Την Πέμπτη 19 Απριλίου 2018, έφυγε από τη ζωή αυτή ο κύριος Ρίκκος. Το Σάββατο 21 Απριλίου, τον αποχαιρετίσαμε στη Λεμεσό. Η ταυτότητά του γράφει «Ανδρέας Ιωνίδης», γεννηθείς το 1934 στη Λευκωσία, άλλη όμως πόλη τον υιοθέτησε, αυτή και τον έχει τώρα για πάντα στην αγκαλιά της. Πολίτης, οικογενειάρχης, επιχειρηματίας. Πάντοτε άφηνε τις πράξεις και το έργο του να μιλήσουν. Κάποτε, και τη σιωπή του. Τα λόγια του ήταν λίγα. Κέρδισε καθολική εκτίμηση. Ευπατρίδης με τη πραγματική έννοια του όρου. Σωστός και ακέραιος. Αυστηρός και συγκεντρωτικός – πείτε μου όμως ποιος από όλους τους παλιούς μεγάλους επιχειρηματίες και οικογενειάρχες που έβαλαν γερά θεμέλια σε αυτήν την κοινωνία δεν ήταν έτσι; Εξήγηση υπάρχει, και είναι απλή. Τίποτα δεν τους ήρθε εύκολο. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε. Με απίστευτα σκληρή δουλειά, δημιούργησαν εκ του μηδενός, και ό,τι έκτισαν ή παρέλαβαν, το συνέχισαν με κόπο, ευλάβεια και στιβαρότητα. Ήταν, ο κύριος Ρίκκος, μέλος της γενιάς που η μισή σκόρπισε στο εξωτερικό, και η άλλη μισή έμεινε εδώ – αλλά όλοι πορεύτηκαν καλώς στη ζωή τους. Έκτισαν. Με αρχές, ήθος και εντιμότητα. Διηύθυνε την εταιρία ζωοτροφών Προβίτα, κοντά στον ιδρυτή της και πεθερό του, και στη συνέχεια μόνος του, κρατώντας στέρεα το τιμόνι της μέχρι και την συνταξιοδότησή του. Έφυγε πλήρης ημερών. Με μία, χαρακτηριστική του ήθους του, επιθυμία προς την κόρη του για τον εγγονό του: Να τον ενθαρρύνεις και να τον εμπνεύσεις να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία. Αυτός ήταν ο κύριος Ρίκκος. Και θα τον θυμόμαστε για πάντα.
No comments:
Post a Comment