Η σκουπιδοφάγος TV*

Στην Ελλάδα, σε μία από αυτές τις άθλιες μεσημβρινές εκπομπές όπου κάθε πικραμένος-βαρεμένος βγαίνει και λέει το μακρύ και το κοντό του, τηλεφώνησε προχθές μία ακροάτρια που αυτοσυστήθηκε στην παρουσιάστρια Κατερίνα Καινούριου (στο Open) ως Βίκυ, και εξομολογήθηκε ότι «δυστυχώς, Κατερίνα μου, εγώ περιμένω ένα παιδάκι, και λέω “δυστυχώς” γιατί το παιδί που θα φέρω στον κόσμο είναι του γιου του συζύγου μου».

Στη συνέχεια, η εν λόγω δυστυχισμένη εξήγησε στο πανελλήνιο (που άλλη έγνοια δεν είχε) ότι πριν 3 χρόνια παντρεύτηκε έναν μεγαλύτερό της κύριο, τον οποίο, λέει, γνώρισε μέσω γραφείου συνοικεσίων. «Κι όπως καταλαβαίνετε, τον παντρεύτηκα για οικονομικούς λόγους». Ο σύζυγος λοιπόν, 78χρονος, αλλά πλούσιος, μάθαμε. Ο γιος 20χρονος και ντούρος.

Η Βίκυ παίρνει από τον καθένα ό,τι μπορεί. Τα λεφτά του πρώτου. Το σπέρμα του δεύτερου, με τον οποίο και δηλώνει ερωτευμένη.

Η παρουσιάστρια, μαζί με τους υπολοίπους συντελεστές της εκπομπής, μένουν άφωνοι. Και βεβαίως, ενθαρρύνουν την κυρία Βίκυ να συνεχίσει να μιλάει γιατί ξέρουν πως κάθε της κουβέντα μετράει χρυσάφι στα μηχανήματα της AGB που καταγράφουν την τηλεθέαση των εκπομπών. Λες και τα σκουπίδια χρειάζονται μέτρηση για να αξιολογηθούν….

Το χειρότερο δε απ’ όλα, είναι ότι το απόσπασμα αυτό βγήκε και στο διαδίκτυο και, απ’ ό,τι πρόσεξα, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το είδαν 500 χιλιάδες άνθρωποι, συν ένας εγώ! Αυτά, σε καιρό κορωνοϊού σημειώστε. Όπου, πραγματικά, είναι ελάχιστες οι εκπομπές στην τηλεόραση πια, ακόμα και την δική μας εδώ στην Κύπρο που μιμείται τα χειρότερα από την Ελλάδα, που μπορούν όλοι οι άνθρωποι που έχουν περιοριστεί αναγκαστικά στα σπίτια τους να δουν κάτι της προκοπής.

Για αυτό άλλωστε, και ευτυχώς, χάνουν ήδη τη μάχη από το διαδίκτυο και τις πλατφόρμες ταινιών και άλλων αξιόλογων πολιτιστικών εκπομπών, που προσφέρονται σε live-streaming. Μόνο που αύριο, όλα αυτά τα κανάλια της συμφοράς, θα κλαίνε ότι δεν έχουν έσοδα και θα το αποδώσουν και αυτό στην πανδημία, ζητώντας πιθανώς από το κράτος, δηλαδή εμάς τους πολίτες, να τους καλύψει ένα μέρος από τη ζημιά. Την οποία ζημιά, ούτε καν θα σκεφτούν βεβαίως ότι μπορεί να την προκαλούν και οι δικές τους, φτηνιάρικες και άθλιες επιλογές!

Τελικά, εάν εξαιρέσει κάποιος μερικά δελτία ειδήσεων, τα τηλεοπτικά κανάλια αποκαλύφθηκε τώρα με το #ΜένουμεΣπίτι ότι έχουν κερδίσει μόνο μια πολύ μικρή μερίδα τηλεθεατών, και αυτή δηλαδή με το ζόρι, επειδή οι άνθρωποι, μάλλον από συνήθεια και μη καλή σχέση με τα ιντερνετικά δίκτυα, δεν έχουν και άλλες επιλογές.

Αποδεικνύεται δε και η φτώχεια πολλών καναλιών σε ενδιαφέρον και ποιοτικό αρχειακό υλικό – τέτοιο που, όπως συμβαίνει στα περισσότερα μεγάλα κανάλια της Ευρώπης, (ως έναν βαθμό και στο ΡΙΚ, ιδίως των παλαιότερων ημερών), να μπορεί να γεμίσει με ωραίες αναμεταδόσεις τις ατέλειωτες ώρες που ο κόσμος μένει κλεισμένος μέσα, κυρίως δε εκείνων των ανθρώπων που μαζί με τον περιορισμό γεύονται και σκληρή μοναξιά.

Τα κανάλια, δημόσια και ιδιωτικά, που επένδυσαν σε ποιοτικές εκπομπές και σειρές, στο θέατρο, σε συναυλίες καλής μουσικής (όχι των σκυλάδικων), και σε κοινές παραγωγές με άλλους οργανισμούς, έχουν, ιδίως τώρα με την κρίση, πολλά πράγματα να δείξουν στους τηλεθεατές. Όσα κανάλια, αντιθέτως, βασίστηκαν και βασίζονται σε φτήνιες, με αυτές πορεύονται και τώρα, και επί αυτών κρίνονται.

Ένα καλό προιόν, κρίνεται από την αντοχή του στον χρόνο. Δείτε τα τραγούδια. Πχ, το Χαμόγελο της Τζοκόντα του Χατζιδάκι, και ο Σταυρός του Νότου του Μικρούτσικου, είναι σταθερά στην λίστα των 100 πιο ευπώλητων δίσκων. Τα σουξεδάκια, όσο γρήγορα φτάνουν στη κορυφή, τόσο πιο γρήγορα εξοστρακίζονται από τη λίστα και δεν επανέρχονται ποτέ.

Σκίτσο του Daryl Cagle

(*) Η στήλη μου Πρόσωπα & Προσωπεία στον "Φιλελεύθερο" Κύπρου, 24.04.2020