58% μειώθηκε στην Κίνα, από το 2009-2011 το ποσοστό των αυτοκτονιών και αυτό, σύμφωνα με ενδιαφέρον άρθρο του περιοδικού Economist, τεύχος Ιουνίου 2014,  αποδίδεται κυρίως σε 2 παράγοντες: στην μετανάστευση, και στην αύξηση της αστικής μεσαίας τάξης. Το 2002, η έγκυρη βρετανική ιατρική επιθεώρηση Lancet, είχε διαπιστώσει ότι από το 1995-1999 υπήρχαν 23,2 αυτοκτονίες ανά 100.000 πληθυσμό. Η Κίνα είχε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών. Οι περισσότερες δε, ήταν αυτοκτονίες νεαρών γυναικών στην ύπαιθρο, που και δεν είχαν τι να κάνουν, και ήταν απίστευτα καταπιεσμένες.

Λέμε συχνά ότι οι αριθμοί αποκαλύπτουν τα αυτονόητα, όπως σε αυτήν την περίπτωση. Ασφαλώς, η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι προκαταλήψεις, κλπ, δεν προκαλούν μόνο αυτοκτονίες, αλλά και χίλια-δυο άλλα δεινά στον άνθρωπο. Χρειάζεται όμως, τέτοιου είδους στοιχεία, να τα προβάλει κανείς, ώστε να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο.Οι αριθμοί έχουν αξία, όσο εμείς μπορούμε να τα αξιοποιούμε για να βρούμε σε αυτά τις εξηγήσεις. Πρωτη η Κίνα σε αυτοκτονίες μέχρι πριν κάποια χρόνια. Μάλιστα. Τώρα,   μειώνονται δραστικά. Πολύ ωραία. Γιατί όμως; Τι άλλαξε; Εδώ αρχίζει το ψάξιμο, και εδώ χρειάζονται η επιστήμη και το καθαρό μυαλό. Το δημοσίευμα του Economist είναι ενδεικτικό.  Όπως και στα ναρκωτικά, ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν είναι «ιδιωτική υπόθεση». (Στην φωτογραφία από το Economist, μία κοινωνική λειτουργός προσπαθεί να πείσει μια νεαρή Κινέζα, να μην πέσει…)