Friday, September 20, 2013

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ

Σαν σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου 1971, πέθανε ο Γιώργος Σεφέρης, κατα πολλούς ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής της σύγχρονης εποχής, τιμηθείς με το Βραβείο Νόμπελ το 1963.

Αντι για πολλά λόγια:

1. Προτείνω το 7τομο έργο του "Μέρες", όπως και το 3τομο "Δοκιμές". Ανεκτίμητο απόκτημα από τις εκδόσεις Ίκαρος. Και,
2. Το ταιριαστό, για αυτήν την ημέρα ποίημά του "?Η Τελευταία Μέρα".


ταν μέρα συννεφιασμένη. Κανες δν ποφάσιζε
φυσο
σε νας γέρας λαφρύς: «Δν εναι γρέγος ε
ναι
σιρόκος» ε
πε κάποιος.
Κάτι λιγν
κυπαρίσσια καρφωμένα στν πλαγι κι

θάλασσα
γκρίζα με λίμνες φωτεινές, πι
πέρα.

Ο στρατιτες παρουσίαζαν πλα σν ρχισε ν ψιχαλίζει.
«Δ
ν εναι γρέγος εναι σιρόκος» μόνη πόφαση πο

κούστηκε.

Κι μως τ ξέραμε πς τν λλη αγ δ θ μς μενε
τίποτε πιά, μήτε
γυναίκα πίνοντας πλάι μας τν
πνο
μήτε
νάμνηση πς μασταν κάποτες
ντρες,
τίποτε πι
τν λλη αγή.


«Ατς γέρας φέρνει στ νο τν νοιξη» λεγε
φίλη
περπατώντας στ
πλευρό μου κοιτάζοντας μακρι «τν
νοιξη
πο
πεσε ξαφνικ τ χειμώνα κοντ στν κλειστ

θάλασσα.
Τόσο
προσδόκητα. Πέρασαν τόσα χρόνια. Πς θ
πεθάνουμε;»


να νεκρώσιμο μβατήριο τριγύριζε μς στν ψιλ βροχή.
Π
ς πεθαίνει νας ντρας; Παράξενο κανένας δν τ

συλλογίστηκε.
Κι
σοι τ σκέφτηκαν ταν σν νάμνηση π παλι
χρονικ

τ
ς ποχς τν Σταυροφόρων τς ν - Σαλαμίνι - ναυ-
μαχίας.


Κι μως θάνατος εναι κάτι πο γίνεται- πς πεθαίνει
νας ντρας;


Κι μως κερδίζει κανες τ θάνατό του, τ δικό του θά-
νατο, πο
δν νήκει σ κανέναν
λλον
κα
τοτο τ παιχνίδι εναι ζωή.


Χαμήλωνε τ φς πάνω π τ συννεφιασμένη μέρα, κα-
νε
ς δν
ποφάσιζε.
Τ
ν λλη αγ δ θ μς μενε τίποτε-
λα παραδομένα-
μήτε τ
χέρια μας-
κι ο
γυνακες μας ξενοδουλεύοντας στ κεφαλόβρυσα κα

τ
παιδιά μας
στ
λατομεα.


φίλη μου τραγουδοσε περπατώντας στ πλευρό μου
να τραγούδι σακατεμένο:
«Τ
ν νοιξη, τ
καλοκαίρι, ραγιάδες...»
Θυμότανε κανε
ς γέροντες δασκάλους πο μς
φησαν
ρφανούς.
να ζευγάρι πέρασε κουβεντιάζοντας:
«Βαρέθηκα τ
δειλινό, πμε στ
σπίτι μας
π
με στ σπίτι μας ν᾿ νάψουμε τ φς».


θήνα, Φεβ. 39

 

3 comments:

  1. Ο Σεφέρης κουβαλούσε πάντα μέσα του τον πόνο του ξεριζωμένου και ξενητεμένου, που η ζωή του σημαδεύτηκε και χτυπήθηκε από την ιστορία. Και για αυτό οι αναφορές - πάντα με εικόνες και παραβολές, όπως συνήθιζε - στο αντίθετό της ζωής, στον θάνατο. Αυτό, οι περισότεροι Ελλαδίτες δεν το βίωσαν ποτέ και δεν το έχουν επίσης καν κατανοήσει (αναλύσει με τον νου), πάρα πολλοί ακόμη και μέχρι σήμερα.
    Ας αναλογισθούμε ότι τον Φεβρ. '39 ο Σεφέρης ήταν μόλις 39 χρόνων και είχε περάσει τον ξεριζωμό, μια ναυαγισμένη προσωπική σχέση από τα χρόνια του Παρισιού, άλλα οικογενειακά προβλήματα και είχε ήδη πλήρη επίγνωση του πολέμου που ερχόταν, λόγω της δουλειάς του στο υπουργείο Εξωτερικών. Έτσι "χτίστηκε" η ζωή του για να "κοιμάται και η καρδιά του να ξαγρυπνά" και να μας συντροφεύει...
    ΚΜ

    ReplyDelete
  2. Χρήστο την καλημέρα μου....ας είναι αντάμα..με τη μνήμη του Σεφέρη..!

    ReplyDelete
  3. Καλημέρα Χρήστο,
    ιδού η δική μου συμβολή και συμβουλή:
    http://marronblogger.blogspot.gr/2013/09/blog-post_20.html
    Κρίμα που δεν σ'ακούμε να τα διαβάζεις όλα αυτά με την ευσυγκίνητη φωνή σου ;)

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...