ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ...*

«Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν/ Ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς/ Άπ’ το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη/ Τρυφερά με τα  φανάρια μου σβηστά. / Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία /  Καθετί μισοχωμένο μες στη γη / Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει / Με το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός.

Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά /Θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά. / Και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί / Σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί. Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ / Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό / Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός / Δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός»

Απόσπασμα στίχων ενός από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, το Πρωτομαγιά, από τον δίσκο Τραπεζάκια Έξω του Διονύση Σαββόπουλου. Όταν πρωτοβγήκε το 1983, νομίζω πώς ήρθε τότε το νέο κύμα του «έξω» στην Ελλάδα. Εννοώ ότι, τότε άνθισαν ακόμα περισσότερο τα ταβερνάκια και τα ουζερί στις πλατείες και στους πεζόδρομους. Τότε, οι ήχοι της παρέας που ήταν έξω άρχισαν να ενσωματώνονται με τους άλλους ήχους, των αυτοκινήτων, των τζιτζικιών, των καμπανών των εκκλησιών, των ταινιών από τους υπαίθριους κινηματογράφους...

Τούτο το τραγούδι, σήμερα, εποχή κορωνοϊού, αποκτά άλλη σημασία. Λίγο νοσταλγική. Πολύ αληθινή.

Τα άδεια χωριουδάκια και η ασυνάρτητη επαρχία. Η πρωτόγνωρη ησυχία της νύχτας, υπό περιορισμόν. Το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός, και που ουδέποτε ως τώρα είχαμε δει.

Αλλά και ο νόστος για όσα αφήσαμε πίσω – αληθινά, μα και ψεύτικα. Όμορφα, μα και αποκρουστικά. Παραλίες σκουπιδοτόπων, με μεγάφωνα στη διαπασών. Μια Πολιτεία σωριασμένη στο πλαστικό, στην επίδειξη  και στη διαφθορά της. Όλα είναι τόσο τρομαγμένα, λέει ο Σαββόπουλος, έλα όμως που τ’ αγαπάω ο φτωχός.

Κοιτώντας πέρα από τα νούμερα όμως και τους αριθμούς, το ξέρω, το αισθάνομαι ότι «θ’ ανταμωθούμε μια τρελή Πρωτομαγιά». Που ίσως όμως να είναι αυτή ακριβώς που ζούμε τώρα, σήμερα. Ανιχνεύοντας τον εαυτό μας. Τους άλλους. Θεωρώντας και αναθεωρώντας.

Η Πρωτοψάλτη επάνω σ’ ένα φορτηγό, τραγουδά για τους Αθηναίους. Το Φορτηγό με παραπέμπει πάλι σε έναν από τους καλύτερους δίσκους του Σαββόπουλου. Με τους μάγους του. Τη Ζωζώ. Τη μαϊμού. Το μπουλούκι. Τη Συννεφούλα. Το δέντρο. Το Βιετνάμ. Τον ήλιο αρχηγό. Τα κορίτσια, δυο-δυο. Τα πουλιά της δυστυχίας. Τους παλιούς μας φίλους. Και το, μη μιλάς άλλο για αγάπη, γιατί η αγάπη είναι παντού.

Ο Κρανουκάκης, που επίσης έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια, τώρα τα διαγράφει ένα-ένα με την αποκρουστική βουλιμία του. Ενοχλήθηκε που η Πρωτοψάλτη σταμάτησε έξω από το Μαξίμου, απ΄όπου βγήκε ο Μητσοτάκης για 3 λεπτά για να την ευχαριστήσει που δίνει χρώμα στην νεκρή πόλη και χαμόγελο στους εμβρόντητους πολίτες της, και της διαμήνυσε «δεν θέλω τα τραγούδια μου στου Κούλη το λημέρι».

(Οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι της Τέχνης ήσαν πάντοτε ευγενείς. Ακόμα και οι πιο εκκεντρικοί, σκέφτομαι μελαγχολικά…)

Ο Κραουνάκης, που εξαρχής έχει δηλώσει ότι πιστεύει πολύ στον Τσίπρα, (και δικαίωμά του να το κάνει), εγκαλεί τώρα συναδέλφους του και μόνο που … πλησιάζουν τον εχθρό!

Από την άλλη, έχουμε τον Διονύση Σαββόπουλο να απηύθυνει ένα μεγάλο «Μπράβο» στην Πρωτοψάλτη για την ιδιότυπη συναυλία της στους δρόμους της Αθήνας. Αναγνωρίζει ότι «υπήρξε μια αβλεψία» με την μάζωξη περισσότερων ανθρώπων από το επιτρεπτό γύρω από τον Μητσοτάκη (ήταν περίπου δέκα, αλλά όχι σε σωστή απόσταση), και τελειώνοντας, σημειώνει:

«Θα ήθελα να παρακαλέσω το Υπουργείο Πολιτισμού να σκεφτεί σοβαρά για να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα των μουσικών και των συνεργατών τους, που με ακυρωμένες όλες τις μουσικές εκδηλώσεις από τον περασμένο Φλεβάρη μέχρι άγνωστο πότε, άραγε πως θα αντέξουν; Πως θα ζήσουν;».

Ολοφάνερη η ποιοτική διαφορά από την φτηνή αντίδραση του ακατάσχετου Κραουνάκη. Που όμως, με τίποτα δεν μπορεί να σβήσει από μέσα μας τα τραγούδια που αγαπάμε. Το «Πήρα κόκκινα γυαλιά, κι' όλα γύρω σινεμά τα βλέπω», ή το «Η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Σταμάτη!...

(*) Το κομμάτι δημοσιεύεται στην κυριακάτικη έκδοση της κυπριακής εφημερίδας "Φιλελεύθερος".