ΟΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝΥΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ ΣΕ ΧΩΡΟ ΟΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ

ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ καπνιστές. Εκείνοι που πεθαίνουν, επειδή κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει, μαζί με τον εαυτό τους, να σκοτώσουν και άλλους ανθρώπους. Το λέω έτσι στεγνά και στυγνά, διότι έτσι ακριβώς είναι. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες εδώ. Ευγένειες δεν χωράνε. Κι όταν ακούω διάφορους να ωρύονται «και για τα δικαιώματα των καπνιστών», δεν έχω παρά να τους υπενθυμίσω ότι, επί δεκαετίες τώρα, που δεν υπήρχε πουθενά απαγόρευσαν, απόλαυσαν ήδη το πάρτι της ζωής τους, χωρίς κανείς να τους ενοχλήσει. Λοιπόν: τα τελευταία, επίσημα στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, είναι συνταρακτικά: Από τους 6 εκατομμύρια ανθρώπους που πεθαίνουν κάθε χρόνο από το κάπνισμα σε όλον τον κόσμο, οι 600.000 είναι άνθρωποι είναι παθητικοί καπνιστές. Στην Ελλάδα, υπάρχει και ένα στοιχείο ακόμα πιο θλιβερό, εύχομαι όχι και στην Κύπρο: Ένας στους δέκα μαθητές της Β’ και Γ’ Γυμνασίου καπνίζει συστηματικά, ενώ δύο στους δέκα έχουν δοκιμάσει τσιγάρο πριν κάν κλείσει τα δέκα του χρόνια. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι το 85% των παιδιών που καπνίζουν έρχονται από σπίτια όπου ο ένας ή και οι δύο τους γονείς είναι συνεχώς με το τσιγάρο στο χέρι.

ΕΠΕΙΔΗ, λοιπόν, σε μερικές χώρες, όπως στην Ελλάδα, αλλά και σε μικρότερο βαθμό και στην Κύπρο, εξακολουθεί να μην εφαρμόζεται η απαγόρευση του καπνίσματος εκεί όπου πρέπει, υπάρχει τώρα μία έντονη κινητικότητα σε επίπεδο ΕΕ, ώστε να εξεταστεί η δυνατότητα ο παθητικός καπνιστής σε χώρους όπου απαγορεύεται, να μπορεί και εκείνος να κινηθεί δικαστικά τόσο εναντίον του ιδιοκτήτη του χώρου, όσο και των πελατών που βρίσκονται δίπλα του και φουμάρουν. Αυτό, πράγματι, θα είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Κι άς φωνάζουν οι ιδιοκτήτες εστιατορίων, νυχτερινών κέντρων και μπαρ, ότι θα πέσει ο τζίρος τους. Ας πέσει.