Είχε καιρό να ακούσω αυτήν την υπέροχη άρια από το La Wally του Καταλίνι, έτσι όπως καθόμουν στο PC, βρήκα εύκολα στο YouTube αυτήν την ερμηνεία με την αξεπέραστη Μαρία Κάλλας, και την απόλαυσα.
Έπειτα, διάβασα αυτό το μικρό κείμενο/σχόλιο από εναν "απλό επισκέπτη", σαν και μένα. Ονομα Laurent Liscia. Δεν τον ξέρω, τώρα τον έμαθα, και τον αισθάνθηκα αμέσως δικό μου, διότι όποτε ακούω και εγώ Μαρία Κάλλας, τα ίδια ακριβώς αισθάνομαι.
Παραθέτω, κατ' αρχάς το αγγλικό κείμενο, και αμέσως μετα μια δική μου μετάφραση:
I have listened to many versions of this aria, including the one
featured in Jean-Jacques Beineix' movie "Diva", done by American
soprano Wilhelmenia Fernandez. That link can be found on the right. I also
heard Renee Flemings', Katherine Jenkins', Montserrat Caballe and even the
legendary version by Renata Tebaldi. And then there was this one. It was as if
my chest had opened up suddenly and all the emotion in the world started
gushing forth. I recognized Maria Callas' voice instantly. Some call it
manneristic and imperfect; if it is imperfect, well then it is the sort of
heart-wrenching imperfection that brings us closer to the Gods. Thank you Maria
for making us feel so deeply alive.
"Έχω ακούσει πολλές εκδοχές αυτής της άριας, συμπεριλαμβάνομένης και εκείνης που είναι το βασικό θέμα της ταινίας Diva του Jean-Jacques Beineix, με την Αμερικανίδα σοπράνο Wilhelmenia Fernandez. Μπορείτε να βρείτε το link δεξιά, και να το ακούσετε. Έχω ακούσει επίσης την ερμηνεία της ίδιας άριας από την Renee Fleming, την Katherine Jenkins, την Montserrat Caballe and και ακόμα από την μυθική ερμηνεία από την Renata Tebaldi. Και μετά, υπάρχει και αυτή η ερμηνεία. Κι ήταν σαν να άνοιξε ξαφνικά το στήθος μου και άρχισε να ξεχύνεται ορμητικά από μέσα μου όλο το συναίσθημα του κόσμου. Αναγνώρισα αμέσως τη φωνή της Μαρίας Κάλλας. Κάποιοι την ονομάζουν "επιτηδευμένη" και "πλημμελή". Ε λοιπόν, εάν είναι πλημμελής, τότε είναι σίγουρα εκείνο το πλημμελές που σε κτυπάει απότομα στη καρδιά και μας φέρνει κοντύτερα στους Θεούς. Σε ευχαριστούμε, Μαρία, που μας κάνεις να αισθανόμαστε τόσο βαθύτατα ζωντανοί".
Απ' το στόμα ενός απλού, ξένου ανθρώπου. Λόγια που σου φέρνουν περηφάνεια, μα και συνάμα μελεγχολία. Διότι έχουμε μια τέτοια, ανεκτίμητη κληρονομιά, και αμφιβάλλω εάν το νοιώθουμε όσο κι ο Laurent...
No comments:
Post a Comment