ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΑΘΗΝΑ-ΑΓΚΥΡΑ

Άρχισαν σήμερα, 27/2, σε Άγκυρα και Αθήνα, οι "Χιαστί" συνομιλίες των διαπραγματευτών της Ελληνοκυπριακής και Τουρκοκυπριακής πλευρας, Ανδρέας Μαυρογιάννης και Κουντρέτ Οζερσάϊ.

Ο πρώτος συναντάται στην Άγκυρα με τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρίογλου. Ο Τ/Κ διαπραγματευτής συνομιλεί στην Αθήνα με τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβη Αναστάσιο Μητσιάλη.

Είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιες επαφές και διαπραγματεύσεις εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο με αξιωματούχους των 2 από τις 3 Εγγυήτριες Δυνάμεις (η 3η είναι η Μ.Βρετανία), και μάλιστα ταυτόχρονα και "χιαστί" - ο Τ/Κ εδώ, ο Ε/Κ στην Άγκυρα.

Την προηγούμενη φορά που Τ/Κ πολιτικός είχε επισκεφθεί την Αθήνα για συνομιλίες ήταν το 1959 όταν ήρθε εδώ ο πρώην ηγέτης των Τ/Κ Ραούφ Ντενκτάς για συζητήσεις, τότε, για την επικείμενη ίδρυση, το 1960, της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από την άλλη, ο τελευταίος Ελληνοκύπριος που είχε επισκεφθεί επίσημα την τουρκική πρωτεύουσα ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, από 22-26 Νοεμβρίου το 1962.

Σε δηλώσεις του χθες στο Πρακτορείο Ειδήσεων Anadolou, ο Κουντρέτ Οζερσάϊ είπε ότι έρχεται στην Αθήνα "με μια τσάντα γεμάτη εκπλήξεις", και ότι "οι Έλληνες θα μάθουν εκείνη τη στιγμή (σ.σ.: εννοεί, προφανώς, όταν συναντηθεί με τον γ.γ. του ΥΠΕΞ της Ελλάδος), τι ακριβώς περιέχει".

Ενδιαφέρον έχει και η δήλωση που έκανε χθες ο κ. Οζερσάϊ αμέσως μετά την συνάντησή του με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας στην Αγκυρα, πριν έρθει στην Αθηνα. Είπε ότι συζήτησαν για τα θέματα που εκείνος αναμένει να θέσεις στον κ.Σινιρίογλου ο Ε/Κ διαπραγματευτής κ. Μαυρογιάννης. "Δεν συζητήσαμε αυτά που εμείς θα πάρουμε στην Αθήνα", είπε. "Οι δικές προετοιμασίες έχουν γίνει πολύ νωρίτερα".

Η συνάντηση Μητσιάλη-Οζερσάϊ ολοκληρώθηκε λίγο μετά τη 1.30 μμ. Ο γ.γ. του ΥΠΕΞ ενημέρωσε τους δημοσιογραφους ότι δεν θα υπάρξουν δηλώσεις, και ότι ο Τ/Κ διαπραγματευτής έφυγε από άλλη πόρτα!

Λίγο αργότερα, Τούρκοι δημοσιογραφοι εντόπισαν τους δύοι ανδρες να τρώνε μεσημβρινό στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία.

IN MEMORIAM: Paco de Lucia, 1947-2014

Σαν θεριστής άγριος μας μπήκε το 2014! Σήμερα, μας πήρε έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, τον Ισπανό Πάκο ντε Λουτσία, τον οποίο οι περισσότεροι πρωτογνωρίσαμε όταν συνέπραξε με τον Γιώργο Νταλάρα στα Latin του. Εκείνο το άλμπουμ μας οδήγησε στο να ανακαλύψουμε όλη την «αγία τριάδα της φλαμένκο κιθάρας», δηλαδή μαζί με τον Πάκο, τον Τζον Μακλάφλιν και τον Αλ Ντι Μέολα. Ο δίσκος τους,  Friday Night in San Francisco, είναι από τις μεγάλες στιγμές της παγκόσμιας μουσικής. Προχθες έβλεπα/άκουγα στο YouTube την απίθανη εκτέλεση των τριών στο Mediterranean Sundance – τι ειρωνεία, αλήθεια, ο Πάκο να αφήσει την τελευταία του πνοή σε μία παραλία στο Μεξικό, απολαμβάνοντας τον Ήλιο. Πως γίνεται, ρε γαμώτο, να πεθαίνει ένας τέτοιος, έξω καρδιά άνθρωπος, από ανακοπή καρδιάς κάνοντας ηλιοθεραπεία;

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, 51, δημοσιογράφος με αναστολή πλέον! Αναστολή, διότι χθες μάζεψε στα γραφεία του ειδησεογραφικού του portal, www.protagon.gr, όλους τους συνεργάτες του και τους ανακοίνωσε ότι πήρε την μεγάλη απόφαση να πολιτευτεί, και ως εκ τούτου αποσύρεται από την ενεργό δημοσιογραφία. Μίλησε για ένα νέο πολιτικό κίνημα που θα φέρει την ονομασία «Ποτάμι» το οποίο, όπως είπε, εύχεται να παρασύρει όλους τους ανθρώπους «της κοινής λογικής», να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και «να αλλάξουν επιτέλους την κακιά μοίρα αυτού του τόπου». Το ιδιότυπό του «μανιφέστο», τιτλοφορείται «Ξεκινάμε!», και δημοσιεύεται στο πιο πάνω site. Το κόμμα θα κατέβει στις Ευρωεκλογές, εκείνος όμως όχι. «Δεν έχω – λέει – τα προσόντα, καλά-καλά δεν ξέρω ξένες γλώσσες». Εάν πάει καλά το «Ποτάμι» στις Ευρωεκλογές, «τότε θα αποφασίσουμε τις θα κάνουμε στις εθνικές». Εάν όχι, «θα γυρίσω στην δημοσιογραφία». Ο Σταύρος Θεοδωράκης γεννήθηκε στα Χανιά, και τις κρητικές του ρίζες τις αξιοποίησε ανοίγοντας στην Αθήνα ένα από τα πιο επιτυχημένα εστιατόρια κρητικής κουζίνας, το Αλάτσι. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στον ραδιοφωνικό σταθμό «902 Αριστερά στα FM», και αφού πέρασε από πολλά ΜΜΕ, κατέληξε στο Mega με τους «Πρωταγωνιστές» του, και στο protagon.gr, ένα από τα πιο δημοφιλή sites απόψεων.

H ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑ

Πίνακας του Πιέτρο Νέγκρι (1628-1679), Η Παναγία Σώζει την Βενετία από την Πανούκλα του 1630. Έργο του 1673.

Διαβάζω ξανά, μετα από πολλά χρόνια, την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ. Τότε, στα πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια, η πανούκλα που διέλυσε ένα ολόκληρο χωριό, το Οράν, και μαζί με αυτό τις ζωές όλων των κατοίκων του, ήταν μία δυνατή αλληγορία για το τί υπέφεραν οι λαοί κάτω από την ναζιστική κατοχή.

Τελικά όμως, η πανούκλα δεν έχει εποχή! Όλο και κάποια αιτία βρίσκεται για να ξεσπάσει και να θερίσει τις ζωές ανθρώπων.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, προτού οι αρχές παραδεχτούν ότι υπάρχει επιδημία και κηρύξουν τη πόλη Οράν σε καραντίνα, τα περιστατικά ήταν λίγα και τα απέδιδαν σε "ιδιαίτερα προβλήματα" του κάθε ανθρώπου που αρρώσταινε και έχανε τη ζωή του. Έλεγαν "αυτός ήταν ασθενικός τύπος". Λυπούνταν για τον χαμό του, αλλά δεν ανησυχούσαν.

Όταν πέθανε, όμως, ο έχων τα ίδια συμπτώματα με τους άλλους concierge του καλύτερου (ίσως και του μοναδικού) ξενοδοχείου της πόλης, τότε, λέει ο Καμύ, τερματίστηκε αυτόματα η πρώτη περίοδος των "ανησυχητικών ενδείξεων" και άρχισε μία άλλη, συγκριτικά πολύ πιο δύσκολη, κατα την οποία η αρχική αίσθηση της έκπληξης έδωσε σιγα-σιγά τόπο στον πανικό.

Εδώ, λοιπόν για μένα, η πανούκλα του τότε μεταστρέφεται στην οικονομική πανούκλα του σήμερα. Τα συμπτώματα, δείτε τα συμβολικά και θα σας φανούν όμοια εντελώς. Η αρχική έκπληξη, η ψευδαίσθηση ότι "αυτό δεν θα συμβεί σε μένα", ότι "ο άλλος που πέθανε ήταν στις ευπαθείς ομάδες", αντικαθίσταται σταδιακά από πανικό.

Και λέει ο Καμύ:

"Οι συμπολίτες μας, όπως τώρα μόλις συνειδητοποίησαν, δεν είχαν ποτέ σκεφτεί ότι η μικρή μας πόλη μπορεί να επελέγη ειδικώς ως ένας τόπος όπου τα ποντίκια πεθαίνουν στον ήλιο και οι concierges των ξενοδοχείων αποθνήσκουν εξαιτίας μίας παράξενης ασθένειας. Από αυτής της απόψεως λοιπόν, όντως έσφαλλαν και ανακάλυψαν ταυτόχρονα ότι θα έπρεπε να αναπροσαρμόσουν τις απόψεις τους στις νέες καταστάσεις. Άν όλα σταματούσαν εκεί, οι παλιές συνήθειες θα ανακτούσαν το πάνω χέρι δίχως αμφιβολία. Όμως, άλλοι συμπολίτες μας που δεν ήταν concierges ή φτωχοί άνθρωποι, θα ακολουθούσαν τον μεσιέ Μισέλ (τον ξενοδόχο) στο ίδιο μονοπάτι. Και εδώ είναι πού άρχισε ο φόβος - και μαζί μ' αυτόν, σοβαρή περίσκεψη".

Η πανούκλα στην πόλη Οράν άρχισε να αντιμετωπίζεται από την στιγμή που οι αρχές είπαν την αλήθεια στους πολίτες, και οι τελευταίοι άρχισαν να συνειδητοποιούν την πραγμαική τους κατάσταση. Όσο υπήρχε έστω και ένας αξιωματούχος να δώσει σε έναν άνθρωπο ψεύτικες ελπίδες, τόσο μεγάλωνε η ψευδαίσθηση ότι κάποιος με μαγικό ραβδί θα τους έσωζε όλους.

Ο κόσμος άρχισε να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το πρόβλημά όταν κατάλαβε ότι θαυματουργές θεραπείες δεν υπάρχουν, και ότι το κακό θα φύγει μόνο με κοινή προσπάθεια και στήριξη του ενός προς τον άλλον.

Στην αρχή, η πόλη αναγκαστικά μπήκε σε απομόνωση. Όχι τόσο για να μην μεταδοθεί η φοβερή επιδημία και σε άλλες πόλεις, όσο για να πιστέψουν οι κάτοικοί της ότι πρέπει να μείνουν μόνοι, να αποτοξινωθούν, να περιοριστούν, να ανακτήσουν νέες δυνάμεις και να κάνουν κάθε μέρα ένα καινούργιο βήμα.

Άλλη γιατρειά δεν υπάρχει. Το θαύμα είναι μόνο εκεί. Στον κάθε απλό άνθρωπο που θα δίνει, μαζί με τον διπλανό του, τον μεγάλο του αγώνα.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΦΩΝΑΖΕΙ"...

Όταν κάνεις το καλό για τον συνάνθρωπό σου και την κοινωνία, δεν χρειάζεται να το διαλαλείς. Εάν η πράξη σου είναι ανιδιοτελής, εάν πράγματι η προσφορά σου θα ανακουφίσει έναν ή και περισσότερους ανθρώπους, εάν η δωρεά σου αλλάξει ακόμα και τη ζωή τους προς το καλύτερο, θα το κάνουν για σένα αυτοί. Στόμα με στόμα, θα διαδοθούν τα νέα. Και τότε, νάσαι σίγουρος, θα έχουν μεγαλύτερη αξία από το να τα προκαλέσεις εσύ, είτε δια της επιρροής σου στην αγορά των μίντια (σχέσεις ιδιοκτησιακές, μεγάλα διαφημιστικά πακέτα, κλπ), είτε ακόμα και δια πληρωμένων καταχωρήσεών σου.

Στην κρίση που περνάμε, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται τις μεγάλες ανάγκες που έχουν πολλοί συμπολίτες μας για να γίνει γνωστή η βοήθειά τους προς αυτούς. Έχω εργαστεί σε πολλά μέσα ενημέρωσης, και έχω από πρώτο χέρι εμπειρία της πίεσης που ασκούν πολλές φορές διάφοροι επιχειρηματίες για να γράψεις ή να μεταδώσεις κάτι για την φιλανθρωπική τους προσφορά. Η πίεση έρχεται σε σένα μένα των διευθυντών σου. Και εάν έχεις εσύ διευθυντική θέση, το σχετικό τηλεφώνημα το λαμβάνεις εσύ.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται, ενίοτε και με πιο έντονη μορφή, όταν συμβαίνει μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Πρόσφατα, άκουσα σε ραδιόφωνο ένα σποτάκι εταιρείας που κατέληγε με τη φράση "... κοντά στους σεισμόπληκτους της Κεφαλονιάς μας". Με κτύπησε πολύ άσχημα αυτό!

Από την άλλη, όμως, αντί να δηλητηριάζω τη ψυχή μου αναφέροντας τέτοιες περιπτώσεις, προτιμώ (έστω και με κίνδυνο να με επιπλήξουν ή να με παρεξηγήσουν), να εκθειάζω κατά καιρούς εκείνους που προσφέρου σιωπηλά. Μιας και αναφέρθηκα δε στη Κεφαλονιά, μου έκανε εντύπωση που διάβασα σε ένα μπλογκ (και νομίζω πως δεν πήρε καν διαστάσεις), ότι μία εταιρεία, η Γρηγόρης Μικρογεύματα, της οποίας οι ιδιοκτήτες, η οικογένεια Γεωργάτου, κατάγονται από το νησί, τις πρώτες-πρώτες μέρες που ο κόσμος εκεί χρειαζόταν, εκτός των άλλων, και λίγα τρόφιμα, έστειλε αμέσως εκείνο που μπορούσε. Το ίδιο, διάβασα στο kafaloniatoday.com, έκανε και η αλυσίδα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, καί άλλοι όμως, πολλοί.

Οπως έμαθα από συναδέλφους μου εκεί, κανένας από αυτούς δεν τους πήρε τηλέφωνο να τους πεί, "ξέρετε, εγω βοήθησα, και καλό θα ήταν να γράψετε κάτι". Θα μπορούσαν να το κάνουν. Διότι είναι μεγάλες, επιτυχημένες επιχειρήσεις, καί έχουν το budget και την επιρροή να πετύχουν μέγιστη δhμοσιότητα. Δεν το έκαναν. Και αυτό ο κόσμος, νομίζω, το εκτιμά. Γι' αυτό και θέλησα σήμερα να το γράψω.

Καλημέρα. Καλή και ήρεμη Κυριακή να έχετε.

ΥΓ: Η φωτογραφία αυτή είναι από τις πιο δημοφιλείς στο Διαδίκτυο. Πρέπει να την έχουν δεί κι ανακυκλώσει εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Κανείς δεν ξέρει ποιός είναι αυτός ο άνδρας που προσφέρει με την ομπρέλα του προστασία από την καταρρακτώδη βροχή στον σκύλο. Μπορεί ναναι δικός του σκύλος, μπορεί όχι. Δεν έχουν τόση σημασία, βλέπετε, όλες αυτές οι πληροφορίες. Σημασία έχει η πράξη, η "εικόνα". Αυτή σε κάνει να νοιώθεις ωραία. Αυτή μπορεί να σε κάνει και καλύτερο άνθρωπο.

ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΠΡΟ: Πάλι τα ίδια. Διχασμένοι πριν αρχίσουμε!

Απουσίασα ολίγον, και το ενδιαφέρον σας με συγκίνησε. "Πες μας μόνο ότι είσαι καλά", μου γράφει σε μέιλ μία φίλη που δεν την ξέρω, αλλά νοιώθω ότι γνωριζόμαστε από παλιά!

Καλά είμαι, δόξα τω Θεώ.

Απαλλάχτηκα κι από άλλα περιττά πράγματα που βάραιναν τη ζωή μου - την εργασιακή ας πούμε εξάρτηση από μία δημοσιογραφία που έχει πεθάναι από καιρό για μένα και που πια δεν την πιστεύω - και αφού περασαν οι πρώτες μέρες της συναισθηματικής φόρτισης, τώρα αισθάνομαι ανάλαφρα και ωραία.

Προπαντός, όμως, ελεύθερος!

Με ρωτάτε πολλοί εάν θα επανέλθω στο ραδιόφωνο. Η απάντηση είναι "δεν ξέρω". Αν θέλει ο Θεός, θα γίνει. Εάν όχι, θα βρεθεί κάτι άλλο. Έχω κάνει κάποιες κινήσεις αλλά, με όσα συμβαίνουν στον άρρωστο χώρο των ΜΜΕ (όχι μόνο σε επίπεδο ιδιοκτητών, αλλά και πιο κάτω, στα ... λαϊκά στρώματα!), θυμήθηκα πόσο δίκιο είχε ο Διονύσης Σαββόπουλος όταν έλεγε, στο τραγούδι αυτό, "τα όνειρά σου μη τα λές, γιατί μια μέρα κρύα, μπορεί και οι φροϊδιστές ναρθούν στην εξουσία". Ήρθαν! Και μακάρι ναταν φρουδιστές.
 

Στην 20ήμερη περιπλάνησή μου, βρέθηκα στη Κύπρο τις μέρες που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ανακοίνωσε ότι επετεύχθη συμφωνία με την τουρκοκυπριακή πλευρά επί του κεμένου ενός Κοινού Ανακοινωθέντος, για την βάση επί της οποίας μπορεί να αρχίσουν και πάλι οι συνομιλίες για την επίτευξη λύσης στο Κυπριακό. Την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης, ο κ. Αναστασιάδης συγκάλεσε έκακτη σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου, και το απόγευμα πέταξε για Αθήνα όπου συναντήθηκε την άλλη μέρα, στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών Βαγγέλη Βενιζέλο.

Η ελληνική κυβέρνηση, χωρίς να πεί εάν συμφωνεί ή όχι με την διαδικασία (αυτό, άλλωστε δεν είναι δική της δουλειά), είπε ότι θα στηρίξει πλήρως τις προσπάθειες του κ. Αναστασιάδη. Και επειδή, τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα είχαν ήδη εκδηλωθεί οι πρώτες, πολύ έντονες αντιδράσεις ακόμα και για αυτό το Κοινό Ανακοινωθέν, ο κ. Σαμαράς έκανε έκκληση για ψυχραιμία και εθνική ενότητα.

Αυτά τα δύο στοιχεία, ιδίως αυτήν την εποχή που τα χρειαζόμαστε όσο ποτέ, δεν υπάρχουν. Στη Κύπρο, ο νέος Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ), Νικόλας Παπαδόπουλος, γιός του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, που ηγείτο τότε και του ΔΗΚΟ, δήλωσε ότι το Κοινό Ανακοινωθέν εμπεριέχει θέσεις σαφέστατα φιλοτουρκικές που, έστω και ώς πλάσιο συζήτησης, πρώτη φορά μπαίνουν στο τραπέζι και, επομένως, ακόμα και εάν ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις, θα μείνουν στα χαρτιά ως "κάποτε συμφωνηθείσες".

Εδώ, αρχίζει στη Κύπρο ένς πόλεμος Συνταγματολόγων οι οποίοι, πραγματικά, αποδεικνύονται και αυτοί κατώτεροι των περιστάσεων. Οι διαφωνίες τους στην ερμηνεία του περιεχομένου του Κοινού Ανακοινωθέντος, δεν εδράζονται τόσο σε επιστημονική θέση και τεκμηρίωση, όσο σε κομματική συγγένεια. Δυστυχώς, στην Ελλάδα και στην Κύρο, ακόμα και η επιστημονική σκέψη έχει υποταχθεί σ' αυτό το καρκίνωμα που λέγεται "κομματισμός".
 

Από το μνημειώδες έργο των Pink Floyd, The Wall, αυτό ηταν το Hey You!

Συνεχίζουμε με λίγα ακόμα για το Κυπριακό.

Έλεγα ότι στη Κύπρο εκδηλώθηκαν από τη πρώτη στιγμή έτονες αντιδράσεις επί του Κοινού Ανακοινωθέντος - προτού κάν αρχίσουν, δηλαδή, οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες. Το ΔΗΚΟ, το οποίο συγκεβερνά με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, χωρίς να το έχει ακόμα δηλώσει ενδέχεται να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.

Σημειώνω εδω ότι στη Κύπρο, επειδή την κυβέρνηση την επιλέγει αποκλειστικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και εάν ακόμα ένα κόμμα αποσυρθεί από αυτήν, δεν υπάρχει θέμα έκπτωσής του από το αξίωμα (αυτό συμβαίνει μόνο σε περίπτωση οικειοθελούς παραίτησης ή θανάτου), και απλώς αντικαθιστα τους υπουργούς και υφυπουργούς που πρόσκεινται στο κόμμα που αποχωρεί, με άλλους. Άρα, περίπτωση να πέσει ο Αναστασιάδης, δεν υπάρχει. Εαν δεν παραιτηθεί ή πεθάνει, θα παραμείνει Πρόεδρος ως τον Φεβρουάριο του 2018 - εκτός εάν, στο μεταξύ, βρεθεί λύση στο Κυπριακό και μπούμε μετα σε άλλες διαδικασίες, που δεν ειναι του παρόντος να συζητήσουμε.

Όμως, η ενδεχόμενη αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση, μπορεί να έχει σοβαρή επίπτωση στην ψήφηση νομοσχεδίων στη Βουλή, που θα προτείνονται από την κυβέρνηση. Βέβαια, θα είναι έκπληξη, αλλά και μέγα σφάλμα, εάν ο Νικόλας (όπως τον λένε όλοι στη Κύπρο, όπως σκέτο "Τάσσο" έλεγαν τον εκλιπόντα πατέρα του), έχοντας αποχωρήσει από την κυβέρνηση την οποία στήριζε ως τώρα, καταψηφίσει νομοσχέδια και άρθρα απλώς για να τα καταψηφίσει. Κατανοητή η διαφωνία του στη διαχείρηση του "Εθνικού Θέματος", (είπε μάλιστα πριν λίγες μέρες ότι "ο Αναστασιάδης σε κάποια σημεία υποστηριξης του Κοινού Ανακοινωθέντος παραπλάνησε τον λαό"), αλλά εάν επεκτείνει αυτή διαφωνία και σε θέματα καθημερινής διακυβέρνησης, όπως οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, τότε ίσως κινδυνεύσει να φανεί αναξιόπιστος, και αυτό θα έχει στον ίδιο μεγάλο κόστος.

Metallica. Nothing Else Matters. Μεγάλο τραγούδι.
 

Εκτός από το ΔΗΚΟ, διαφωνούν με την έναρξη διαπραγματεύσεων υπό αυτό το Κοινό Ανακοινωθέν, η ΕΔΕΚ (το σοσιαλιστικό κόμμα του Βάσου Λυσσαρίδη), οι Πράσινοι Οικολόγοι, και ένα μέρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος (ΕΥΡΩΚΟ) που είχε αποσχισθεί από το κυβερνών Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗΣΥ) όταν αυτό τάχθηκε υπέρ του Σχεδίου Ανάν.

Το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ, που είχε συμπλεύσει το 2004 στο "Όχι" του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Δημοψήφισμα, δηλώνει τώρα ότι θα στηρίξει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη "εφ' όσον αυτός προχωρήσει πράγματι σε συνομιλίες με τους Τουρκοκυπρίους". Την υποστήριξή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εξέφρασε και ο προκαθήμενος της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β', ο οποίος στο Δημοψήφισμα του 2004, ήταν φανατικά υπέρ του "Όχι", έχοντας μάλιστα καθοδηγήσει τότε τους πιστούς να το καταψηφίσουν "αλλιώς δεν θα πάνε στον Παράδεισο".

Και ενω, που λέτε, αυτό είναι σε γενικές γραμμές το σκηνικό στη Κύπρο σήμερα, σήμερα που συμφωνήθηκε η έναρξη των συνομιλιών, και αναμένεται να αρχίσουν τις προσεχείς μέρες μεταξύ ειδικών διαπραγματευτών και από τις δύο πλευρές, εδώ στην Ελλάδα, το κλίμα είναι της ντροπής.

Η υπεύθυνη εξωτερικών υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ρένα Δούρου, την ημέρα που ήρθε εδώ στην Αθήνα, για λίγες μόνο ώρες (ούτε ένα 24ωρο) ο κ. Αναστασιάδης για να δεί τον Πρωθυπουργό Σαμαρά, προέβη στην πρωτοφανή ενέργεια να "επιτεθεί" σε Πρόεδρο άλλης χώρας επειδή αυτός δεν συναντήθηκε με τον κ. Τσίπρα! Αυτό, (και εννοώ την επίπληξη), δεν έχει γίνει ποτέ. Και με αυτήν την ενέργεια ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη θέτει πρόβλημα στις σχέσεις του με την κυπριακή ηγεσία, την στιγμή που αυτή θέλει στήριξη ανιδιοτελή και μή διαφημιζόμενη. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουγεί εύλογες ανησυχίες ως προς το πως θα συμπεριφερθεί ως πιθανή αυριανή κυβέρνηση, όταν θα χρειαστεί όχι μόνο να συνεννοείται με την κυπριακή ηγεσία και ιδίως τον Πρόεδρό της, αλλά να προσφέρει και ουσιαστική διαπραγματευτική στήριξη, ιδίως στα ευρωπαικά και άλλα διεθνή όργανα όπου θα φτάσει, τελικά, το θέμα, πριν από το Δημοψήφισμα - εάν γίνει.

Ο Πρόεδρους της Κύπρου, σε μία extraordinay περίσταση, όπως ήταν η απόφαση για την συμφωνία επί του Κοινού Ανακοινωθέντος, απόφαση που προφανώς δεν ήταν δυνατόν να προαναγγελθεί (φαντάζεσθε, αλήθεια, πόσο θόρυβο θα έκαναν εδώ οι γνωστοί θορυβοποιοί) προτού κάν αρχίσει η διαδικασία, δεν είχε καμμία υποχρέωση σε μία επίσκεψη αστραπή, να δεί οποιονδήποτε άλλον πολιτικό στην Ελλάδα πλην του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Δεν είδε κάν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και ο κ. Παπούλιας, πιο σώφρων ίσως από τον κ. Τσίπρα, δεν έκανε σαματά. Διότι γνωρίζει ότι αυτός ο σαματάς, αυτήν την εποχή, μόνο την "υπόθεσή μας" βλάπτει.

Εμπρηστική και διχαστική ηταν και η δ΄λωση του εκπροσωπου του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Τερενς Κουικ, ο οποίος είπε ότι "μετα το ξεπούλημα του ονόματος Μακεδονία ετοιμάζουν νέο Σχεδιο Ανάν για το Κυπριακό".

Έστω και αυτήν την ώρα, λοιπόν, και επειδή μπαίνουμε ήδη σε μία προεκλογική περίοδο άγρια εν όψει δημοτικών και ευρωπαικών εκλογών, είναι αναγκαίο αυτή η αγριότητα να μην αγγίξει τουλάχιστον το Κυπριακό. Οι Ελλαδίτες πολιτικοί, ιδίως όσοι έχουν ροπή προς τον λαικισμό και τον εύκολο πατριωτισμό, ας αναλογιστούν πόσο κακό μπορούν να κάνουν στην υπόθεση της Κύπρου, εάν την μετατρέψουν και αυτήν σε ένα ακόμα πεδίο σφαγής αναμεταξύ τους. Ας αναλογιστούν πόσα πιο χρήσιμα πράγματα μπορούν να προσφέρουν στην Πατρίδα δια της σιωπής τους (εν ανάγκη και οριστικής), παρά δια της ατέρμονης υστερίας τους!

Σας αφήνω εδω, προς το παρόν, με ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρο, το Τρανταφυλλένη Μου (Τριανταφυλλένια Μου). Τραγουδά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.



Καλή συνέχεια.

ΠΡΟΣΩΠΑ & ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ 05.02.2014

ΦΕΤΟΥΛΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛΕΝ, 72, Τούρκος ισλαμιστής ιεροκήρυκας, ιδρυτής του Κινήματος Γκιουλέν που αντιπολιτεύεται έντονα τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγιπ Ερντογάν, αυτοεξόριστος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προχθές, οι δκηγόροι του κατέθεσαν μήνυση κατά του κ. Ερντογάν, για συκοφαντική δυσφήμηση, ζητώντας αποζημίωση ύψους 100.000 τουρκικών λιρών. Περίπου 33.000 ευρώ. Η μήνυση αφορά τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού ότι το Κίνημα Γκιουλέν (γνωστό και ως Χισμέτ, που στα τούρκικα σημαίνει «Καθήκον Σου Να Υπηρετείς», ενορχήστρωσε όλες τις κατηγορίες περί διαφθοράς που ταρακούνησαν τον ίδιο, την κυβέρνησή του (παραίτηση 3 υπουργών), και την οικογένειά του (2 γιοί του συνελήφθησαν με βαριές κατηγορίες). Ο Γκιουλέν αναγνωρίζεται στη Δύση ως «εξέχων καθηγητής ισλαμικών σπουδών», θεωρείται μετριοπαθής, και διαλαλεί ότι πιστευει στην επιστήμη, στην διαθρησκευτικότητα ανάμεσα «σε όσους πιστεύουν στις Γραφές» (σ.σ.: μουσουλμάνους, εβραίους, χριστιανούς), και έχει πρωτοστατήσει σε προκαταρκτικό διάλογο με το Βατικανό και διάφορες εβραϊκές ενώσεις. Εχει συναντηθεί, επίσης με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Το Κίνημά του λέγεται πως έχει εκατομμύρια οπαδούς εντός και εκτός Τουρκίας. Κάποτε, ήταν φίλα προσκείμενος και σύμμαχος με το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του κ. Ερντογάν.

 

ΣΑΤΙΑ ΝΑΝΤΕΛΛΑ, 47, γεννημένος στην Ινδία, με σπουδές και εξειδίκευση στην ηλεκτρονική τεχνολογία, αλλά και μακρά διοικητική εμπειρία στην Microsoft από το 1992, είναι από χθες ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος του ηλεκτρονικού κολοσσού,  αντιμέτωπος με την μεγάλη πρόκληση από τη μία να κρατήσει την εταιρεία στην κορυφή του software business, και από την άλλη όμως να μη χάσει άλλο έδαφος στην αγορά έναντι των βασικών ανταγωνιστών της, κυρίως την Apple. Έχει γερά πατήματα μέσα στην εταιρεία, και χαίρει εκτίμησης εκτός αυτής. Ο δημοσιογράφος Ρούπερτ Γκούντουινς, ειδικός σε θέματα ηλεκτρονικής τεχνολογίας, περιγράφει τον Ναντέλλα ως «άτομο υψηλής διανόησης, και εξαιρετικά ταλαντούχο στο αντικείμενό του». Η επιλογή του έχει και την σφραγίδα του εκ των ιδρυτών και μεγαλομετόχου της Microsoft, Μπιλ Γκέϊτς, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην διαδικασία ανεύρεσης του κατάλληλου ανθρώπου να ηγηθεί της εταιρείας. Ο Ναντέλλα, ο οποίος έχει πάθος για το κρίκετ (λέει, μάλιστα, ότι το άθλημα αυτό τον βοήθησε πολύ στο να αναπτύξει πνεύμα  ομαδικότητας, συνεργασίας και προπαντός καρτερίας στην επαγγελματική του σταδιοδρομία), διαδέχεται τον Αμερικανό επιχειρηματία Στιβ Μπάλμερ, 57, που ήταν ο πρώτος μπίζνες μάνατζερ που προσελήφθη απευθείας από τον Γκέϊτς το 1980, ο 30ος μάλιστα εργαζόμενός της. Φεύγει με προσωπική περιουσία 18 δις δολάρια, που τον καθιστά, σύμφωνα με την λίστα Forbes, ως τον 21^ο πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο. Παραιτούμενος, δήλωσε ότι «ήρθε η ώρα να ξεκουραστώ και να απολαύσω».

 

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, ο Πρόεδρος του ΔΣ της Microsoft Μπιλ Γκέϊτς παραιτήθηκε από την θέση αυτή, και ανέλαβε έναν νέο ρόλο ως σύμβουλος επί θεμάτων τεχνολογίας της εταιρείας.

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΛΛΟΥΡΗΣ, 61, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος (ΕΥΡΩΚΟ) από το 2006, και από χθες επισήμως υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΣΥ) για μία θέση ευρωβουλευτή στις εκλογές της 25^ης Μαΐου του 2014. Στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, ο κ. Συλλούρης, που κατάγεται από το χωριό Ποταμιά της επαρχίας Λευκωσίας, άλλοτε μικτό χωριό, υποστήριξε την υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη. Από το 1991 και έως το 2001, εξελέγη βουλευτής του ΔΗΣΥ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Ύστερα, διαφώνησε και απεχώρησε. Η υποψηφιότητά του τώρα για τις ευρωεκλογές επικυρώθηκε από το πρώην κόμμα του. Έτσι λειτουργεί, εδώ, η πολιτική.

"ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΕΙ"

ΤΖΕΝΙ ΜΠΛΟΥΜΦΙΛΝΤ, ελληνικής καταγωγής Πρέσβειρα της Αυστραλίας στην Ελλάδα, έχοντας στη δικαιοδοσία της επίσης την Βουλγαρία και την Αλβανία. Σε συνέντευξή της την περασμένη Παρασκευή στην τηλεόραση του Σκάϊ, στην Ελλάδα, αναφέρθηκε στην μακρά οικονομική κρίση που υπέφερε η χώρα της στις αρχές της 10ετίας του 1990, και τόνισε ότι εκείνο που έβγαλε την Αυστραλία από την κρίση, και την έφερε έκτοτε στην διαρκή ανάπτυξη και ευημερία, ήταν «η κατάργηση κάθε είδους προστατευτισμού». Μιλώντας άπταιστα ελληνικά, η κα. Μπλούμφιλντ είπε ότι «όσο δύσκολο ακούγεται αυτό, τόσο εύκολο αποδεικνύεται στην πράξη». Δηλαδή: είναι θέμα πολιτικής βούλησης και μόνο. Ρίχνεις τα τείχη του προστατευτισμού «εν μία νυκτί», δεν κάνεις καμία απολύτως εξαίρεση (πχ. όπως πάνε να κάνουν στην Ελλάδα αφήνον τας απ’ έξω τους φαρμακοποιούς, τους αγελαδοτρόφους και τις βιομηχανίες γάλακτος, τους ταξιτζήδες, τους ηχολήπτες, και άλλους πολλούς), και ρίχνεις όλο το βάρος σου στην προώθηση της Ανάπτυξης και του υγιούς και ισότιμου ανταγωνισμού.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, μάθαμε με το «ναι μεν, αλλά». Συμφωνούμε θεωρητικώς, στα λόγια, αλλά όταν έρθει η στιγμή της εφαρμογής, αρχίζουμε τις εξαιρέσεις, ενδίδουμε σε πιέσεις, δημιουργούμε βολικές δικαιολογίες, και καταλήγουμε πάλι να είμαστε σχεδόν όλοι υπό κάποιου είδους προστασία. Αυτό το «άθλιο προνόμιο», όπως ενσυνειδήτως το ονομάζω, όχι μόνο εξασφαλίζει σε ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων ένα καλό εισόδημα βρέξει-χιονίσει, αλλά καλλιεργεί ταυτόχρονα μία φιλοσοφία τεμπελιάς, μία τάση βολέματος, που εμποδίζει κάθε καινοτομία και φυσιολογική ανάπτυξη.

 

Ο ΠΟΛ ΚΙΤΙΓΚ, Υπουργός Οικονομικών της Αυστραλίας μέχρι το 1991, και ακολούθως Πρωθυπουργός, έκανε τότε, στην αρχή της κρίσης, την μνημειώδη δήλωση ότι «έχουμε την ύφεση που χρειαζόταν να συμβεί στην Αυστραλία». Ομοίως, μερικοί σώφρονες πολιτικοί στην Ελλάδα που δυστυχώς δεν είναι δημοφιλείς γιατί λένε αλήθειες που ο λαός δεν θέλει να ακούει, όπως ο πρώην Υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, και άλλοι, εξαρχής έλεγαν ότι «ακόμα κι αν δεν ερχόταν η κρίση στην Ελλάδα, έπρεπε εμείς οι ίδιοι να την είχαμε εφεύρει». Δεν εννοούσαν, βεβαίως, ότι έπρεπε να χάσουν τόσοι άνθρωποι τις δουλειές τους, να ξενιτευτούν εκατοντάδες χιλιάδες, και να έλθουν στη ζωή μας τα συσσίτια, οι άστεγοι, και τα κλειστά μαγαζιά. Εννοούσαν, όμως, ότι θα έπρεπε να χάσουν κάποιοι ευνοημένοι τα προνόμιά τους ή, όπως τα λένε οι ίδιοι, τα «κεκτημένα» τους δικαιώματα. Όταν κάποιος σου έχει χαρίσει ένα προνόμιο, αναμενόμενο είναι να ξεπέσεις στο βόλεμα, και η παραγωγικότητα της χώρας σου στο «μηδέν».

 

ΤΩΡΑ που αρχίζει επιτέλους να γυρίζει λίγο ο τροχός, όλοι οι προστατευόμενοι έχουν υψώσει φωνήν μεγάλην, και κάνουν σαματά αποκρουστικό. Κατανοητό, από την μια. Προσπαθούν ό,τι μπορούν να διασώσουν. Και έχουν ακόμα τα όπλα να το κάνουν. Συγγενιλίκια. Πολιτικές πατρωνίες, Πατριωτικές κορώνες (του τύπου «ξεπουλάνε την χώρα μας». Και άλλα τέτοια, κεχαριτωμένα. Η Κύπρος, αν είναι να κάνει άλμα προς τα εμπρός, πρέπει να το κάνει τώρα που είναι ακόμα στην αρχή της κρίσης - η Ελλάδα άργησε, φοβούμαι ότι έχασε το τρένο. Αυτα τα πράγματα γίνονται γρήγορα και με το μαχαίρι, όπως λέει και η κα. Μπλούμφιλντ. Τα καρκινώματα, από νωρίς τα σκοτώνεις. Αμα τα αφήσεις, θα σου κάνουν μεταστάσεις παντού και θα σου καταφάνε όλο το κορμί. Δεν μπορεί «πέντ-έξ παρέες» να εμποδίσουν τη χώρα να πάει μπροστά. Να την κρατήσουν καθηλωμένη στα δικά τους, πενιχρά μέτρα. Η Ελλάδα προσπαθεί, αλλά σέρνεται. Τα "κεκτημένα", πολλά, και ο κόσμος διχασμένος.  Η Κύπρος μπορεί. Η πλειοψηφία του κόσμου το πιστεύει και το θέλει. Αρκεί να το κατανοήσει και να το πάρει επάνω της και η ηγεσία, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους. Απελευθερώστε την πρόοδο.

ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!...

ΤΖΙΟΒΑΝΝΙ ΚΑΦΑΡΟ, 42, Ιταλός άνεργος, και με χρόνο πια στην διάθεσή του. Τόσο χρόνο, μάλιστα, που αποφάσισε να τον αξιοποιήσει κάνοντας αυτό που δεν μπορούν, δεν θέλουν ή δεν έχουν την υπομονή να κάνουν πολλοί. Δηλαδή, να στέκεται αυτός στις ουρές για εκείνους! Σε τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, γραφεία ευρέσεως εργασίας, κλπ και, ή να τους παίρνει τηλέφωνο μόλις θα πλησιάζει η σειρά τους να εξυπηρετηθούν, ή να διεκπεραιώνει αυτός τις δουλειές τους με μία απλή εξουσιοδότηση. Ο Τζιοβάννι χρεώνει 10 ευρώ την ώρα για αυτήν την δουλειά την οποία, θα πρέπει να συμπληρώσουμε εδώ, προσφέρουν στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, άλλοι ιδιώτες, αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι, προκειμένου να επισπευτεί η εξυπηρέτηση των πολιτών. Εξω από πολλές δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα, έχουν στηθεί ολόκληρα γραφεία τα οποία αναλαμβάνουν για σένα, έναντι αμοιβής εννοείται, να κάνουν αυτό που έπρεπε να τους προσφέρεται γρήγορα και χωρίς χρέωση. Τους δίνεις τα χαρτιά σου, τα συμπληρώνουν εκείνοι, τα παραδίδουν στον υπάλληλο που πρέπει χωρίς να κάθονται ούτε λεπτό στην ουρά, και αυτό ήταν. Ο Τζιοβάνι έχασε την δουλειά του το περασμένο καλοκαίρι. Εργαζόταν επί 12 χρόνια σε κατάστημα ένδυσης στο Μιλάνο, που έκλεισε. Όπως και πολλοί «ομοιοπαθείς» του στην Ελλάδα, έχει πανεπιστημιακό πτυχίο (σε επικοινωνιακές επιστήμες) που ποτέ δεν τον βοήθησε να βρει δουλειά και αν δεν δει άσπρη μέρα με το «στέκομαι στην ουρά για σας», θα μεταναστεύσει σε άλλη χώρα.  «Δεν θέλω να το κάνω», δήλωσε στην εφημερίδα La Stampa, «θα νοιώθω σαν να προδίδω την χώρα μου. Θα περιμένω νάρθει η σειρά μου, έχω υπομονή!»

 

 

ΜΠΑΧ, ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΚΥΠΡΟ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Κλασικό ξεκίνημα σήμερα με το Μενουέτο και τη Μπαντινερί του ΓΣ Μπαχ. Σαν να περπατάς στο δρόμο και να σφυράς χαρούμενα.

"Εκπέμπω" από τη Κύπρο σήμερα, όπου αέρηδες φυσσούν και η γή είναι σκεπασμένη απ' ένα υπέροχο καταπράσινο πέπλο. Μπόλικη η βροχή, δόξα τω Θεώ, καλοποτισμένο το χώμα.

Οι άνθρωποι εδώ, ανήσυχοι όσο και στην Ελλάδα. Είναι στην αρχή ακόμα της δικής τους κρίσης. Πολλά είναι τα κοινά σημεία με τα δικά μας, πολλές όμως και οι διαφορές.

Το πιο κραυγαλέο από τα κοινά σημεία είναι ότι η διαφθορά είναι βαθιά, μεγάλο φαγοπότι έγινε και εδώ. Συνεχώς, ανακαλύπτεται και αποκαλύπτεται και μια απάτη. Η διαπλοκή, σε όλα τα επίπεδα, είναι μεγάλη. Κάποιος ξέρει κάποιον, εύκολα γίνεται "η δουλειά", και ευκολότατα μοιράζονται αμφότεροι τους καρπούς της. Με έκπληξη αναρωτιούνται πολλοί "μα καλά, υπάρχει κάποιος που να μήν έφαγε;", και ο θυμός τους μέρα με τη μέρα μεγαλώνει.

"Στην Ελλάδα τουλάχιστον έχει αρχίσει κάποια διαδικασία κάθαρσης. Δίκες έχουν γίνει, και τρανταχτά ονόματα έχουν πάει φυλακή", μου έλεγε χθές ο Παναγιώτης Θεοδοσίου, Κοσμήτορας της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου. "Εδώ, δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα. Τα σκάνδαλα, σε όλους σχεδόν τους τομείς, ακόμα και στον δικό μας, έχουν βγει στα ΜΜΕ, έχουν καταγγελθεί, έχουν διατυπωθεί σε μελέτες και πορίσματα, και όμως δεν έχει κινηθεί μέχρι στιγμής καμία νομική διαδικασία". Ο κ. Θεοδοσίου πιστεύει ότι εάν δεν αισθανθεί ο απλός πολίτης ότι το τοπίο καθάρισε και ότι "μπορεί και πάλι να έχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς", πραγματική έξοδος από την κρίση δεν θα υπάρξει.

Από την άλλη, η πιο μεγάλη διαφορά μεταξύ των Κυπρίων και των Ελλαδιτών, όσον αφορά την διαχείρηση της κρίσης τους, είναι ότι οι πρώτοι, παρά τις διαφορές τους, είναι ενωμένοι, ενω για μας στην Ελλάδα η λέξη "μαζί" δεν υπάρχει. Η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού αποδέχεται το Μνημόνιο, έστω και ως "αναγκαίο κακό" (αν και πολλοί το θεωρούν ακόμα και "αναγκαίο καλό"), και χάρηκαν ότι άρχισε να εφαρμόζεται ώστε "να προχωράμε και να τελειώνουμε". Δεν υπάρχει κόμμα στη Κύπρο που να ζητεί την κατάργηση του Μνημονίου. Ακόμα και το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ που διαφωνεί με πολλά μέτρα που προτείνονται από την "τρόϊκα", δεν έχει ζητήσει κάτι άλλο, διαφορετικό.

Θα επεκταθώ περισσότερο επ' αυτού σε άλλο άρθρο.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΚΥΡΙΟΣ ΑΛΙ

 

ΑΛΙ ΜΟΧΑΜΑΝΤΙΑΝ, Ιρανός Δάσκαλος, με όλη τη σημασία της λέξης, γι’ αυτό και με κεφαλαίο «Δ». Εδώ και λίγο καιρό, παρατήρησε ότι τα παιδιά στην τάξη τους κορόιδευαν και συμπεριφέρονταν επιθετικά σε έναν συμμαθητή τους που ήρθε μια μέρα στο σχολείο με ξυρισμένο κεφάλι. Μόνο που δεν ήξεραν ότι το παιδί είχε χάσει τα μαλλιά του όχι από κούρεμα, αλλά από ασθένεια. Ο κ. Αλί, λοιπόν, θέλοντας να τους δώσει να καταλάβουν πόσο άσχημο και σκληρό είναι να ταπεινώνουν με τόσο βίαιο τρόπο οποιονδήποτε άνθρωπο, ιδίως εκείνον μου μοιάζει ναναι πιο αδύναμος από εμάς, εμφανίστηκε μια μέρα στη τάξη με ξυρισμένο και το δικό του κεφάλι. Τους είπε δε, ότι κάποιοι επιλέγουν μια τέτοια εμφάνιση για λόγους γούστου και δικής τους αισθητικής, αλλά και ότι κάποιοι μπορεί να χάσουν τα μαλλιά τους παρά την θέλησή τους. Δεν ήθελε, βλέπετε, να τους πει ότι ο συμμαθητής τους είναι άρρωστος, διότι έκρινε ότι μπορεί το παιδί να μην ήθελε να μαθευτεί αυτό, και ίσως το έφερνε έτσι σε πιο δύσκολη θέση. Όμως, τα παιδιά της τάξης κατάλαβαν. Αντιλήφθηκαν το λάθος τους και, όχι μόνο σταμάτησαν να παρενοχλούν τον συμμαθητή τους, αλλά πήραν το μήνυμα από τον ίδιο τους τον Δάσκαλο, τον κ. Αλί, και ξύρισαν και αυτοί τα μαλλιά τους. Τόσο απλά, λοιπόν, τόσο σοφά, έλυσε το πρόβλημα ο κ. Αλί. Χωρίς τιμωρίες. Χωρίς εντάσεις. Καθαρά παιδαγωγικά. Το άρρωστο παιδί κέρδισε δεκάδες φίλους στη τάξη του, είδε το χαμόγελο της ζωής, το ένιωσε μέσα του και άρχισε να δυναμώνει. Οι υπόλοιποι μαθητές κατάλαβαν ότι η ανθρωπιά σε κάνει να νοιώθεις πολύ καλύτερα απ’ ότι η επιθετικότητα και η μανία της επιβολής – το bullying, όπως πια ξέρουμε να λέγεται. Και ο Δάσκαλος κέρδισε τον έπαινο του Ιρανού Προέδρου Χασάν Ροχανί που, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, υποσχέθηκε ότι θα καλύψει οικονομικά την οικογένεια του παιδιού, ώστε να ανταπεξέλθει σε όλα τα ιατρικά έξοδα. Στις αδέσποτες μέρες που ζούμε, παράτολμα ονειρεύομαι ότι τέτοιες ιστορίες ίσως αξίζουν μεγαλύτερης βιτρίνας στα μαγαζιά των ΜΜΕ.

ΕΥΤΥΧΩΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...

 

ΜΑΪΚΛ ΠΡΟΦΙΤ, 48, είναι εδώ και λίγες μέρες ο νέος Διευθυντής Σύνταξης του φημισμένου Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης – του Oxford English Dictionary, που πια είναι γνωστό και μόνο με τα αρχικά του ΟED. Σε μία εποχή που, αν και γεννιούνται πολλές καινούργιες λέξεις, βλέπουμε τον λόγο, γραπτό και προφορικό, να περικόπτεται και να επικρατεί παντού η συντομογραφία (ΟΚ, στλ μνμ, τηλ μου, ΜΦΧ – Με Φιλικούς Χαιρετισμούς, J, L, κλπ), είναι παράξενο, αλλά για μένα και πανέμορφο, που ο διορισμός ενός νέου ανθρώπου στη θέση ενός «μέσου», που αντιπροσωπεύει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την αποθέωση του Λόγου, γίνεται βασικό θέμα σε πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης. Χθες βράδυ μάλιστα, ο κ. Πρόφιτ, που το επώνυμό του παραπέμπει σε έναν άλλον όρο της εποχής που του ιδίου δεν αρέσει, φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Κριστιάν Αμανπουρ στο CNN, και συζήτησαν για το «πώς θα καταφέρουμε, να κάνουμε τα Λεξικά μας συμβατά με την εποχή;».

 

ΚΑΤ’ αρχάς, το γεγονός ότι η επικεφαλής του τομέα Εξωτερικών Ειδήσεων του CNN, δημοσιογράφος με τεράστια πείρα σε θέματα διεθνούς πολιτικής, επιλέγει να κάνει εκπομπή για τον Λόγο και τις Λέξεις, δείχνει την δική μας ΚΑΙ τηλεοπτική πενία έναντι αυτών που πολλές φορές κοροϊδεύουμε. Φαντάζεσθε αλήθεια μια τέτοια εκπομπή να μπορούσε, έστω μία φορά, να εκπορθήσει τον κουραστικό κι ανούσιο πολιτικό λόγο από τα υποτιθέμενα «ενημερωτικά» μας προγράμματα; Κατά δεύτερο λόγο: Μελετώντας λίγο το Βιογραφικό του, εξεπλάγην που διάβασα ότι έπιασε δουλειά στο OED το 1989, δηλαδή πριν από 25 χρόνια. Δηλαδή, όταν ήταν 23! Για μία 10ετία, είχε αναλάβει (προφανώς ως νέο, φρέσκο αίμα) το πρόγραμμα των «Καινούργιων Λέξεων». Αυτών που ξεπετάγονται από την ζωντανή καθημερινότητά μας, που συνεχώς αλλάζει, συνεχώς μεταβάλλεται, συνεχώς αναζητά και βρίσκει νέους κώδικες επικοινωνίας, συνεννόησης, έμπνευσης, δημιουργίας.

 

ΤΟ λεξικό, κακώς θεωρείται από πολλούς ως ένα «χρηστικό εγχειρίδιο», ένα βιβλίο αναφοράς για να βρούμε κάτι που ακούσαμε, διαβάσαμε, και δεν ξέρουμε τι είναι, ή για να ελέγξουμε κάτι που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Το λεξικό, ιδίως αυτό σαν της Οξφόρδης αλλά και τόσων άλλων, είναι ίσως από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Που ακόμα γράφονται. Και πάντα θα γράφονται. Το λεξικό διαβάζεται σαν βιβλίο. Σαν «υπόθεση». Πολλές φορές και σαν ποίημα. Στην δικιά μας, ανυπόμονη εποχή, το OED περιέχει 619.000 λέξεις. Πιο απλά, διότι τα νούμερα καμιά φορά τρομάζουν: Περιέχει κάθε γνωστή αγγλική λέξη που λέγεται ή γράφεται, από τότε που υπάρχει η γλώσσα αυτή. Τώρα ετοιμάζεται η 3^η πλήρης έκδοσή του. Η 2^η αποτελείται από 20 τόμους και κοστίζει περίπου 730 ευρώ. Ο Προφιτ θέλει να κάνει το OED πιο προσβάσιμο στους νέους με την ηλεκτρονική του έκδοση. Αρκεί, όπως λέει, να καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ γνώσης και πληροφορίας. Μεταξύ λεξικού και web search..