Μια φίλη του twitter, η Μαρία, έγραψε σήμερα, "το απόγευμα αποχαιρετάμε τον αγαπημένο φίλο @Fondeus στο Κιβέρι Αργολίδας".
Δεν τον ήξερα. Δεν τον έκανα follow, ούτε και εκείνος εμένα.
Μπήκα στον λογαριασμό του, και βρήκα το τελευταίο tweet του στις 14 Μαϊου, να γράφει "Χωρίς Ανάσα", και να παραπέμπει σε δικό του blog, breathe-in-the-words.blogspot.gr, με τον ελληνικό τίτλο "Αναπνέοντας".
Διάβασα το Χωρίς Ανάσα, πιθανώς το τελευταίο του κείμενο, και το παραθέτω εδώ:
Αναζητώ μια παραλία όχι πολύ μεγάλη μια σταλίτσα ας είναι που να 'χει καθαρά νερά ζεστά βότσαλα και σκιά από όχι πολύ ψηλά βράχια έτσι που να βολεύει για έναν απογευματινό ύπνο από αυτούς που ναι μεν είναι απόγευμα αλλά ξεχνάς τι ώρα είναι και κυρίως ξεχνάς πού βρίσκεσαι και δεν υπάρχει ένα χέρι να σε σκουντήξει να ξυπνήσεις γιατί και τα άλλα χέρια σαν κι εσένα κοιμούνται και δε θέλουν να τα ξυπνήσουν άλλα χέρια και συνειδητοποιείς τελικά ότι είστε πολλοί σ'αυτή την έρημη κατά τ' άλλα παραλία που είναι μια σταλίτσα κι έχετε έρθει όλοι για να σας νανουρίσει το κύμα παρά για να κάνετε μπάνιο αλλά δε θα δώσετε και λογαριασμό για το τι ήρθατε να κάνετε αρκεί που χαζεύεις τη θάλασσα για ώρες πριν ξαπλώσεις και ηρεμεί η ψυχή σου από το συνεχές ντάπα ντούπα που δεν ξέρεις αν είναι της πόλης ή της καρδιάς σου αλλά θες να σταματήσει επιτέλους.
Θα 'ρθεις;
Και μας χαρίζει στη συνέχεια το υπέροχο αυτό τραγούδι, The Sea, από το άλμπουμ Big Calm των Morcheeba
Δεν τον ήξερα. Δεν τον έκανα follow, ούτε και εκείνος εμένα.
Μπήκα στον λογαριασμό του, και βρήκα το τελευταίο tweet του στις 14 Μαϊου, να γράφει "Χωρίς Ανάσα", και να παραπέμπει σε δικό του blog, breathe-in-the-words.blogspot.gr, με τον ελληνικό τίτλο "Αναπνέοντας".
Διάβασα το Χωρίς Ανάσα, πιθανώς το τελευταίο του κείμενο, και το παραθέτω εδώ:
Αναζητώ μια παραλία όχι πολύ μεγάλη μια σταλίτσα ας είναι που να 'χει καθαρά νερά ζεστά βότσαλα και σκιά από όχι πολύ ψηλά βράχια έτσι που να βολεύει για έναν απογευματινό ύπνο από αυτούς που ναι μεν είναι απόγευμα αλλά ξεχνάς τι ώρα είναι και κυρίως ξεχνάς πού βρίσκεσαι και δεν υπάρχει ένα χέρι να σε σκουντήξει να ξυπνήσεις γιατί και τα άλλα χέρια σαν κι εσένα κοιμούνται και δε θέλουν να τα ξυπνήσουν άλλα χέρια και συνειδητοποιείς τελικά ότι είστε πολλοί σ'αυτή την έρημη κατά τ' άλλα παραλία που είναι μια σταλίτσα κι έχετε έρθει όλοι για να σας νανουρίσει το κύμα παρά για να κάνετε μπάνιο αλλά δε θα δώσετε και λογαριασμό για το τι ήρθατε να κάνετε αρκεί που χαζεύεις τη θάλασσα για ώρες πριν ξαπλώσεις και ηρεμεί η ψυχή σου από το συνεχές ντάπα ντούπα που δεν ξέρεις αν είναι της πόλης ή της καρδιάς σου αλλά θες να σταματήσει επιτέλους.
Θα 'ρθεις;
Και μας χαρίζει στη συνέχεια το υπέροχο αυτό τραγούδι, The Sea, από το άλμπουμ Big Calm των Morcheeba
Καλό ταξίδι, άγνωστέ μου φίλε.
No comments:
Post a Comment