Βγήκα από την εκδήλωση που περιγράφω πιο κάτω, γύρω στις 9 το βράδυ Τετάρτης, 9 Σεπτεμβρίου. Εκείνη την ώρα, άρχιζε το ντιμπέϊτ των πολιτικών αρχηγών.
Στο στενό πεζοδρόμιο έξω στην είσοδο της Κυπριακής Εστίας, στην οδό Κέκρωπος στη Πλάκα. στριμώχτηκαν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι. Κρατούσαν στα χέρια τους σακούλες με δύο κατεψυγμένα κοτόπουλα η κάθε μία, και προβληματίζονταν πως θα καταφέρουν να πάρουν στο σπίτι τους ένα κιβώτιο που τους έδωσαν επίσης, με ξηρή τροφή - μακαρόνια, ρύζι, αλεύρι, και άλλα.
Οι πιο πολλοί είχαν μεταβεί στη Πλάκα από τα σπίτια τους με δημόσια συγκοιωνία. Αρκετοί, μου είπαν πως πήγαν με τα πόδια.
Ταυτόχρονα, πρόσεξα ότι όλοι, μα όλοι, ήθελαν να ξεμπερδεύουν γρήγορα με αυτήν την ... εκκρεμότητα, διότι κόσμος περνούσε στην Κέκρωπος και δεν ήθελαν να τους βλέπουν έτσι, "σαν επαίτες, να κρατούμεν σακκούλες με φαγητά".
Όταν η αξιοπρέπεια συναντάται με την ανάγκη, η σύγκουρση είναι σφοδρή. Μέσα σου γίνεται μάχη αδυσώπητη. Όπου κι αν αγγίξεις, ο πόνος είναι αβάσταχτος. Από παντού βλέπεις να σε κοιτάζουν. Δεν αντέχεται.
Ο παρκαδόρος στον κλειστό χώρο στάθμευσης δίπλα στην Κυπριακή Εστία, βοηθούσε όσους άπορους είχαν αυτοκίνητο, (δύο-τρεις δηλαδή, μη φανταστείτε περισσότερους), να φορτώσουν το "βοήθημα", και δεν τους πήρε λεφτά. "Ντράπηκα", μου λέει.
"Κι έχεις αυτούς", μου κάνει αμέσως μετά, δείχνοντάς μου στην τηλεόραση που ήταν στον τοίχο τους πολιτικούς αρχηγούς που άρχισαν το ντιμπέϊτ, "να λένε μαλάκίες, ψέμματα".
Δεν ήθελα να μπω σε τέτοια συζήτηση. Ένοιωσα, όμως, το δίκιο της, έστω και με τον ωμό λόγο που χρησιμοποίησε ο παρκαδόρος.
Με αυτές τις σκέψεις και αυτές τις εικόνες, κάθησα να γράψω την ανταπόκρισή μου στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ). Είχα κι εγω την τηλεόραση ανοικτή καθώς έγραφα, αλλά δεν άκουγα τίποτα. Όχι πως δεν είχα ανοίξει τη φωνή, μια χαρά στο φουλ ήταν. Πως όμως να ακουστεί το τίποτα;
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι, Κύπριοι πολίτες και Έλληνες συγγενείς τους που ζουν χρόνια στην Ελλάδα, προσήλθαν το βράδυ της Τετάρτης στην Κυπριακή Εστία στην Πλάκα, με «άδεια χέρια και άδειες ψυχές», όπως δήλωσε στο ΚΥΠΕ μια γυναίκα, και έφυγαν κρατώντας σακούλες γεμάτες με τρόφιμα και το κεφάλι σκυφτό.
«Γιατί;», ρωτήσαμε την συγκεκριμένη γυναίκα, τη Φιλίτσα Κοσμά από την Γιαλούσα, ετών 62 και μητέρα 2 αγοριών άνεργων.
«Γιατί άλλο να ζεις δύσκολα, όπως ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια», απάντησε, «και άλλο να μη ζεις καθόλου».
Αυτήν την έντονη συναισθηματική φόρτιση εισέπραξε, όπως είπε, και ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, Γιαννάκης Ομήρου, που παραβρέθηκε σε αυτήν την διαφορετική, καθώς την χαρακτήρισαν όλοι, εκδήλωση που «κρύφτηκε πίσω» από τον πιο εκλεπτυσμένο όρο «φιλανθρωπική βραδιά».
Όπως και αν το διυλίσει όμως κάποιος, η συγκεκριμένη εκδήλωση, που «ξεχείλιζε από ανθρωπιά και συγκίνηση», μας είπε ο κ. Πέτρου, συνταξιούχος από τη Λάρνακα, που σύνταξη πια δεν λαμβάνει, έγινε με πρωτοβουλία της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδος (ΕΚΕ), με συμπαραστάτη και χορηγό τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου, και με την βοήθεια εκατοντάδων Κυπρίων εθελοντών, για να δοθούν τρόφιμα, σε τουλάχιστον 192 δηλωμένες άπορες οικογένειες Κυπρίων στην Ελλάδα που κυριολεκτικά, δεν έχουν να φάνε.
Περίπου 100 ήταν στην εκδήλωση στην Κυπριακή Εστία. Ο καθένας πήρε από μία σακούλα με δύο κατεψυγμένα κοτόπουλα, που αγοράστηκαν στην Ελλάδα, και ένα κιβώτιο με ρύζι, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη και άλλα μακράς διάρκειας τρόφιμα ανάγκης, που εστάλησαν από την Αρχιεπισκοπή, στην Κύπρο.
Πολλοί είχαν προσέλθει με δημόσια μέσα συγκοινωνίας. Και η εικόνα της αποχώρησής τους από την Πλάκα, κουβαλώντας τα τρόφιμα, δεν περιγράφεται με ευκολία.
Ο Γιώργος Συλλούρης, Πρόεδρος της Ε.Κ.Ε., αλλά και εκπρόσωποι της κυπριακής πρεσβείας και της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, διευθέτησαν ώστε τα τρόφιμα σε όσους δεν είχαν δικό τους μεταφορικό μέσον, να παραδοθούν στα σπίτια του καθενός.
«Αυτό που βλέπετε σήμερα εδώ, και πολλοί μένουν με ανοικτό το στόμα, προέκυψε κυρίως μετά την κρίση με την μεγάλη ανεργία. Μέχρι τότε, οι μεγαλύτεροι ζούσαν από τα παιδιά τους, υπήρχε αλληλεγγύη. Τώρα, άνεργοι είναι και οι γονείς και τα παιδιά. Και σας πληροφορώ ότι έχουμε καταστάσεις απόρων Κυπρίων στην Ελλάδα που διευρύνονται συνεχώς», μας δήλωσε ο κ. Συλλούρης.
Ο Γιαννάκης Ομήρου, εξήρε την προσπάθεια, πρόσφερε συμβολικά εκ μέρους της Βουλής των Αντιπροσώπων το ποσό των 1000 ευρώ υπέρ των αναξιοπαθούντων, και τόνισε ότι η καρδιά του είναι συνεχώς κοντά σε όλους τους «Κυπρίους αλλά και Ελλαδίτες αδερφούς, που πληρώνουν τόσο βαρύ και άδικο τίμημα για την οικονομική κρίση».
Αναφέρθηκε και στο εθνικό θέμα ο κ. Ομήρου, και τόνισε ότι σε κάθε περίπτωση, συγκεκριμένα στην επίτευξη λύσης δίκαιης «χωρίς καλλιέργεια υπερβολικών προσδοκιών» αλλά και στο ξεπέρασμα της κρίσης, πρέπει οπωσδήποτε «να υπάρξει ενότητα και αλληλεγγύη».
«Ενωμένοι Ελλαδίτες και Κύπριοι δεν φοβόμαστε τις άνισες μάχες. Είμαστε για τα δύσκολα», είπε ο κ. Ομήρου.
Ο Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Πυλιώτης, εκπροσωπώντας τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, είπε ότι εστάλησαν από την Κύπρο "250 δέματα αγάπης, με είδη πρώτης ανάγκης". Ανέφερε και την φράση του Βίκτωρος Ουγκώ, ότι «η αγάπη μοιάζει με τον ατμό, που όσο πιέζεται, τόσο πιο δυνατός γίνεται».
Κι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Ιερώνυμος, είπε πως αύριο, όπως κάθε μέρα, χάρη μόνο στην αγάπη, περιμένουν και θα λάβουν 53.000 μερίδες φαγητού από τα συσσίτια της Εκκλησίας, άνθρωποι άποροι στο σπίτι τους".
Το πρόβλημα, όμως, φαίνεται πως ξεπερνάει και αυτήν ακόμα την διάσταση. Ο Πέτρος Αρναούτης, 66 ετών, πρόσφυγας από την Αμμόχωστο, όπως και η Φιλίτσα Κοσμά από τη Γιαλούσα, κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν το υπόλοιπο της οφειλής τους για το στεγαστικό δάνειο που έλαβαν όταν υπήρχαν δουλειές «και τα πράγματα ήταν καλύτερα».
Και οι δύο, όπως δήλωσαν στο ΚΥΠΕ, έχουν μήνες να πληρώσουν, όχι μόνο το δάνειο, αλλά ακόμα και το φως, το ρεύμα, και το νερό.
Κρατούν ένα κινητό. Όμως, δεν μπορούν να κάνουν κλήση. Μόνο να δεχτούν.
Δήλωσαν και οι δύο ότι «ευτυχώς μας τηλεφωνούν και μας βοηθούν συχνά άνθρωποι από την πρεσβεία μας στην Αθήνα».
Την Πέμπτη, οι διοργανωτές της εκδήλωσης, θα μοιράσουν τα υπόλοιπα τρόφιμα σε άπορες οικογένειες που δεν μπορούσαν να προσέλθουν απόψε.
(Ανταπόκρισή μου στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ΚΥΠΕ, Τετάρτη 9/9)
Καλησπέρα Χρήστο μου,
ReplyDeleteΤόσα χρόνια είχαμε μάθει να ακούμε το ΤΙΠΟΤΑ, σαν ΚΑΤΙ...σαν λύτρωση από τις προσωπικές μας αποτυχίες, σαν σανίδα σωτηρίας. Ας προσέχαμε, όλοι μας είχαμε και έχουμε μερίδιο ευθύνης, για αυτά που βιώνουμε (κατά την προσωπική μου κρίση)!!!