ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ "ΕΚΠΟΜΠΗ"

Καλημέρα, Χρόνια Πολλά, και καλωσορίσατε σ' αυτήν την πρώτη για το Νέο Έτος κυριακάτικη "εκπομπή" μας, εδω στο ... filoftero fm!

Κάνουμε ποδαρικό με το Κοντσέρτο για 2 Μαντολίνα σε Σολ Μείζονα του Αντόνιο Βιβάλντι. Εδώ, σε διασκευή για κιθάρες, με δύο από τους σπουδαιότερους παγκοσμίως κιθαριστές, τον Ευάγγελο και Λίζα Ασημακοπούλου. Στις πληροφορίες που δημοσιεύει το YouTube κάτω από το βίντεο που θα απολαύσουμε τώρα, αξίζει να κάνετε κλικ στο "About" και να διαβάσετε τι λέει για τους 2 Έλληνες κιθαρίστες ο κατά πολλούς μεγαλύτερος κιθαριστής όλων των εποχών, Αντρές Σεγκόβια.

Καλή ακρόαση.

 

To adante εδώ, μου φέρνει πάντοτε δάκρυα στα μάτια!

Είπα, λοιπόν, να κάνω την "εκπομπή" μου εδώ, πριν αρχίσω να βυθίζομαι στο Twitter για να δω "τι παίζει;". Ώς συνήθως "παίζει" γκρίνια, μιζέρια, και πολλή επιθετικότητα. Ασχολούμαστε με ευτελή πράγματα, και είναι σαν να "βλέπεις" δελτία ειδήσεων εληνικής τηλεόρασης σε μικρές ατάκες. Ευτυχώς, όμως, στο Twitter έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις εσύ ποιούς θα ακολουθήσεις (follow) και αν κάνεις λάθος στην επιλογή σου, πολύ εύκολα κάνεις unfollow και απαλλάχτηκες. Πιστεύω ακράδαντα ότι το Twitter είναι ένα σπουδαίο μέσον, αρκεί ακριβώς να προσέξεις τις επιλογές σου. Έμαθα και μαθαίνω πολλά πράγματα, κυρίως έχοντας επιλέξει αρκετά ξένα sites, και πολλούς αξιόλογους ανθρωπους από το εξωτερκό - επιστήμονες,  καλλιτέχνες, λογοτέχνες, δημοσιογράφους, κ.ά.

Μετά από αυτά τα λίγα, ως tweet της ημέρας επιλέγω αυτό του Απόστολου Γεωργιάδη, @apogeorgiadis, που γράφει: Όσοι είστε μονίμως μες τη γκρίνια στο twitter για όλους και για όλα, έτσι είστε και στη πραγματκή σας ζωή; Πως σας αντέχουν;

Συνεχίζουμε με τον Χειμωνανθό του Γιάννη Χαρούλη. Λόγος και μουσική, ένα πράγμα...

 

Κι έτσι, που λέτε, περνάμε έναν ακόμα χειμώνα γκρινιάζοντας και συζητώντας αδιάκοπα για το πόσο κρύο κάνει και πως θα ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας. Δεν την υποτιμώ καθόλου αυτήν την ... διάσταση. Αλλά είναι η διάσταση της "μικρής εικόνας" που, όσο μένουμε κολλημένοι σ' ατήν, δεν θα ξεκολλήσουμε ποτέ από την κρίση και την δυστυχία μας.

Η "μεγάλη εικόνα" είναι εκείνη στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν κάνουμε τίποτα, ή ίσως να κάνουμε ελάχιστα, για να αλλάξουμε τη ζωή μας. Εκ βάθρων. Εξ ολοκλήρου.

Αυτό, δεν σημαίνει να χάσουμε την "ταυτότητά" μας, όπως φοβούνται πολλοί. Ούτε σημαίνει ότι θα γίνουμε Γερμανοί, Αγγλοι ή Σκανδιναβοί. Σημαίνει ότι δημιουργούμε άλλα πρότυπα ζωής. Ο καθένας μόνος του, και όλοι μαζί, με το Κράτος συμπαραστάτη. Το ξέρω ότι γελάτε. Το ξέρω ότι απογοητεύεστε. Το ξέρω ότι είναι ευκολότερο να ξαναγίνουμε το λάθος που είμασταν παρά να γίνουμε επιτέλους το σωστό που δεν υπηρξαμε ποτέ.

Χρειάζονται καινούργια μυαλά. Διάθεση φρέσκια, διαφορετική. Χρειάζεται δουλειά πολλή, και αδιάκοπη. Κανοτομία. Προσπάθεια. Συνεργασία. Κυνήγι. Αγώνας.

Δεν μπορούμε να πάμε μπρος ανοίγοντας ακόμα μία καφετέρια, ακόμα ένα fast-food, με hot-dog και freddo capuccino μαζί 1,50. Από που μας ήρθε αυτός ο συνδυασμός; Τι είναι όλα αυτά τα σκατά που καταναλώνουμε, νομίζοντας ότι με τούτα "έ, θα την ξεπεράσουμε την κρίση;".

Η "μεγάλη εικόνα" έχει αλληλλεγγύη, που εμείς, τώρα, δεν την έχουμε. Η αλληλλεγγύη είναι η βάση της συνεργασίας. Αν δεν συνεργαστούμε, θα μείνουμε μόνο με hot-dogs, καπουτσίνο, σουβλάκια, εποχικά στολίδια, και "όπου μας βγάλει".

Πουθενά δεν θα μας βγάλει. Εδώ θα μείνουμε. Κολλημένοι. Να κλαίμε όλοι μαζί τη μοίρα μας, να τσακωνόμαστε μεταξύ μας και να βρίζουμε εν χορδαίς και οργάνοις το άχρηστό μας Κράτος!

Κλείνουμε, με την καλύτερη εκδοχή του "Εδω να μείνεις", που ανέφερα πριν. Είναι, εκείνη της αλληλλεγγύης, της συμπόνοιας, της αγάπης. "Κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις, εδώ να μείνεις να το μάθουμε κι οι δυό".