"ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ" ΤΗΣ ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟ

Έλαβα μόλις, στο μέϊλ, το ακόλουθο κείμενο από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ. Είναι γραμμένο από την βουλευτή Φώφη Γεννηματά, η οποία απευθύνεται προς τον πατέρα της, Γιώργο Γεννηματά, που έφυγε τόσο πρόσωρα από τη ζωή, σαν σήμερα, 25 Απριλίου του 1994, από καρκίνο, σε ηλικία μόλις 55 ετών. 

Το αναδημοσιεύω το κείμενο διότι το βρίσκω ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Είναι, κατ' αρχάς τρυφερό κι ανθρώπινο, όσο η Φώφη Γεννηματά μιλάει στον νεκρό πατέρα της σε πρώτο πρόσωπο. Και εάν σε ένα πράγμα ταυτίζομαι απολύτως μαζί της, εγώ που επίσης έχασα τον πατέρα μου, σε πολύ μικρή ηλικία και οι δύο, 47 εκείνος, 15 εγώ, είναι στο ότι είναι μύθος πως "ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα". Πονάει κάθε μέρα η απουσία ενός αγαπημένου σου προσώπου. Κάθε μέρα.

Από κει και ύστερα, βρίσκω ότι η κ. Γεννηματά, και αυτή είναι μόνο προσωπική μου άποψη-διαίσθηση, νομίζω ότι εκμεταλλεύεται αυτήν την ευκαιρία που της φέρνει στη μνήμη η θλιβερή ημερομηνία της απώλειας του πατέρα της, όχι για να κάνει μία γενική πολιτική θεώρηση, που θα ήταν απολύτως θεμιτό, ίσως και ακόμα πιο ενδιαφέρον, αλλά γλυστράει και λίγο σ' αυτό που ο Γιώργος Γεννηματάς απεχθανόταν: την μικροπολιτική.

Οι αναφορές της, συγκεκριμένα, στο ΠΑΣΟΚ "που το κρατούν ακίνητο οι προσωπικοί σχεδιασμοί και επιδιώξεις", όπως και η αιχμή της στο ότι "εσύ δεν έγινες Πρωθυπουργός, η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν ήσουν τζάκι της πολιτικής, δεν ήσουν αυθεντία...", νομίζω ότι θα μπορούσαν να έλειπαν από ένα τόσο τρυφερό και ζεστό κείμενο.

(Ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός της μεταπολίτευσης, στις κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου. Πιστώνεται με την μεταρρύθμιση στον χώρο της υγείας, με την θεμελίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, γνωστό ως ΕΣΥ. Οι δύο τελευταίες υπουργικές του θητείες, ήταν στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Άφησε πίσω του σύζυγο, την Κάκια Βέργου από τη Σύμη, και δύο κόρες, την Φώφη και την Μαίρη).

Ιδού η "ανοικτή επιστολή" της Φώφης πρός τον πατέρα της.

ΑΝΝΑ, Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟ

Εγεννήθη ημίν σήμερον, ξημερώματα Σαββάτου 25ης του Απριλίου ημέρα, εις τον αστερισμόν του Ταύρου, σωτηρίου έτους 2015, εις πόλιν Φράϊμπουργκ της Γερμανίας, από γονείς Μπάρμπαραν (Βαρβάραν) και Κωνσταντίνου, τέκνου Νικολάου και Ντόρις, θυγατέρα περί των 3 κιλών και, όπως με επληροφόρησεν ό προσποιούμενος τον ψύχραιμον παππούς με γραπτόν μήνυμα από την έξυπνον τηλεφωνικήν του συσκευήν (smartphone), "Άννα, τ' όνομά της, το μικρόν...", ανηψιά του Άρη και του Πάρη!

Λαμβάνει το όνομα της μητέρας του Ιησού, της Παναγίας, και θα εορτάζει την 9ην Δεκεμβρίου, ως "Αννούλα του χιονιά", ο συνθέτης της οποίας ήτο Λεμεσιανός συντοπίτης του υπερηφάνου παππού, όστις εστίν ο καλύτερός μου φίλος.

Χαράς ευαγγέλια!

Να σας ζήσει!

ΣΧΟΛΙΟ-ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΠΑΝΕΚΤΕΛΕΣΗ" ΤΟΥ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑ

Από αριστερά: Θεόδωρος Δημήτριεφ (ηθοποιός και τραγουδιστής), Οδυσσέας Ελύτης, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Κατράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Από τον φίλο εκπαιδευτικό και συνθέτη-στιχουργο-ερμηνευτή Περικλή Κυπραίο, έλαβα και αναδημοσιεύω το ακόλουθο άρθρο-παρέμβαση στη συζήτηση που έχει ανοίξει για το γεγονός ότι με την έγκριση και τις ευλογίες του Μίκη Θεοδωράκη, θα ερμηνεύει το μνημειώδες έργο του "Αξιον Εστί", ο Σάκης Ρουβάς.

Ο Θεοδωράκης μελοποίησε το ποιητικό έπος του Οδυσσέα Ελύτη, με τον ανυπέρβλητο λαϊκό τραγουδιστ΄λη Γρηγόρη Μπιθικώτση, και αφηγητή τον, ..., (νομίζω πως δεν μπορούσε να ήταν άλλος, παρά μόνο ίσως ο Μινωτής), μεγάλο Μάνο Κατράκη.

Ο Περικλής είναι χειμαρρώδης, θα το διαπιστώσετε. Αλλά, και ως χείμαρρος, είναι καθάριος, έντιμος, και ευθύς. 

Αν και δεν έχω ακούσει αυτήν την "επανεκτέλεση" (δεν ξέρω κάν πότε θα γίνει) του Ρουβά, συμφωνώ με τον Περικλή σε πολλά που γράφει, διότι προσεγγίζει το θέμα μόνο με αγάπη για το τραγούδι, αλλά και για ότι συμβολίζει για τον καθένα από μας το συγκεκριμένο έργο.

Έχω ακούσει πολλές καλές επανεκτελέσεις στη ζωή μου. Έχω βιώσει, όμως, και πολλές ... τραγωδίες. Αυτές συνέβησαν όποτε ο τολμών δεν μέτρησε καλά το μέγεθος του τραγουδιού. Πίστεψε πως ήταν στα μέτρα του, και αποδείχτηκε αλλιώς. 

Ενδεικτικά: Κανείς δεν μπορεί να πεί την "Συννεφιασμένη Κυριακή", εκτός απ' τον Τσιτσάνη. Το 'Εβαλ' ο Θεός Σημάδι", εκτός από τον Ξυλούρη. Το "Ποιός ειν' τρελλός απ' έρωτα", εκτός από την Φλέρυ Νταντωνάκη. Το The Wall εκτός από τους Pink Floyd. To Stairway to Heaven εκτός από τους Led Zeppelin. Το Wonderful World, εκτός από τον Louis Armstrong. To Hallelujah, εκτός από τον Leonard Cohen.

Μη τρελλαθούμε, λοιπόν!

Όσο για τις επανεκτελέσεις στην κλασική μουσική, κατά πρώτον πρόκειται για παραλλαγές, που είναι πολύ διαφορετικό, και κατά δεύτερον, γίνονταν από συνθέτες-μεγαθήρια επάνω σε έργα άλλων συνθετών-κολοσσών.

Μη τρελλαθούμε εντελώς!

Ακολουθεί το άρθρο του Περικλή Κυπράιου:

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ

MΟΙΡΑΖΟΤΑΝ την αγάπη του για τα βιβλία με τους λιγοστούς του ακροατές, διαβάζοντάς τα κάθε βράδυ στις 8, την ώρα δηλαδή που τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδιδαν ειδήσεις και ο κόσμος ήταν αγριεμένος, στην νυχτερινή του εκπομπή στο ραδιόφωνο…

Η επιλογή των βιβλίων ήταν δική του. Εντελώς αυθαίρετη. Άλλωστε, ούτε μία φορά μέχρι εκείνην την σημαδιακή βραδιά δεν είχε δεχτεί παρατήρηση, πρόταση ή αντίδραση από κάποιον ακροατή, κάποια ακροάτρια.

ΕΦΤΑΣΕ μάλιστα να πιστεύει ότι μπορεί και να μην τον ακούει κανείς. Αλλά πάλι, τον παρηγορούσε ότι εκείνη η εκπομπή «Ένα βιβλίο πριν κοιμηθούμε», του έδινε τουλάχιστον την ευκαιρία, που ο αδυσώπητος χρόνος της καθημερινής ρουτίνας δεν του παρείχε, να μην ξεκόψει ποτέ από την ανάγνωση.

Η κα Ελένη ήταν εκείνη που έσπασε ένα βράδυ, μόλις τέλειωσε η εκπομπή, την σιωπή των ακροατών, και τον ζήτησε στο τηλέφωνο. Του συστήθηκε ως «μία ηλικιωμένη φιλόλογο» που, μαζί με τον κατά τι μεγαλύτερο σε ηλικία σύζυγό της, τον συνταξιούχο λογιστή κ. Παναγιώτη, διέμεναν στο Γηροκομείο της πόλης για να απολαμβάνουν την φροντίδα που τα δύο ξενιτεμένα τους παιδιά δεν μπορούσαν να τους προσφέρουν.

ΕΠΕΙΤΑ, ζήτησε από τον ραδιοφωνικό παραγωγό, «έστω μια φορά την εβδομάδα, να έρχεστε εδώ, και να μας διαβάζετε κατ’ ιδίαν ένα βιβλίο που θα το επιλέγουμε εμείς»! Εμβρόντητος εκείνος, δεν μπόρεσε να αποκριθεί αμέσως. «Λατρεύουμε την λογοτεχνία και οι δύο, αλλά η όρασή μας είναι τόσο φτωχή πια που στερούμαστε την χαρά της ανάγνωσης. Στον σταθμό σας, καταλαβαίνουμε ότι μερικά βιβλία μπορεί να είναι δύσκολο να σας αφήσουν τα επιλέξετε».

ΣΤΟΝ σταθμό είχε ήδη αρχίσει να μεταδίδεται το Μικρό Απόδειπνο καθώς η κ. Ελένη άρχισε να του αναφέρει βιβλία που είχε υπ’ όψιν της, αρκετά από τα οποία είχαν διαβάσει οι δυο τους παλαιότερα αλλά, όπως λένε ξέρετε, η δεύτερη ανάγνωση είναι πάντοτε εκείνη που, εκτός από τη ψυχή, φωτίζει και το μυαλό.

ΧΩΡΙΣ να πει πολλά, ο ραδιοφωνικός παραγωγός βρέθηκε το επόμενο απόγευμα στο Γηροκομείο, με τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι παραμάσχαλα, και τους παλμούς της καρδιάς του να χορεύουν τσάρλεστον!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΙΣΕ, όπως έκανε στην εκπομπή, και άρχισε να διαβάζει – τούτη τη φορά όμως προσέχοντας απέναντί του και τα πρόσωπα εκείνων που μόνο την σκιά του μπορούσαν να διακρίνουν. Παρατηρούσε, σε διάφορα σημεία του βιβλίου, ιδίως τα «δυνατά» ή και τα … επίμαχα, τις εκφράσεις τους. Και ήταν σαν να έβλεπε σε αυτές όλο το κείμενο, αλλά όχι με λέξεις πια.

ΕΠΕΙΤΑ έπιασαν την Πρωτεύουσα των Προσφύγων του Γιώργου Ιωάννου, ταξίδι που ξεκινά με τρένο από την Αθήνα, σ’ ένα βαγόνι όπου ο συγγραφέας καλοβλέπει μερικούς «ωραίους και καλοδεμένους» φαντάρους. Οι δύο ακροατές χαμογελούσαν γλυκά. Κι ο κ. Παναγιώτης παρατηρεί, στο πρώτο από τα δύο διαλλείματα της ανάγνωσης, ότι οι αφηγήσεις του Ιωάννου για τη Θεσσαλονίκη του δείχνουν και τη δική του μεταμόρφωση «από παιδί σε έφηβο, και από έφηβο σε νέο άνδρα».

Η «καλή-νύχτα» που ακολουθεί, βρίσκει τον αναγνώστη στο δρόμο, που η κρίση έχει ρίξει διάσπαρτα τους ανθρώπους ανάμεσα σε καφετέριες, φαστφουντάδικα και μπαράκια με δυνατή μουσική. Ο έρωτας, σαν νάναι κρυμμένος…

ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ!

Το απόγευμα της Παρασκευής, 17/4, κάλυπτα δημοσιογραφικά στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», τις συναντήσεις που είχε εκεί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πλην Χρυσής Αυγής. Το πρωί είχε δει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, και τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο.

Μετά από κάθε συνάντηση, ο αρχηγός κόμματος έκανε μια δήλωση στη κάμερα (της ΝΕΡΙΤ), και απαντούσε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων.

Όταν έκανε τη δική του δήλωση ο Υπουργός Άμυνας και Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝΕΛ), Πάνος Καμμένος, του υπέβαλα την ακόλουθη ερώτηση:

«Έχουν εκφραστεί επικριτικά σχόλια στον τουρκικό Τύπο, τα γνωρίζετε, για σας, και βεβαίως και εδώ στην Ελλάδα, σχετικά με δηλώσεις και ενέργειές σας. Τις οποίες επικαλούνται για να πουν “εδώ εμείς αποσύραμε το Μπαρμπαρός, και εσείς έχετε τον Καμμένο να προτείνει στην Κύπρο να πάρει καινούργια αεροπλάνα, σμήνος πολεμικών αεροπλάνων». Πιστεύετε ότι, μπορεί εσείς να δυσχεραίνετε την προσπάθεια για επανέναρξη των δια…».

Πριν πω «διαπραγματεύσεων», με διακόπτει και λέει:

«Άνθρωποι σαν και σας θεωρούν ότι (οι Τούρκοι) απέσυραν το Μπαρμπαρός. Το Μπαρμπαρός δεν απεσύρθη. Το Μπαρμπαρός τέλειωσε την επιχείρησή του, και μάλιστα η ΝΟΤΑΜ (σ.σ.: Οδηγία προς Ναυτιλλόμενους, όπως λέμε), δεν απεσύρθη, παρά μόνο στη λήξη της. Άρα, θα παρακαλούσα πάρα πολύ να σταματήσει η παραπληροφόρηση από Μέσα τα οποία δεν υπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, και εν συνεχεία να σχολιάζει τον τουρκικό Τύπο, τις απόψεις του για μένα. Ευχαριστώ πολύ. Λυπάμαι για σας.»

Πήγα να διαμαρτυρηθώ, και επανέλαβε την ίδια φράση, «λυπάμαι για σας».

«Γιατί το λέτε αυτό;», τον ρώτησα. «Σας ανέφερα τι γράφεται από τα τουρκικά ΜΜΕ, αλλά υπήρξε και επίσημη διαμαρτυρ…».  Εδώ, διέκοψε πάλι τη φράση «διαμαρτυρία από το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών για ενέργειές σας», και συνέχισε να μου συμπεριφέρεται επιθετικά, και να μου λέει «πράκτορας είσαι, αγόρι μου».

«Με ξέρετε εμένα, κύριε Καμμένε;», τον ρώτησα.

«Σας λέω ότι το Μπαρμπαρός δεν απεσύρθη», επέμεινε.

«Ωραία, είναι λόγος αυτός να με λέτε πράκτορα;».

«Μεταφέρετε τις απόψεις κάποιων ανθρώπων που είναι παραποιημένες. Θέλετε να εκπροσωπείτε τα τουρκικά Μέσα. Νάστε καλά, δεν πειράζει», πέταξε πάλι, και πήγε να φύγει.

«Μην με εντάσσετε εμένα σε αυτό που θέλετε να με εντάξετε», του είπα, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου, και σκεπτόμενος μάλιστα ότι ήμασταν στο λόμπι της «Μεγάλης Βρετανίας», και υπήρχε πολλής κόσμος εκεί που μας έβλεπε και μας άκουγε. Ντρεπόμουν. Ειλικρινά, ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

Εκείνος όχι, νομίζω. Φεύγοντας, μου πέταξε και αυτό:

«Τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, κάτι σαν τον … (δεν ακούγεται καλά, κάτι που να αρχίζει από Δ νομίζω), και σας τον δολοφόνησαν».

Ο Καμμένος έφυγε. Και εγώ έμεινα εκεί, εμβρόντητος, προσπαθώντας να καταλάβω αν αυτό που έζησα ήταν πραγματικό ή εφιάλτης.

Υπουργός της κυβέρνησης, να με αποκαλεί πράκτορα επειδή έκανα κατά τη γνώμη μου μιαν ερώτηση θεμιτή (αν θεωρεί, δηλαδή, ότι οι απόψεις και ενέργειές του μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στην λεπτή προσπάθεια επανέναρξης των διαπραγματεύσεων, για τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω, είναι, ο Καμμένος, ο μόνος ηγέτης κόμματος που εξέφρασε επιφυλάξεις και διαφωνία), και εν συνεχεία να με παρομοιάζει – στοχοποιώντας με στην ουσία – με τον ή τους δολοφόνους (πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, όπως έχει γραφεί) του πρώην υπαλλήλου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κύπρου, και δραστήριου υποστηρικτή του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, Θεόφιλου Γεωργιάδη, πριν από 20 χρόνια.

Όλο το περιστατικό έχει καταγραφεί από κάμερα της ΝΕΡΙΤ, και έγινε ενώπιον δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών που ήταν εκεί.

Ο λόγος που το αναφέρω εδώ, είναι πρώτον διότι το filoftero είναι κάτι σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο και θέλω να είναι καταγεγραμμένο για να μην το  φάει ο χρόνος και η λήθη.

Δεύτερον για να βγάλω λίγο από πάνω μου, μοιραζόμενος την μαζί σας, τη μεγάλη στεναχώρια που έχω για αυτό το γεγονός.

Και τρίτον, αν φτάσει ποτέ το κείμενο αυτό στα υπ’ όψιν του Πρωθυπουργού, να εισπράξει μέσω της ειρωνείας του τίτλου, «να τον χαίρεστε», την γνήσια στεναχώρια και απογοήτευση ενός πολίτη που δεν θέλει να πιστέψει ότι η χώρα του έχει σε ένα τόσο νευραλγικό πόστο, σε τόσο κρίσιμες στιγμές, έναν τέτοιον υπουργό.

Θα μιλούσα ακόμα και για στεναχώρια που εκλέγουμε τέτοιους ανθρώπους, αλλά θα το χόντραινα, και δεν χρειάζεται.

ΥΓ: Επειδή ο εκπρόσωπος Τύπου του κ. Υπουργού Άμυνας,μ αμφισβήτησε ότι ο κ. Καμμένος, όταν πήγε στη Κύπρο ζήτησε από τους Κύπριους αξιωματούχους να αγοράσουν "σμήνος πολεμικώβν αεροσκαφών", παραθέτω σύνδεσμο με άρθρο του κ. Λάρκου Λάρκου, στον ιστότοπο Μτεαρρύθμιση, με τίτλο "Νουθεσίες Καμμένου". (Κάντε copy-paste τη διεύθυνση)

http://metarithmisi.gr/%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85/

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: "Γέμισε ο κόσμος νεκρούς ανθρώπους που ζουν περιμένοντας να πεθάνουν".

Το φετινό Αναστάσιμο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο, προς τον λαό. Ένα μήνυμα που δεν ειναι από τα συνηθισμένα, από έναν άνθρωπο φωτισμένο. Καλή Ανάσταση. Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες.

«Αγαπητά μου παιδιά,
 
Χριστός "εγήγερται" καί ο Άδης "ηχμαλώτισται". Χριστός "εγήγερται" καί ο Άδης "επικράνθη". Χριστός "εγήγερται" καί ο Άδης "συνετρίβη".

Ο Άδης στή συμβολική γλώσσα της λατρείας μας είναι τό κράτος του θανάτου, τό μεταθανάτιο δεσμωτήριο των ψυχών. Ο σύγχρονος άνθρωπος δέν πιστεύει στόν Άδη. Αφού αποπνευμάτωσε τήν φυσική καί πολιτική ιστορία του, τήν τέχνη, τήν μόρφωση, τήν ίδια του τή ζωή, έχει πλέον αποπνευματώσει καί τόν θάνατο. Ο σύγχρονος άνθρωπος δέν έχει "σκοτώσει" μόνον τόν Θεό, απονέκρωσε καί τόν θάνατο.
 
Κάποτε οι κοινωνίες συμπεριφέρονταν σέ ακολουθία μέ τήν πίστη στήν αθανασία της ψυχής. Οι άνθρωποι είχαν τήν απόλυτη βεβαιότητα ότι η ψυχή τους δέν θά χαθεί, θά ζει, ἔστω καί σέ έναν στενάζοντα καί οδυρόμενο Άδη. Μά τώρα, ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί ότι μέ τόν θάνατο τελειώνουν ὅλα. Καί σῶμα καί ψυχή. Ὅλο καί περισσότεροι παύουν νά φέρονται προσχηματικά καί ὑποκριτικά καί προσχωροῦν ἀνοικτά στήν νοοτροπία τοῦ "φάγωμεν, πίωμεν, αὔριο γάρ ἀποθνήσκομεν". Αὐτή τή γνωστή ρήση ἀντιμετωπίζει αὐστηρά τό χωρίο τῆς Ἀποκαλύψεως "οἶδά σου τά ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καί νεκρός εἶ" (Ἀποκ. 3, 1).
 
Γέμισε ὁ κόσμος νεκρούς ἀνθρώπους πού ζοῦν περιμένοντας νά πεθάνουν. Ἀνθρώπους ὑποκρινόμενους τούς εὐτυχεῖς μέσα ἀπό τήν ἐπιφανειακή καί ἐπίπλαστη εὐθυμία, ἤ κάποιους πιό εἰλικρινεῖς, ὡς πρός τήν ἀπελπισία τους, καί γι' αὐτό βαθειά μελαγχολικούς. Ἀνθρώπους συμβιβασμένους μέ τή θνητότητα τῆς ὕπαρξής τους. Ἐκεῖνος πού συμβιβάζεται μέ τήν ἐπικείμενη ἀνυπαρξία του, εἴτε χάνει τό ἐνδιαφέρον του γιά τή χαρά τῆς ζωῆς, εἴτε ἀνάγει σέ ὕψιστη καί μοναδική ἀξία τήν εὐζωΐα, μή διστάζοντας νά πατήσει ἐπί πτωμάτων γιά νά τήν ἐξασφαλίσει. Στή συνείδησή του ὅλοι εἴμαστε πτώματα. Τά πτώματα δέν νιώθουν. Δέν πονοῦν. Ἄν ἕνα πτῶμα πατήσει ἕνα ἄλλο πτῶμα δέν ὑπάρχει βλάβη, δέν ὑφίσταται καμία μεταβολή στόν ἄδικο καί μάταιο τοῦτο κόσμο.
 
Χωρίς Ἀναστημένο Χριστό δέν ἔχει σημασία ἄν ὁ Ἅδης εἶναι ὑπαρκτός ἤ ἀνύπαρκτος. Χωρίς Ἀναστημένο Χριστό ὁ κόσμος παραμένει ἕνας σφαλιστός τάφος. Τάφος ὁ σκοτεινός Ἅδης, τάφος καί ἡ ἡλιόλουστη κτίση. Θαμμένες οἱ ψυχές, εἴτε μέσα στήν θνητή σάρκα, εἴτε ἔξω ἀπό αὐτήν. Ἐπειδή "Ἀνέστη ὁ Χριστός" ἡ πέτρα τοῦ τάφου κύλισε. Ἐπειδή "Ἀνέστη ὁ Χριστός" ὁ Ἅδης "ἐπικράνθη, κατηργήθη, ἐνεπαίχθη, ἐνεκρώθη, καθῃρέθη, ἐδεσμεύθη". Ἐπειδή "Ἀνέστη ὁ Χριστός" νικήθηκε μέ θάνατο τό κράτος τοῦ θανάτου.
 
Μέσα σέ ἕναν κόσμο ἀδικίας, σκληρότητας, κακότητας καί μισανθρωπίας κάθε συνειδητός χριστιανός παλεύει νά κρατηθεῖ ἀπό τά κράσπεδα τῶν ἱματίων τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, μέχρι νά ἑνωθεῖ γιά πάντοτε μαζί Του στήν αἰώνια Ζωή. Μέ αὐτόν τόν τρόπο μετέχει στό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ Χριστός δέν ζητᾶ ἀπό τόν καθένα μας νά ἐργαστεῖ μέ ἕναν τρόπο αὐτιστικό καί ἀτομικιστικό γιά τή σωτηρία του. Ἡ σωτηρία τοῦ καθενός περνᾶ μέσα ἀπό τή σωτηρία τῶν ἄλλων. Καί πολλές φορές, ἄν ὄχι ὅλες, ἀπαιτεῖται ἡ δική μας σταύρωση γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων.
 
Νά χαιρόμαστε γιά τό ὑπαρκτό τοῦ συντετριμμένου Ἅδη. Νά χαιρόμαστε γιά τίς σταυρώσεις μας, τά βάσανα καί τίς ὀδύνες μας. Γιατί ὅλα αὐτά, ὅποτε καί ἄν συνέβησαν, ὅποτε συμβαίνουν καί ὅποτε καί ἄν συμβοῦν, θά ἀνήκουν στό χθές. Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε ἤδη στό αἰώνιο σήμερα, μετέχουμε στόν θρίαμβο τοῦ πνεύματός Του, γευόμαστε τή δόξα τοῦ τεθεωμένου σώματός Του. Ὁ καθένας μπορεῖ νά ἀπευθυνθεῖ στόν Κύριό του καί Θεό του, τόν Ἰησοῦ Χριστό, μέ τά λόγια τοῦ ψαλμωδοῦ: "Χθές συνεθαπτόμην σοι Χριστέ", σήμερα "συνεγείρομαι ἀναστάντι σοι". "Συνεσταυρούμην σοι χθές". Σήμερα "συνδόξασόν με Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου".
 
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε ὅτι κραταιός ὁ Ἀναστάς Κύριος καί σήμερα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνες».
 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
 

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ

Στη συνέντευξη αυτή με τον καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη, και που μεταδόθηκε χθές Μεγάλη Πέμπτη, 9 Απριλίου, από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), παρουσιάζεται για το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα μια εικόνα διαφορετική από εκείνην που ήθελαν να προβάλουν στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του στην επικοινωνιακή του διαχείριση.

Ενα από τα βασικά στοιχεία που συγκρατώ, είναι η σπουδή της Αθήνας να δώσει στις συζητήσεις της με τους Ρώσους αξιωματούχους σχετικά με την πιθανή επέκταση του Τουρκικού Αγωγού στην Ελλάδα, διαστάσεις που αυτήν την στιγμή είναι εντελώς εξωπραγματικές, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ. Ιωακειμίδη, αλλά και άλλων ειδικών στα ενεργειακά ζητήματα, με τους οποίους συνομίλησα αυτές τις μέρες.

Η κυβέρνηση λέει ότι ως αποτέλεσμα αυτής της πιθανής συνεργασίας (που θα δούμε στη συνέχεια ότι κάθε άλλο από πιθανή είναι), η Ελλάδα θα μπορέσει να λάβει από την Ρωσία προκαταβολή επί των κερδών που θα αποκομίσει, λέει, από την προώθηση, μέσω του Greek Stream πιά, όπως τον ονόμασε κιόλας ο κ. Τσίπρας, του φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκες αγορές.

Αυτό άν γίνει (και το "άν" είναι πολύ μεγάλο, και προυποθέτει πάνω απ όλα την συμφωνία των Ευρωπαίων εταίρων), θα πάρει καιρό. Άρα, όσοι αφέθηκαν να πιστεύουν ότι με το που θα αρχίσει, υποτίθεται, η συνεργασία μας με τους Ρώσους για να περάσει αυτός ο αγωγός από την Ελλάδα, εμείς θα λάβουμε ζεστό χρήμα, ας γυρίσουν καλύτερα πλευρό.

Όπως θα διαβάσετε δε στη συνέχεια, ο καθηγητής κ. Ιωακειμίδης, εκτός του ότι πιστευει ότι η Ρωσία δεν έχει ούτε φράγκο να δώσει και ότι μάλλον η ίδια θέλει πρόγραμμα διάσωσης, θεωρεί ότι αυτός ο αγωγός στον οποίο εμείς κιόλας έχουμε ... επενδύσει, κατα πάσα πιθανότητα δεν θα γίνει ποτέ. Θα διαβάσετε και τους λόγους.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ* (Όλες οι Λειτουργίες - Επεξηγήσεις για κάθε μέρα)

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.

H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας με τα Πάθη του Χριστού καί η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην Ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για τον μαρτυρικό θάνατό του.

Η ορθόδοξη θεώρηση για την Ανάσταση συμπυκνώνεται στον πασίγνωστο ύμνο:

«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών

θανάτω θάνατον πατήσας και

τους εν τοις μνήμασι ζωήν

χαρισάμενος!»

Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ.

Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ. Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης.

Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση. Οι μεν Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά Θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική δουλεία. Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. Ο  Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα.

Με απόφαση της Α' Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.

Όμως, από την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, Ανατολικοί και Δυτικοί Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Αν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο από τις αρχές του 20ου αιώνα, για το Πάσχα ακολουθεί το παλαιό. Οι προσπάθειες για κοινό εορτασμό μεταξύ όλων των δογμάτων και ομολογιών του Χριστιανισμό δεν έχουν ευοδωθεί ως σήμερ

                                   ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Κυριακή των Βαΐων

Θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, «καθήμενος επί πώλου όνου». «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», αναφωνούσε το πλήθος, που τον συνόδευε.

Το βράδυ στις εκκλησίες ψάλλεται κατ’ οικονομίαν ο όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας, όπου τιμάται ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος και γίνεται αναφορά στο γεγονός της ξηρανθείσης συκής.

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος ήταν δισέγγονος του Αβραάμ και υιός του Ιακώβ. Ιδιαίτερα αγαπητός στον πατέρα του, φθονήθηκε από τον αδελφό του, έπεσε σε δυσμένεια και πωλήθηκε ως σκλάβος στην Αίγυπτο. Ύστερα από πολλές  περιπέτειες, βρίσκεται κάποτε γενικός άρχοντας στην Αυλή του Φαραώ. Θεωρήθηκε από την εκκλησία ως προεικόνιση του Χριστού, αφού πέρασε περιπέτειες, που θυμίζουν ανάλογα το Θείο Μαρτύριο.

Η υμνογραφία της ημέρας είναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ και την παραβολή της ξηρανθείσης συκής.

• «Τον νυμφώνα σου βλέπω...»

• «Ιδού ο νυμφίος έρχεται...»

Και οι δύο ύμνοι της ημέρας είναι γραμμένοι από τον Ρωμανό τον Μελωδό.

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον)... Στη διαδρομή προς τα Ιεροσόλυμα, ο Ιησούς επείνασε και αφού είδε μία άκαρπο συκιά μόνο με το φύλλωμά της, την καταράσθηκε και αυτή ξεράθηκε. Οι μαθητές του θαύμασαν το κατόρθωμά του και αυτός τους απάντησε ότι εάν έχουν πίστη όχι μόνο θα κάνουν το ίδιο, αλλά και βουνά θα σηκώσουν.

Μεγάλη Δευτέρα

Η Εκκλησία θυμάται τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και το γεγονός της άκαρπης συκιάς που ξεράθηκε, όταν ο Κύριος την καταράστηκε.

Το βράδυ στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η Παραβολή των 10 παρθένων.

• «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...»

• «Τον νυμφώνα σου βλέπω...»

Οι δύο αυτοί ύμνοι χαρακτηρίζουν την ημέρα.

Η Βασιλεία των Ουρανών ομοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμοι παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον): Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...»

Ρήσεις από το Ευαγγέλιο της ημέρας, που χρησιμοποιούμε και σήμερα στον καθημερινό μας λόγο.

• «Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»

• «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)

• «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».

Μεγάλη Τρίτη

Η Εκκλησία θυμάται την παραβολή των 10 Παρθένων.

Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην υμνολογία κυριαρχεί το γεγονός της αλείψεως του Κυρίου δια μύρων υπό πόρνης γυναικός. Απόψε ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας: Το τροπάριο της Κασσιανής: «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…»

Κασσιανή: Βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9^ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, η Κασσιανή έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στην λατρεία του Θεού και την ποίηση.

Με λίγα λόγια το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό. Η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθούσε την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη, που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο αυτοκράτωρ, είτε γιατί η απάντηση του εφάνη προπετής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναικός τον τρόμαξε, έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,

την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,

οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,

ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,

ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,

κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,

ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,

αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,

ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,

τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη

και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,

ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μη με την σήν δούλην παρίδης,

Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,

σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά

πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:

Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,

εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.

Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,

εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,

και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·

αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη

και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,

ψυχοσώστη Σωτήρα μου;

Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,

εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος

(Μεταγραφή Φώτη Κόντογλου)

Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννη): Ο Ιησούς συνεχίζει να διαδάσκει, ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους για να τον συλλάβουν. Κάποιοι Έλληνες ζητούν να τον δουν και αυτός τους λέγει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο υιός του ανθρώπου». Επίσης, ο Κύριος προλέγει τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του.

Μεγάλη Τετάρτη

Η Εκκλησία θυμάται το γεγονός της Αλείψεως του Κυρίου υπό πόρνης γυναικός.

Νωρίς το απόγευμα ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Ο ιερέας χρίει  τους πιστούς με Μύρο, που είναι η απτή απόδειξη της Χάριτος του Θεού προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους.

Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης. Στην υμνολογία κυριαρχούν τα γεγονότα της νίψεως των ποδών των αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μυστικού Δείπνου, της προσευχής του Κυρίου προς τον πατέρα του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα.

• «Ότε οι ένδοξοι μαθητές...» Ρωμανός Μελωδός.

Ευαγγέλιο (Κατά Λουκά): Οι Ιουδαίοι θέλουν να φονεύσουν τον Ιησού, χωρίς να προκαλέσουν το λαό, τον οποίο εφοβούντο. Ο Ιούδας καταστρώνει με τους αρχιερείς και γραμματείς το σχέδιο της προδοσίας. Μυστικός Δείπνος.

Μεγάλη Πέμπτη

H Εκκλησία θυμάται τον Μυστικό Δείπνο.

Το Θείο Δράμα κορυφώνεται και η υμνογραφία της ημέρας είναι σχετική με τα Πάθη του Χριστού, τη Σταύρωση και το θάνατό Του. Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια. Ανάμεσα στο 5^ο και 6^ο ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς.

12 Ευαγγέλια: Διαβάζονται περικοπές κυρίως από τα κατά Ιωάννη και κατά Ματθαίον.

Τελευταίες νουθεσίες του Ιησού στους μαθητές του… «Αγαπάτε Αλλήλους». Ο τελευταίος αποχαιρετισμός. Προσευχή του Ιησού. Προδοσία του από τον Ιούδα. Σύλληψη του Ιησού. «Από τον Άννα στον Καϊάφα». Δίκη του Ιησού από τους αρχιερείς. Αρνηση Πέτρου («Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με»). Ενώπιον του Πιλάτου, στο Πραιτώριο. Προσπάθεια να απολύση τον Κύριον, αλλά εμπρός στην αποφασιστικότητα των Φαρισαίων υποχωρεί. «Βαραβάν ή Χριστόν»; Ο Πιλάτος «Νίπτει τας χείρας του». Ο Ιούδας μεταμεληθείς επιστρέφει τα «τριάκοντα αργύρια» στους Αρχιερείς, οι οποίοι τα έβαλαν στο Κορβανά (Ταμείο του Ναού). Απαγχονισμός Ιούδα. Πορεία προς τον Γολγοθά. Σταύρωση του Ιησού. Αφήνει το πνεύμα επί του Σταυρού. Οι δύο ληστές. Μεταμέλεια του ενός, που ζητά από τον Κύριο να τον θυμηθεί στη βασιλεία των Ουρανών. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθείας ζητά από τον Πιλάτο το Σώμα του για να το θάψει. Ταφή του Ιησού και Σφράγιση του Τάφου του από τους Αρχιερείς και Φαρισαίους.

Μεγάλη Παρασκευή

Η Εκκλησία θυμάται τα Αγια Πάθη.

ΠΡΩΙ

Στολισμός του Επιταφίου. Αρχικά ψάλλονται οι Μεγάλες Ωρες, που περιέχουν ψαλμούς, τροπάρια, Αποστόλους, Ευαγγέλια και Ευχές. Στη συνέχεια ψάλλεται ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής και γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Ακολούθως, τοποθετείται στο Ιερό Κουβούκλιο ένα ύφασμα πάνω στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Κύριος, νεκρός. Το ύφασμα αυτό λέγεται Επιτάφιος.

ΒΡΑΔΥ

Ψάλλεται ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τους Ιωσήφ και  Νικόδημο και την κάθοδο της ψυχής Του στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη.

Όταν ο Κύριος απέθανε το σώμα Του μπήκε στον τάφο, η δε ψυχή του ενωμένη με την Θεότητά του κατήλθε στον Άδη και αφού τον νίκησε απελευθέρωσε τις ψυχές. Και την τρίτη ημέρα ενώθηκε και πάλι η Ψυχή με το Σώμα και το Σώμα «Ανέστη εκ Νεκρών». Έτσι νικήθηκε ο Άδης και ο θάνατος.

Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλλονται σε τρεις στάσεις (μέρη) τα λεγόμενα Εγκώμια, μικρά τροπάρια πολύ αγαπητά στο λαό, αγνώστου ποιητού.

Τα πιο γνωστά :

• «Η ζωή εν τάφω…..» 

• «Άξιον εστί μεγαλύνειν…»

• «Αι γενεαί πάσαι….»

• «Ω γλυκύ μου Έαρ….» 

Στην συνέχεια γίνεται η Περιφορά του Επιταφίου, εκτός του ναού και στα όρια της Ενορίας.

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίο): Αρχιερείς και Φαρισαίοι πηγαίνουν στον Πόντιο Πιλάτο και του ζητούν να σφραγίσουν τον τάφο, επειδή θυμούνται ότι ο Κύριος σε μια αποστροφή των λόγων του είχε πει ότι σε τρεις μέρες θα αναστηθεί. Ο Πιλάτος τους δίνει την άδεια.

Μέγα Σάββατο

Η κάθοδος του Ιησού στον Άδη.

Το πρωί τελείται ο εσπερινός του Πάσχα. Η ακολουθία έχει αναστάσιμο και πανηγυρικό χαρακτήρα. Είναι λεγομένη Πρώτη Ανάσταση.

                                          

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον): «Σεισμός εγένετο μέγας», καθώς οι Μυροφόρες, πλησιάζουν τον Τάφο του Ιησού. Άγγελος Κυρίου αποσφραγίζει τον τάφο. Όταν οι δύο γυναίκες καταφθάνουν τον βλέπουν κενό και τον Άγγελο να τους αναγγέλλει ότι ο «Κύριος Ανέστη». Το χαρμόσυνο γεγονός θα πρέπει να το διαμηνύσουν στους μαθητές του. Ο Χριστός εμφανίζεται στις δύο γυναίκες. Σύναξη των 11 μαθητών και εμφάνιση του Χριστού ενώπιόν τους. Τους προτρέπει: «Πορευθέντες μαθητεύσαντες πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Η ακολουθία της Κυριακής του Πάσχα, ο όρθρος και η Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου ψάλλονται τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή.

Ευαγγέλιο (Κατά Μάρκον): Ίδιο περιεχόμενο με το ανωτέρω του Ματθαίου.

• «Δεύτε Λάβετε Φως…»

• «Χριστός Ανέστη»

Κυριακή του Πάσχα

«Εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη είναι η Ανάσταση του Κυρίου.

Πάσχα σημαίνει στα Εβραϊκά διάβαση, πέρασμα. Είναι εβραϊκή γιορτή εις ανάμνηση της Εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο, της θαυματουργού διαβάσεως της Ερυθράς Θάλασσας υπό τον Μωυσή και της σωτηρίας τους από την δουλεία του Φαραώ. Ο Χριστός σταυρώθηκε την ημέρα του εβραϊκού Πάσχα.

Το  Απόγευμα της Κυριακής τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης» ή Δεύτερη Ανάσταση (Σε πολλούς ναούς τελείται το πρωί).Λέγεται έτσι γιατί οι Χριστιανοί παλαιότερα αντάλλασσαν μεταξύ τους το Φιλί της Αγάπης.

Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννη): Εμφάνιση του Χριστού μετά την Ανάστασίν του στους μαθητές του. Ο Θωμάς, που δεν ήταν παρών δεν πείθεται για το γεγονός. Και η απόδειξη… «Εάν βάλω τον δάκτυλό μου επί τον τύπον των ήλων».

Το Ευαγγέλιο αυτό, όπου είναι δυνατό -η Μητρόπολη των Αθηνών είναι μία από τις εκκλησίες- διαβάζεται σε πολλές ξένες γλώσσες.

                                                                         Εβδομάδα της Διακαινησίμου

Έτσι λέγεται η Εβδομάδα που αρχίζει από την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά. Η κάθε μέρα της αναφέρεται ως εξής:

Δευτέρα της Διακαινησίμου

Τρίτη της Διακαινησίμου κ.ο.κ.

Πιθανότατα πήρε αυτή την ονομασία, επειδή άρχιζε η περίοδος πνευματικής αναγέννησης και ανακαίνισης για τους πιστούς, που είχαν βαπτισθεί τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Μέχρι την Κυριακή του Θωμά, οι νεοβαπτισθέντες φορούσαν λευκά ενδύματα, εξ’ ου και «Λευκή Εβδομάς».

Την εβδομάδα της Διακαινησίμου επιτρέπεται η «κατάλυσις εις πάντα», ενώ κατά τους παλαιότερους χρόνους απαγορεύεται η εργασία και τα δημόσια θεάματα (ιπποδρομίες κ.λ.π.) καθ’ όλη τη διάρκειά της.

Στο Βυζάντιο, ο εορτασμός ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Ο αυτοκράτωρ καλούσε σε γεύμα τους φτωχούς, ενώ την Πέμπτη της Διακαινησίμου εδέχετο τον κλήρο και πρόσφερε γεύμα στον Πατριάρχη. Επίσης, τις μέρες αυτές ο ανώτατος άρχων απέλυε από τις φυλακές τους κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.

Παρασκευή της Διακαινησίμου: Η εκκλησίας μας εορτάζει τη Ζωοδόχο Πηγή σε ανάμνηση των εγκαινίων από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Α’ (5ος αιώνας) του ομωνύμου θαυματουργού Ναού που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Σήμερα, ο ναός ονομάζεται Μπαλουκλή, από τους Τούρκους και τους Κωνσταντινουπολίτες (από τα μικρά ψάρια που υπάρχουν στην πηγή του, μπαλούκ=ψάρι).Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Ζώης, η Ζωή και η Πηγή.

(*) Το κείμενο αυτό συνέταξε για τον υπογράφοντα ο Τάκης Λεμπέσης, όταν συνεργαζόμασταν στις εκπομπές μου στον Δίεση και στο Τρίτο Πρόγραμμα. Ηταν, και παραμένει ο πιο πολύτιμος συνεργάτης και φίλος.