Κείμενο του Νίκου Δήμου, με αλήθειες που για πολλούς, απλώς "δεν υπάρχουν". Ασφαλώς, δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε σε όλα. Αλλά σ'αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, ακόμα και η "οφθαλμοφανής αλήθεια" (όπως πχ, ότι αυτή τη στιγμή που γράφω είναι 11.13 το πρωί Παρασκευής, 15ης ημέρας Ιουνίου του 2012), για πλείστους ανενεργούς (στο πνεύμα) πολίτες, αμφισβητείται ανοικτά (με την αστεία πρόφαση: "ναι, αλλά ποιός ευθύνεται για αυτό;"), καταγγέλλεται, και απορρίπτεται. Όπως λέει και το τραγούδι, λοιπόν, "σ' αυτό το θέατρο σκιών, τι (να) περιμένεις;".
Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς ,δεν έκλεισε.......
Η χώρα είναι κλινικά νεκρή. Όχι, δεν φταίει η Κρίση, ούτε το Μνημόνιο. Η χώρα μας είχε πάψει να παράγει, να δημιουργεί, να χτίζει, εδώ και χρόνια. Η βιομηχανία διαλύθηκε. Οι αγρότες ζούσαν με επιδοτήσεις. Τα ΑΕΙ φύλαγαν το άσυλο. Οι συνδικαλιστές φύλαγαν Θερμοπύλες, οι δημόσιοι υπάλληλοι τις σφραγίδες τους, τα λαμόγια τις κομπίνες τους - και όλοι ζούσαμε με δανεικά.
Αυτά έφεραν την Κρίση και το Μνημόνιο.Μιλάμε για ανάπτυξη. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με τη γραφειοκρατία, τους διεφθαρμένους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές που δεν επιτρέπουν αλλαγή, τα κόμματα που αντιτίθενται σε κάθε επένδυση; Σωστά έγραφε προ ημερών ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ευρωομόλογο για επενδύσεις. Κι όταν το πάρει τι θα το κάνει;
Έχει πολεμήσει κάθε επιχειρηματική προσπάθεια που έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όλοι βρίζουν το Μνημόνιο για τη λιτότητα που έφερε. Σωστά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του Μνημονίου ασχολείται με μεταρρυθμίσεις. Αυτές τις ξεχάσαμε.
Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς δεν έκλεισε. Μία μόνο μεταρρύθμιση πέρασε, σχεδόν παμψηφεί, από τη Βουλή και αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε. Ο νόμος για τα άθλια ΑΕΙ παρέμεινε ανενεργός κι έτσι η αθλιότητά τους διαιωνίζεται.
Οκτώ δισεκατομμύρια ξόδεψε τα τελευταία χρόνια το κράτος για συστήματα πληροφορικής που ουδέποτε δούλεψαν. Έτσι παραμένουμε στην εποχή των γραφιάδων - όταν άλλες κοινωνίες συναλλάσσονται με το Δημόσιο μέσω κινητών τηλεφώνων!
Σοφά γράφει ο Στέλιος Ράμφος (στο τελευταίο βιβλίο του, Time Out) ότι είμαστε μια κοινωνία καθηλωμένη σε ένα «ασάλευτο παρόν». Ότι τα συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μας είναι ο φθόνος και ο φόβος της αλλαγής.
Ό,τι λοιπόν και να γίνει στις εκλογές που έρχονται, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αν τα κόμματα δεν σταματήσουν ν' αγκαλιάζουν τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης (ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να καταργήσει τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ και υποδέχεται στους κόλπους του Φωτόπουλο, Ραφτόπουλο και άλλους αντιδραστικούς συνδικαλιστές), δεν θα αλλάξει τίποτα. Με σάπια παιδεία, σάπια διοίκηση, θα σαπίσουμε όλοι.
Το μέγα και μοναδικό μας πρόβλημα, που είναι η έλλειψη καινοτομίας, δημιουργίας και παραγωγής, θα συνεχιστεί εσαεί! Και το πρόβλημα αυτό που μας οδήγησε στην Κρίση δεν αποτελεί καν θέμα του προεκλογικού διαλόγου. Διότι, στη νεκρική μας ακαμψία (rigor mortis) δεν πουλάει!
Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς ,δεν έκλεισε.......
Η χώρα είναι κλινικά νεκρή. Όχι, δεν φταίει η Κρίση, ούτε το Μνημόνιο. Η χώρα μας είχε πάψει να παράγει, να δημιουργεί, να χτίζει, εδώ και χρόνια. Η βιομηχανία διαλύθηκε. Οι αγρότες ζούσαν με επιδοτήσεις. Τα ΑΕΙ φύλαγαν το άσυλο. Οι συνδικαλιστές φύλαγαν Θερμοπύλες, οι δημόσιοι υπάλληλοι τις σφραγίδες τους, τα λαμόγια τις κομπίνες τους - και όλοι ζούσαμε με δανεικά.
Αυτά έφεραν την Κρίση και το Μνημόνιο.Μιλάμε για ανάπτυξη. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με τη γραφειοκρατία, τους διεφθαρμένους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές που δεν επιτρέπουν αλλαγή, τα κόμματα που αντιτίθενται σε κάθε επένδυση; Σωστά έγραφε προ ημερών ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ευρωομόλογο για επενδύσεις. Κι όταν το πάρει τι θα το κάνει;
Έχει πολεμήσει κάθε επιχειρηματική προσπάθεια που έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όλοι βρίζουν το Μνημόνιο για τη λιτότητα που έφερε. Σωστά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του Μνημονίου ασχολείται με μεταρρυθμίσεις. Αυτές τις ξεχάσαμε.
Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς δεν έκλεισε. Μία μόνο μεταρρύθμιση πέρασε, σχεδόν παμψηφεί, από τη Βουλή και αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε. Ο νόμος για τα άθλια ΑΕΙ παρέμεινε ανενεργός κι έτσι η αθλιότητά τους διαιωνίζεται.
Οκτώ δισεκατομμύρια ξόδεψε τα τελευταία χρόνια το κράτος για συστήματα πληροφορικής που ουδέποτε δούλεψαν. Έτσι παραμένουμε στην εποχή των γραφιάδων - όταν άλλες κοινωνίες συναλλάσσονται με το Δημόσιο μέσω κινητών τηλεφώνων!
Σοφά γράφει ο Στέλιος Ράμφος (στο τελευταίο βιβλίο του, Time Out) ότι είμαστε μια κοινωνία καθηλωμένη σε ένα «ασάλευτο παρόν». Ότι τα συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μας είναι ο φθόνος και ο φόβος της αλλαγής.
Ό,τι λοιπόν και να γίνει στις εκλογές που έρχονται, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αν τα κόμματα δεν σταματήσουν ν' αγκαλιάζουν τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης (ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να καταργήσει τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ και υποδέχεται στους κόλπους του Φωτόπουλο, Ραφτόπουλο και άλλους αντιδραστικούς συνδικαλιστές), δεν θα αλλάξει τίποτα. Με σάπια παιδεία, σάπια διοίκηση, θα σαπίσουμε όλοι.
Το μέγα και μοναδικό μας πρόβλημα, που είναι η έλλειψη καινοτομίας, δημιουργίας και παραγωγής, θα συνεχιστεί εσαεί! Και το πρόβλημα αυτό που μας οδήγησε στην Κρίση δεν αποτελεί καν θέμα του προεκλογικού διαλόγου. Διότι, στη νεκρική μας ακαμψία (rigor mortis) δεν πουλάει!
Συμφωνώ απόλυτα με την περιγραφή και την αιτιολόγηση της κατάστασης. Προσθέτω όμως και έναν προβληματισμό μου. Ποιος ακριβώς κυβερνούσε και κυβερνάει αυτή τη χώρα ακόμη και σε μέρες ακυβερνησίας; Ποιος χρηματοδοτεί τον λαικισμό για δικά του μεγάλα συμφέροντα; Ποιος κάλυψε τα έξοδα των 8-9 που ανέβασε στην εξέδρα χθες ο Τσίπρας από διάφορες χώρες για 3 λεπτά; Κανείς δεν κόστισε κάτω από 5000ευρώ για να μην πω 10000. Τον έφεραν από τη Βενεζουέλα ε και μια κρουαζιέρα στο Αγαίο ή Ιόνιο...
ReplyDeleteΗ προεκλογική καμπάνια του Σύριζα είναι πολλών εκ. ευρώ κι όχι 2,3 που πήρε από τη χρηματοδότηση των κομμάτων για την οποία γκρίνιαξε (είχε εξασφαλίσει τη δική του). Οι προμηθευτές φαρμάκων κι οι φαρμακοποιοί ποτέ και σε καμία προεκλογική περίοδο δεν έκαναν τόσο χοντρό παιχνίδι με ασθενείς. Γιατί το κάνουν με υπηρεσιακή κυβέρνηση; Και κάποια ΜΜΕ αποδεικνύουν ότι πάνω από όλα οι εταιρείες που έχουμε έξω τα λεφτά τους κι εδώ στην Έλλάδα έχουμε μια εφημερίδα, ένα τηλεοπτικό κανάλι ζητάμε δάνειο κι αν μας το δώσετε σας στηρίζουμε. Γιατί τα περισσότερα ΜΜΕ είναι για ξέπλυμα χρήματος κι όχι ενημέρωση...
Θα δω το αποτέλεσμα της Κυριακής αναλυτικά θα δω και λίγο μετά κι ίσως πω...τον ΓΑΠ ριζοσπάστη στη χώρα της βλακείας!
Χ.Κ.