Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΑΓΙΟ

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι τα αρχικά για το «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Το «σύριζα», είναι και μία λέξη που, για πολλούς από τους παλαιότερους, παραπέμπει σε «κούρεμα». Ήταν εποχές που το μακρύ μαλλί άρχισε να γίνεται της μόδας, και οι έχοντες κώμην μακράν αποκαλούντο τέντι-μπόϊδες. (Πώς και πόθεν προέκυψε ο όρος, μη με ρωτάτε…). Οι συντηρητικοί, στα σχολεία, στα κατηχητικά, στο στράτευμα, τιμωρούσαν τότε τα παιδιά και τους νέους, στέλνοντάς τους στον κουρέα με την εντολή «μπαρμπέρη, κόψ’ του τα σύριζα».

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ των «τεντιμπόϊδων» της εποχής, ήταν η ανεμελιά τους, η αίσθηση ότι τα ήξεραν όλα, η αποφασιστικότητητά τους να τα αλλάξουν όλα, και η αλαζονεία τους ότι περίπου όλη η υφήλιος τους χρωστά χάρη. Ήταν ωραίες εποχές, όμως, διότι όλο αυτό το περίεργο και συνάμα συναρπαστικό κοκτέϊλ συναισθημάτων και συμπεριφορών, εκδηλωνόταν όχι με κάποια εμμονή να κυβερνήσεις μια χώρα, αλλά με μια υπέροχη ουτοπία ότι μπορείς εσύ, με τη φωνή σου, τις ζωγραφιές, τη μουσική, τα ποιήματά σου, να αλλάξεις τον κόσμο.

 Ο ΤΣΙΠΡΑΣ είναι μία ενδιαφέρουσα βερσιόν ενός παλιού κακέκτυπου παραπλανημένου και περιπλανώμενου Αριστερού. Άνθρωποι που τον ήξεραν πριν ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξευτεί σε ύψη κυβερνητικού υποψηφίου, μιλάνε για μετάλλαξη που ούτε ο Μονσάντο δεν πέτυχε ακόμα και στα πιο τρελά γενετικά του πειράματα με ντομάτες, αγγουράκια και άλλα τροποποιημένα ζαρζαβατικά. Λένε ότι «έχει καβαλήσει το καλάμι». Ό,τι η προβολή, ιδίως η διεθνής, όχι μόνο «του αρέσει υπερβολικά», αλλά «κυριολεκτικά του έχει πάρει τα μυαλά».

ΣΕ άλλες χώρες θα τον ονόμαζαν «πρωθυπουργό εν αναμονή». Στην Ελλάδα συμπεριφέρεται σαν να είναι κιόλας. Και τα πρώτα δείγματα γραφής αυτής της … εικονικής πραγματικότητας, είναι από ανησυχητικά έως και τρομακτικά. Θρίλερ! Από το 2009 που το καράβι «Η Ελλάς» άρχισε να βυθίζεται, όχι μόνο δεν έσπευσε έστω μία φορά να βάλει ένα χεράκι και να αδειάσει με τον κουβά λίγο νερό από το βυθιζόμενο κράτος μας, αλλά με έναν άλλον κουβά φρόντιζε να ρίχνει μέσα πέτρες για να βυθιστεί μιαν ώρα αρχύτερα.

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει τα καλύτερα διαπιστευτήρια. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που όταν λένε «εθνική υπόθεση» το εννοούν με την πραγματική του διάσταση, όχι την … φιλολογική. Όμως, υπήρχε και ετηρείτο έως τώρα μία άγραφη συμφωνία, που έλεγε «βρέ παιδιά, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, ας αφήσουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές μας, και ας προσπαθήσουμε να πετύχουμε το καλύτερο για τη χώρα μας». Ο Τσίπρας είναι αδιαμφισβήτητα ό πρώτος Έλληνας πολιτικός, τουλάχιστον από την μεταπολιτευτική φουρνιά, που έχει παραβιάσει, όχι μια και δυό φορές, αυτό το «αξίωμα».

ΓΥΡΝΑ τας Ευρώπας, διεκδικώντας με στόμφο και αναίδεια να του κουρέψουν το ήδη σύριζα κουρεμένο ελληνικό χρέος. Και από ποιους το ζητά/απαιτεί; Όχι από κάποιον αδίστακτο χοντροτραπεζίτη, αλλά από χώρες μέλη της Ε.Ε., όπως η Κύπρος, η Σλοβενία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία,, η Πορτογαλία, που έχουν ήδη «κουρευτεί» χάριν της Ελλάδος, και τώρα ο πρίγκηψ της αλλοπρόσαλλης Αριστεράς της ζητά κι’ άλλο κούρεμα. Είμαστε στα καλά μας;

ΠΡΙΝ μερικές εβδομάδες, ο Τσίπρας συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Ντράγκι, και απαίτησε (με μία δόση προειδοποίησης συνάμα), να μην τολμήσει να αποδεχτεί τον διορισμό Στουρνάρα σην Τράπεζα της Ελλάδος εάν ο πρωθυπουργός Σαμαράς αποφασίσει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω εάν ό πρώην υπουργός Οικονομικών είναι η καλύτερη επιλογή. Αλλά ξέρω ότι η συγκεκριμένη παρέμβαση Τσίπρα θα κάνει τον Ντράγκι, και μαζί του όλους τους Ευρωπαίους που έχουν κάποιο αξίωμα, να σκεφτούν αυτό που σας έλεγα πριν για το … εθνικό μας ναυάγιο. Ό,τι, «κοιτάξτε τους Έλληνες, η χώρα τους πασχίζει να βγει από την άγρια τρικυμία, και αυτοί τσακώνονται για το εάν ο καπετάνιος θα έχει διπλή καμπίνα και εάν οι καμαρότοι θα φοράνε παπιγιόν ή μακό μπλουζάκια».