ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ...

ΠΡΙΝ λίγο καιρό παρακολούθησα σε μαγνητοσκοπημένο «live-streaming» (!), μια εκδήλωση που έγινε στο Science Museum του Λονδίνου, με βασικό ομιλητή τον σπουδαίο μαθηματικό και φυσικό Steven Hawking. Θέμα του ήταν «Η αρχή και το τέλος του Σύμπαντος». Δεν τον είχα ακούσει ποτέ να μιλάει, και ήθελα πάρα πολύ – μεγάλη η περιέργειά μου, ασύλληπτα μεγάλη. Έστειλα tweet σε φίλους και τους ενεργοποίησα και αυτούς.

 

Η ΦΩΝΗ του Hawking νόμιζες πως ερχόταν από το υπερπέραν. Είχε ηλεκτρονικό ήχο που όμως, εμπλουτισμένος με τα απλά και τόσο σοφά λόγια του, ξαφνικά μου ακούστηκε ζεστή και τρυφερή. Κάθε του πρόταση, ένα παράθυρο γνώσης. Κρατούσα σημειώσεις για να τις διαβάσω μετά και να επεξεργαστώ μες το μυαλό μου όσα άκουγα. Γέλαγα με το χιούμορ του, κυρίως τον αυτοσαρκασμό του.

 

ΑΜΕΣΩΣ μετά, ακολούθησε συζήτηση μεταξύ άλλων δύο πολύ σπουδαίων ανθρώπων. Ο ένας ήταν ο Άγγλος συγγραφέας Ian McEwan, και ο άλλος ο Αμερικανοκαναδός θεωρητικός φυσικός Nima Arkani-Hamed από το πανεπιστήμιο του Princeton. Το θέμα, ή μάλλον το ερώτημα της συζήτησής τους ήταν «Αν υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ της Τέχνης και της Επιστήμης;».

 

ΗΤΑΝ μία συναρπαστική συζήτηση, που με έκανε μάλιστα να παραγγείλω αμέσως δύο βιβλία στα οποία αναφέρθηκε ο Arkani-Hamed, και που, όπως είπε, βοηθούν εκείνους που δεν έχουν καμία σχέση με την Φυσική, να καταλάβουν πολλά για τον κόσμο μας και το σύμπαν. Το ένα λέγεται The First Three Minutes, και το δεύτερο Dreams of a Final Theory. Και τα δύο είναι του Steven Weinberg. Τη συζήτηση μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βίντεο http://youtu.be/agnumrdAzzg, που όμως αρχίζει κάπου στα 12 λεπτά και, βεβαίως, αφού έχετε υπομονή και χρόνο!

 

Αυτόν τον χρόνο, που στη δική μας … κουλτούρα, δυστυχώς σχεδόν δεν υπάρχει. Διότι μας απασχολούν άλλα! Ή εκδήλωση διοργανώθηκε από την εφημερίδα Guardian, και το streaming έγινε από το site της. Ως δημοσιογράφος που αναγιώθηκα μέσα στην έντυπη δημοσιογραφία, για μία ακόμη φορά μελαγχόλησα. Όχι μόνο επειδή οι εφημερίδες μας όλο και λιγοστεύουν, σε αριθμό και σε ποιότητα περιεχόμενο, αλλά επειδή, ενώ υπάρχουν και στον τόπο μας αξιόλογοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να διοργανώσουν μια τέτοια εκδήλωση και να συμμετάσχουν σε αυτήν, προσελκύοντας το ενδιαφέρον και εκατοντάδων χιλιάδων απλών ανθρώπων, αυτό δεν γίνεται. Οι λόγοι δεν είναι οικονομικοί. Είναι μόνο θέμα έμπνευσης, οργάνωσης και υλοποίησης. Φοβούμαι πως ΚΑΙ αυτά έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν στον τόπο μας…