Για μία καθαρίστρια*

Δεν ξέρω εάν ακόμα αποκαλούμε αγράμματο έναν άνθρωπο που δεν έχει τελειώσει το δημοτικό. Ξέρω ότι για να διοριστείς σε ορισμένες θέσεις του ελληνικού Δημοσίου, πρέπει να είσαι τουλάχιστον απόφοιτος δημοτικού. Αυτό το ήξερε και μία 53χρονη σήμερα γυναίκα, η οποία έφτασε μόνο μέχρι την 5^η τάξη και, προκειμένου να προσληφθεί ως καθαρίστρια, δήλωσε ψευδώς ότι το έβγαλε το δημοτικό.

Η απάτη διαπιστώθηκε. Το πώς, παραμένει ακόμα άγνωστο σε μένα. Ήταν κακή η πλαστογραφία που έκανε, και το βρήκαν εύκολα; Ή την κάρφωσε κάποιος, που καθόλου δεν το αποκλείω; Όπως και νάχει, η γυναίκα (που δεν θα το δραματοποιήσω άλλο, αλλά χρειάζεται τη δουλειά για να θρέψει πολυμελή οικογένεια και, απ’ ότι μάθαμε, όσο εργάστηκε, ήταν και πολύ καλή στη δουλειά της), παραπέμφθηκε σε δίκη και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 15 ετών. Σε δεύτερο βαθμό, η ποινή έπεσε στα 10, και οδηγήθηκε στη φυλακή.

Είπαμε: ο Νόμος πράγματι απαιτεί για πρόσληψη στη συγκεκριμένη θέση να έχει απολυτήριο Δημοτικού. (Μεταξύ μας, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληροίς αυτήν την προϋπόθεση για να γίνεις καθαριστής ή καθαρίστρια αλλά τελος πάντων – άμα μπλέξεις στον ιστό του παραλόγου της ελληνικής κρατικής «φιλοσοφίας», χάθηκες). Και ναι, η γυναίκα παραδέχτηκε την εκτός νόμου πράξη της.

Ωραία. Τελειώσαμε; Αυτό είναι η Δικαιοσύνη; Το περίφημο «γράμμα του Νόμου»; Και εάν είναι μόνο και αυστηρά αυτό, εφαρμόζεται άραγε για όλους; Με ενοχλεί και μόνο που θέτω το ερώτημα, διότι ανέκαθεν με έβρισκε αντίθετο η λογική του «ναι, αλλά γιατί δεν τιμωρείς και εκείνον;». Και με ενοχλεί ακριβώς γιατί θεωρώ πως ο Δικαστής, χωρίς να ασεβεί απέναντι στον Νομοθέτη, έχει το δικαίωμα, αν όχι και την υποχρέωση καμιά φορά, να εξετάζει και να κρίνει κάθε υπόθεση λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις «ιδιαιτερότητές» της.

Με ενόχλησε πολύ αυτή η ιστορία, όχι απλά επειδή φυλακίστηκε για πταίσμα (κατ’ εμέ) μια φτωχή γυναίκα που έκανε ό,τι έκανε για να δουλέψει, και μάλιστα όπως έμαθα έκανε και τρελές υπερωρίες, ίσως από τύψεις θαρρείς για την αρχική της παρανομία, αλλά επειδή δεν βρέθηκε ένας γενναίος και με ανθρωπιά δικαστής που, σε περιπτώσεις σαν και αυτήν, θα πάρει το «γράμμα του Νόμου» και θα το πετάξει στα σκουπίδια.

Σημειώστε, ότι το γεγονός αυτό συνέβη σε μία χώρα, και κατά μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όπου σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είμαστε «εκτός εαυτού». Ζωές έχουν ανατραπεί, κάποιες έχουν χαθεί κιόλας, φίλοι, συγγενείς και παιδιά έχουν σκορπίσει για δουλειές σε άλλες χώρες, όσοι έμειναν κάνουν εργασίες που δεν έχουν σχέση με τις σπουδές ή την ειδικότητά τους, και μία γυναίκα είναι στη φυλακή για τους λόγους που αναφέραμε ήδη.

Κάποιος θα μιλήσει για ψυχόδραμα. Κάποιος θα προσπαθήσει να το αναλύσει κιόλας. Θαρρώ όμως, πως δεν είναι τόσο απλό. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία ριζική εκτροπή των θεσμών που διέπουν το Κράτος. Η «κανονικότητα» είναι ήδη μακρινή έννοια. Κι ο καθένας την ορίζει όπως θέλει πια. Κάθε μέρα, κάτι γκρεμίζεται.

Τα εργοτάξια των λεωφορείων έχουν καταντήσει νεκροταφεία για παλιοσίδερα. Όσα λεωφορεία κυκλοφορούν, είναι επικίνδυνα, πολυδάπανα και μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε. Οι δρόμοι έχουν σκάσει. Στις τουαλέτες των δημόσιων νοσοκομείων και άλλων υπηρεσιών, δεν θέλεις να μπεις, θα φύγεις παρασημοφορημένος από λοιμώξεις. Σχολεία δεν έχουν θέρμανση. Μερικά δεν έχουν καν βιβλία. Υπηρεσίες άμεσης ανάγκης, όπως η πυροσβεστική, η αστυνομία, τα ασθενοφόρα, και άλλες πολλές, είναι ελλιπείς σε όλα τα επίπεδα, ιδίως σε αυτό της ικανότητας.

Τραγωδίες σαν αυτήν στο Μάτι (βλέπε φωτό), η σαν την πλημμύρα στη Μάνδρα, φοβούμαι πως είναι αποτέλεσμα όλων αυτών, και θα ξανασυμβούν.

Πείτε μου λοιπόν. Με όλα αυτά κατά νου, τι νόημα έχει η φυλάκιση για 10 χρόνια μιας γυναίκας που για να καθαρίσει τις απαράδεκτες τουαλέτες ενός δημόσιου νοσοκομείου είπε ψέματα ότι τέλειωσε 6τάξιο δημοτικό, ενώ αποφοίτησε μόνο από την 5^η;

(*) Το κείμενο δημοσιεύεται σήμερα, Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018, στη στήλη μου Πρόσωπα & Προσωπεία του "Φιλελεύθερου" της Κυριακής, στη Κύπρο.