αναστατώνονται, φανατίζονται, αφηνιάζουν. Δεν μπορούν να διαχειριστούν την «διαφορετικότητα», παρά μόνο εάν αυτή τους είναι από συμπαθής έως και ανώδυνη.

Λένε, φερ ειπείν, ότι σέβονται όλες τις θρησκείες, αλλά άμα ακούσεις στην Ελλάδα πως αναφέρονται στους πιστούς, ιδίως στους Χριστιανούς, θα καταλάβεις αμέσως ότι ψεύδονται.

Μια φορά, δεν πάνε πολλά χρόνια, έκανα στην εφημερίδα ένα ρεπορτάζ για τα συσσίτια. Ανάμεσα σε πολλούς άλλους, μίλησα και με συνάδελφό μου από άλλο μέσο, που έχει ενεργό ρόλο στα συσσίτια. Μου είπαν ότι έκοψαν την αναφορά μου σε αυτόν «διότι δεν τον συμπαθούμε εδώ μέσα».

«Ποιός το έκοψε;», ρώτησα. Απάντηση δεν πήρα. Πιθανώς να το αποφάσισαν σε Γενική Συνέλευση!

Μια άλλη φορά, στεκόμενος τυχαία στο ταμείο του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκη, τότε στην Πανεπιστημίου ψηλά, άκουσα μπροστά μου ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπολίτευση τότε, να μιλάει με τηλεοπτικό δημοσιογράφο της ΕΡΤ και να του λέει, «αφού θα έχεις έναν της Νέας Δημοκρατίας και έναν δικό μας, δεν χρειάζεται να έχεις και έναν από ΠΑΣΟΚ, αφού κι αυτοί κυβέρνηση είναι». Την άλλη μέρα το πρωί, τσέκαρα και όντως έγινε έτσι όπως το υπαγόρευσε ο Συριζαίος βουλευτής από την βόρεια Ελλάδα.

Γνωρίζω ότι παρόμοια γίνονταν και γίνονται και από τους «άλλους». Ναι, αλλά αυτοί ήρθαν ως «διαφορετικοί», και καθύβριζαν τους «άλλους». «Να ξεβρομίσει ο τόπος», έγραφαν οι ακάθαρτες αφίσες τους. «Στα τσακίδια», φώναζε το αριστερός τους τηλεβόας. Ως ευαγγελιστές ήρθαν. Και γίνανε κιόλας σατανάδες.

*** Σήμερα το μεσημέρι, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε «όπως προβλέπει – λέει ο νόμος», να παύσει από την θέση της, που υποτίθεται πως είναι αναξάρτητη, τη Γενική Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, Κατερίνα Σαββαϊδου. Έναν άνθρωπο που, όπως και ο επίσης αποπεμφθείς από την προηγούμενη κυβέρνηση Χάρης Θεοχάρης, έχει εργαστεί στη ζωή της, και μάλιστα σε υψηλότατο, δύσκολο και πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο, όσο δεν έχουν εργαστεί μαζί όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου αυτής της κυβ΄ρνησης. Γι’ αυτό δεν την άντεχαν. Γι’ αυτό και δεν είχαν ούτε την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να σεβαστούν τουλάχιστον το τεκμήριο αθωότητας που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που κατηγορείται για κάτι. Βλέπετε, αυτοί οι τύποι δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τέτοιες καταστάσεις, διότι τους προστατεύει πάντοτε η ασυλία τους – το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στην Ελλάδα.