Κλαίει η Simone Lamsma. Κλαίει το βιολί της.
Κλαίει η Davida
Scheffers. Κλαίει και το αγγλικό κόρνο της.
Κλαίω κι
εγώ.
Καθώς
έρχονται μπροστά στα μάτια μου όλες οι εικόνες από την εκπληκτική ταινία του
Σπίλμπεργκ, Η Λίστα του Σίντλερ.
Καθώς, μέσα
από κάθε μικρή ιστορία, ανακαλύπτω στον άνθρωπο δυνάμεις κατά πολύ υπέρτερες
εκείνων που τον καταστρέφουν ή τον μετατρέπουν σε θηρίο.
Καθώς
φτερουγίζει μέσα μου η ελπίδα ότι ο φασισμός που πάλι πάει να σηκώσει κεφάλι,
από μικρές αντιστάσεις εκατομμυρίων απλών ανθρώπων, θα νικηθεί και, ίσως κάποια
μέρα εκλείψει κιόλας ολωσδιόλου.
Κλαίω καθώς
μαθαίνω διαβάζοντας ότι η Davida πάσχει από μια σπάνια νευρομυϊκή αρρώστια, που της προκαλεί
πολύ πόνο, και που την έκανε να πιστέψει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να
παίξει μουσική, και μάλιστα με μια υψηλού επιπέδου, καταξιωμένη ορχήστρα. Τα
κατάφερε όμως. Έπαιξε όλο το σόλο του αγγλικού κόρνου, στο κομμάτι που έγραψε ο
Τζον Ουίλλιαμς για την ταινία του Σίντλερ. Και, όπως θα δείτε στο βίντεο, ο
επίλογος με το σόλο βιολί της Lamsma της έφερε δάκρυα στα μάτια.
Στο
ακροατήριο, ίσως προσέξετε και την κόρη της Davida, που εκείνη ακριβώς την ημέρα έγινε
18 χρονών. Και ξέρει πια ότι η δύναμη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, όταν αυτή
απορρέει από το δίκαιο, το καλό και το όμορφο, φέρνει τα μικρά και μεγάλα
θαύματα της ζωής.
No comments:
Post a Comment