Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΦΩΝΑΖΕΙ"...

Όταν κάνεις το καλό για τον συνάνθρωπό σου και την κοινωνία, δεν χρειάζεται να το διαλαλείς. Εάν η πράξη σου είναι ανιδιοτελής, εάν πράγματι η προσφορά σου θα ανακουφίσει έναν ή και περισσότερους ανθρώπους, εάν η δωρεά σου αλλάξει ακόμα και τη ζωή τους προς το καλύτερο, θα το κάνουν για σένα αυτοί. Στόμα με στόμα, θα διαδοθούν τα νέα. Και τότε, νάσαι σίγουρος, θα έχουν μεγαλύτερη αξία από το να τα προκαλέσεις εσύ, είτε δια της επιρροής σου στην αγορά των μίντια (σχέσεις ιδιοκτησιακές, μεγάλα διαφημιστικά πακέτα, κλπ), είτε ακόμα και δια πληρωμένων καταχωρήσεών σου.

Στην κρίση που περνάμε, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται τις μεγάλες ανάγκες που έχουν πολλοί συμπολίτες μας για να γίνει γνωστή η βοήθειά τους προς αυτούς. Έχω εργαστεί σε πολλά μέσα ενημέρωσης, και έχω από πρώτο χέρι εμπειρία της πίεσης που ασκούν πολλές φορές διάφοροι επιχειρηματίες για να γράψεις ή να μεταδώσεις κάτι για την φιλανθρωπική τους προσφορά. Η πίεση έρχεται σε σένα μένα των διευθυντών σου. Και εάν έχεις εσύ διευθυντική θέση, το σχετικό τηλεφώνημα το λαμβάνεις εσύ.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται, ενίοτε και με πιο έντονη μορφή, όταν συμβαίνει μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Πρόσφατα, άκουσα σε ραδιόφωνο ένα σποτάκι εταιρείας που κατέληγε με τη φράση "... κοντά στους σεισμόπληκτους της Κεφαλονιάς μας". Με κτύπησε πολύ άσχημα αυτό!

Από την άλλη, όμως, αντί να δηλητηριάζω τη ψυχή μου αναφέροντας τέτοιες περιπτώσεις, προτιμώ (έστω και με κίνδυνο να με επιπλήξουν ή να με παρεξηγήσουν), να εκθειάζω κατά καιρούς εκείνους που προσφέρου σιωπηλά. Μιας και αναφέρθηκα δε στη Κεφαλονιά, μου έκανε εντύπωση που διάβασα σε ένα μπλογκ (και νομίζω πως δεν πήρε καν διαστάσεις), ότι μία εταιρεία, η Γρηγόρης Μικρογεύματα, της οποίας οι ιδιοκτήτες, η οικογένεια Γεωργάτου, κατάγονται από το νησί, τις πρώτες-πρώτες μέρες που ο κόσμος εκεί χρειαζόταν, εκτός των άλλων, και λίγα τρόφιμα, έστειλε αμέσως εκείνο που μπορούσε. Το ίδιο, διάβασα στο kafaloniatoday.com, έκανε και η αλυσίδα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, καί άλλοι όμως, πολλοί.

Οπως έμαθα από συναδέλφους μου εκεί, κανένας από αυτούς δεν τους πήρε τηλέφωνο να τους πεί, "ξέρετε, εγω βοήθησα, και καλό θα ήταν να γράψετε κάτι". Θα μπορούσαν να το κάνουν. Διότι είναι μεγάλες, επιτυχημένες επιχειρήσεις, καί έχουν το budget και την επιρροή να πετύχουν μέγιστη δhμοσιότητα. Δεν το έκαναν. Και αυτό ο κόσμος, νομίζω, το εκτιμά. Γι' αυτό και θέλησα σήμερα να το γράψω.

Καλημέρα. Καλή και ήρεμη Κυριακή να έχετε.

ΥΓ: Η φωτογραφία αυτή είναι από τις πιο δημοφιλείς στο Διαδίκτυο. Πρέπει να την έχουν δεί κι ανακυκλώσει εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Κανείς δεν ξέρει ποιός είναι αυτός ο άνδρας που προσφέρει με την ομπρέλα του προστασία από την καταρρακτώδη βροχή στον σκύλο. Μπορεί ναναι δικός του σκύλος, μπορεί όχι. Δεν έχουν τόση σημασία, βλέπετε, όλες αυτές οι πληροφορίες. Σημασία έχει η πράξη, η "εικόνα". Αυτή σε κάνει να νοιώθεις ωραία. Αυτή μπορεί να σε κάνει και καλύτερο άνθρωπο.