Η ΠΟΡΕΙΑ ΒΛΑΚΩΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ*

Σκίτσο Δημήτρη Χαντζόπουλου

Με το άρθρο του αυτό στο www.mignatiou.com, ο Μιχάλης Ιγνατίου καθιστά τον εαυτό του «εχθρό της κυβέρνησης» και συνακόλουθα «εχθρό του λαού».

Αν δεν το έχουν πει κιόλας ανοικτά εκείνοι που θίγονται, και ελπίζω να θιχθούν απ’ όσα γράφει εδώ, θα το πουν γρήγορα, στολίζοντάς τον και με άλλους «τίτλους» πού’ ρχονται εύκολα πολύ στο στόμα όσων έχουν μπερδέψει την πραγματική πολιτική με τα «σύντροφοι-συντρόφισσες» των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων. Θα τον πουν «διαπλεκόμενο». Θα τον πουν «άνθρωπο των Αμερικάνων». Θα τον πουν ό,τι βολέψει την επικοινωνιακή τακτική που εδώ και κάποια χρόνια ακολουθούν  όσοι νομίζουν πως η τύχη της χώρας είναι μια παρτίδα πρέφας.

Δεν πειράζει. Αλλοίμονο εάν άνθρωποι σαν τον Μιχάλη χρειάζεται να αποδεικνύουν σε τέτοιους τύπους ποιος είναι, και να τους δώσει διαπιστευτήρια της επαγγελματικότητας και του θάρρους του.

Έχω διαφωνήσει αρκετές φορές με τις απόψεις του, ιδίως για το Κυπριακό. Δεν έχω αμφισβητήσει ούτε στιγμή, ούτε μία λέξη από τα ρεπορτάζ που όσο λίγοι γνωρίζει να κάνει.

Οι πληροφορίες του έχουν αποδειχθεί πάντα σωστές. Ξέρει τις πηγές του. Τις καλλιεργεί χρόνια, συστηματικά, με ευθύτητα και με ανοικτά χαρτιά.

Τις ελέγχει και τις δοκιμάζει πάντα, όσο καλά κι αν τις γνωρίζει. Έχει με΄σα του το μικρόβιο του ψαξίματος ο Μιχάλης.

Δεν πιστεύει κανέναν «με την πρώτη». Θέλει, όπως λέει, να δει τα facts. Τα στοιχεία.

Για μένα, είναι μία συνεχής και αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης. Ένας από τους λίγους συναδέλφους μου που μπορώ να πω ότι ακόμα με διδάσκει.

Αναδημοσιεύω το άρθρο του αυτό διότι, όσο αυθόρμητο και «σκληρό» και αν φανεί σε κάποιους, ξέρω ότι είναι πολύ ψαγμένο, πολύ δουλεμένο. Και πιστεύω ακράδαντα πως, ό,τι και αν γίνει τελικά το επόμενο διάστημα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, το άρθρο αυτό απηχεί απόλυτα την εικόνα και τα πεπραγμένα αυτής της δεδομένης στιγμής.

Μιας στιγμής, που μακάρι να είναι σαν κι αυτήν που, όπως λέει το τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη, «περνάει και χάνεται», και να μην μας μείνει εσαεί!

*Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το σκηνικό το οποίο πορεύεται η χώρα τις τελευταίες ημέρες έχει ξεπεράσει τα όρια της άγνοιας κινδύνου από την παρούσα κυβέρνηση και έχει εισέλθει σε μια πορεία βλακώδους καταστροφής.

 Οι παλινωδίες που βασίζονται στην ανώριμη και ουτοπική στρατηγική της εσκεμμένης ασάφειας από την ελληνική κυβέρνηση, έναντι των εταίρων, έχει στην κυριολεξία κονιορτοποιήσει το οποιοδήποτε ψήγμα αξιοπιστίας είχε καταφέρει η χώρα και ο λαός της, με αβάστακτες θυσίες να ανακτήσουν τα τελευταία χρόνια. Η καταστροφή έχει βάλει ήδη το ένα της πόδι μέσα από την πόρτα και βρίσκεται πλέον σε πορεία ολοκληρωτικής εισόδου. 

Μιλώντας κανείς με σοβαρά πρόσωπα διεθνώς λαμβάνει μηνύματα και πληροφορίες που προκαλούν απλά ανατριχίλα. Σε μια από τις σημαντικότερες κοιτίδες της διεθνούς οικονομίας τη Νέα Υόρκη, σοβαροί οικονομικοί παράγοντες είναι πλέον πεπεισμένοι ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι μια ομάδα ακραίων αριστερών που οδηγούν με ταχύτατους ρυθμούς τη χώρα στα βράχια. Αυτή τη στιγμή έχουν στρέψει όλη τους την προσοχή στο τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση στις 9 Απριλίου όταν θα πρέπει να ικανοποιήσουν πέρα από τις μεγάλες εσωτερικές ανάγκες, τη δόση ύψους 448 εκατομμυρίων ευρώ προς το ΔΝΤ. Ηγετικά στελέχη του τραπεζικού συστήματος στο εσωτερικό της χώρας έχουν αρχίσει να μιλούν ανοικτά για στόχο της κυβέρνησης, με πολιτική συμφωνία (κάτι που δεν θα ενεργοποιήσει τις ρήτρες του αγγλικού δικαίου) να γίνει ένα γενναίο κούρεμα (200 Δις) και έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Επίσης, ανώτερα στελέχη Συστημικής Τράπεζας, εκπέμπουν SOS και μετ’ επιτάσεως σημειώνουν ότι έχει στεγνώσει η αγορά από ρευστό και δεν υπάρχει τίποτα.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει συζήτηση, με διαφωνίες και αντεγκλήσεις, ενόψει του αδιεξόδου και της σοβαρής πιθανότητας να μην λάβουμε το 1.9 δις ευρώ από την ΕΚΤ, να γίνει χρήση της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών. Σοβαρά και με γνώση του αντικειμένου στελέχη διαφωνούν επισημαίνοντας ότι το ελληνικό χρέος υπάγεται σε ρήτρες Αγγλικού Δικαίου, η χώρα έχει υπογράψει πρόγραμμα και δανεισμό για να ξεπεράσει το υπέρογκο χρέος και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι Υπερεθνικός Οργανισμός γεγονός που καθιστά ακάλυπτη την Ελλάδα έναντι του ΟΗΕ. Αλλά ακόμη και στην ακραία περίπτωση που γίνονταν δεκτό το αίτημα της χώρας στα Ηνωμένα Έθνη, θα ξαναδανείσει ποτέ κανείς τη χώρα.

Είναι επίσης φρόνιμο, να μην ξεχνάει κανείς και τον εξωτερικό περίγυρο της χώρας. Στις διαφοροποιήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στην ενιαία θέση της ΕΕ στο θέμα της κυρώσεων της Ρωσίας για την Ουκρανία και τις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών, ήρθε να προστεθεί και η δήλωση του Υπουργού Άμυνας περί λαθρομεταναστών, ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα να μπλοκαριστεί, από Γερουσιαστή, για πρώτη φορά το Ψήφισμα για την Ελληνική Ανεξαρτησία στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Το εάν ο εν λόγω γερουσιαστής είναι φιλοτουρκικής απόχρωσης είναι αδιάφορο. Η αφορμή δεν έπρεπε να δοθεί και ο Έλληνας Πρέσβης στην Ουάσινγκτον δεν θα έπρεπε να βρεθεί ποτέ στη θέση να αποστέλλει επιστολή απολογίας για να διορθωθεί η ζημιά. Βέβαια ο πρέσβης έπρεπε να ενημερώσει την Ομογένεια και δεν το έπραξε.

Και είναι λάθος μέσα σε όλο αυτό το διεθνές για τη χώρα κλίμα να περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι η Τουρκία περνάει σε μια νέα εκδοχή των «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο με αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε 16 νησιά και νησίδες. Όταν μάλιστα παρά τις πολύ άσχημες σχέσεις και τη δυσπιστία του Λευκού Οίκου έναντι του Ταγίπ Ερντογάν, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, συνομιλεί τηλεφωνικά με το Πρόεδρο της Τουρκίας ζητώντας στήριξη σε θέματα όπως η ειρηνευτική διαδικασία με το Ιράν, η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και η κρίση στην Υεμένη.

Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα δύο μήνες μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Καλό είναι να αισθάνεσαι περήφανος που τα λες στους υποτιθέμενους εξωτερικούς εχθρούς. Όταν όμως αυτοί δεν φταίνε και είσαι ξεβράκωτος διότι προσπαθείς με φτηνά ευφυολογήματα να τους πιάσεις για πολλοστή φορά κορόιδα το μόνο που καταφέρνεις είναι να εκδίδεις εισιτήριο one way προς την καταστροφή.

Και το σκηνικό είναι ακόμη πιο ζοφερό όταν στον αντίποδα μια τέτοιας κυβέρνησης έχεις μια αντιπολίτευση που έχει επιλέξει ως στρατηγική αντιμετώπισης αυτής της ανευθυνότητας απλά να επιχαίρει με τις επιζήμιες γκάφες της κυβέρνησης.

Η Ελλάδα και ο λαός της (αν και δεν είναι άμοιρος ευθυνών) δεν αξίζει ένα τόσο χαμηλών επιδόσεων και ικανοτήτων πολιτικό προσωπικό.

/mignatiou.com

Σκίτσο: Δημήτρη Χανζτόπουλου