ΤΟΝ ΔΟΞΑΖΑΝ,
όχι ως «καλό ηγέτη» για τον ίδιο του τον λαό (αυτό, θα είχε μία βάση), αλλά ως
έναν «πολιτικό μεγάλης εμβέλειας», που θα καθορίσει το τοπίο των εξελίξεων στην
ευρύτερη περιοχή όπου η επιρροή της Τουρκίας δεν είναι αμελητέα. Εκείνο που
κατάφεραν οι διαδηλωτές της Πλατείας Ταξίμ, είναι να «μαζέψουν» λιγάκι την
μεγαλομανία των δυτικών ΜΜΕ, και να τους υπενθυμίσουν ότι «αυτός ο μέγας
ηγέτης» είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα αφοσιωμένος και ταγμένος στην θρησκευτική
του πίστη και κοσμοθεωρία. «Αυτός είναι ένας αυστηρός ισλαμιστής, εμείς
αισθανόμαστε ότι το κράτος πρέπει να είναι αποκομμένο από τη θρησκεία, χωρίς να
την αρνείται», δήλωσε πολύ ψύχραιμα την εβδομάδα αυτή, στο BBC, μια φοιτήτρια που σπουδάζει ιατρική στη
Κωνσταντινούπολη, και είναι στους δρόμους από τη πρώτη μέρα.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ Ή ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ;», είναι λάθος ερώτημα, λοιπόν. Προηγείται «Ο Ισλαμιστής
Ερντογάν», και έπεται όποια από τα προηγούμενα δύο «επιλέξει» κάποιος. Το
πρόσωπο αυτό, που δεν υπονοώ ότι είναι κατ’ ανάγκην κακό, δεν το έκρυψε ποτέ ο Τούρκος πολιτικός. Εμείς
αρνούμασταν να το δούμε, ή ξεγελιόμασταν ότι δεν υπάρχει. Μπορεί ναναι «δικτάτορας
ισλαμιστής», ή «δημοκράτης ισλαμιστής». Μπορεί «σουλτάνος», και μπορεί «δερβέναγας».
Η ουσία είναι, εμείς να μην κολλήσουμε σε … τίτλους. Διαβάζω πανηγυρικά κείμενα, τώρα που ο
Ερντογάν ζορίζεται. Διάβαζα ανησησυχητικά, όταν εμφανιζόταν ως παντοκράτορας της
περιοχής. Και τα δύο με φοβίζουν και με απωθούν.
No comments:
Post a Comment