Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το κείμενο έχει, αν μη τι άλλο, ιστορική σημασία αν και, κατά την πάγια, αδιανόητη πρακτική της επικοινωνιακής ομάδας της κυβέρνησης, διαμοιράζεται και αυτό ως non-paper. Στην ουσία, δηλαδή, ως "μη υπαρκτό κείμενο". Με με ρωτάτε "γιατί;". Το μυαλό μου αδυνατεί να συλλάβει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και λειτουργεί η κυβε΄ρνηση Τσίπρα-Καμμένου, και δεν έχω καμία διάθεση να προσπαθήσω να το κάνω τώρα, στην πιο κρίσιμη εβδομάδα της καταστροφικής για τον τόπο διακυβέρνησής της. Ήδη, από διασταύρωση πληροφοριών και προσωπικές επιτόπου διαπιστώσεις, πολλά από αυτά που απαριθμεί και εξηγεί εδώ το κυβερνητικό, ανύπρακτο κείμενο, δεν ισχύουν. Καλή ανάγνωση, κρατείστε μικρό καλάθι, και κουράγιο:

Από τη Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015 οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές μέχρι και τη Δευτέρα 6 Ιουλίου, σύμφωνα με την σχετική ΠΝΠ.

Οι καταθέσεις είναι πλήρως διασφαλισμένες.

Η καταβολή των συντάξεων εξαιρείται από τους περιορισμούς τραπεζικών συναλλαγών της παρούσας. Οι διοικήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων θα ανακοινώσουν τον τρόπο καταβολής τους.

Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές εντός της χώρας δεν θα επηρεαστούν. Δηλαδή, θα διεξάγονται κανονικά όλες οι συναλλαγές με τη χρήση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας και με άλλους ηλεκτρονικούς τρόπους πληρωμών(web banking, phone banking). Οι προπληρωμένες κάρτες (prepaid cards) μπορούν να χρησιμοποιούνται μέχρι το όριο, που υπήρχε, πριν την έναρξη της τραπεζικής αργίας.

Παράλληλα, από το μεσημέρι της 29 Ιουνίου θα λειτουργούν τα ATM με ημερήσιο όριο ανάληψης 60€ ανά κάρτα, που αντιστοιχούν σε 1.800€ το μήνα. Οι αλλοδαποί τουρίστες θα μπορούν να κάνουν κανονικά αναλήψεις μετρητών από τα ΑΤΜ με τις κάρτες τους, εφόσον έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό.

Έχει συσταθεί ειδική Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σε συνεργασία του Υπουργείου Οικονομικών, της Τράπεζας της Ελλάδος, της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Η Επιτροπή αυτή θα αντιμετωπίζει αιτήματα για επείγουσες και αναγκαίες πληρωμές, που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με το όριο ανάληψης μετρητών ή μέσω ηλεκτρονικών συναλλαγών (π.χ. πληρωμές προς το εξωτερικό για λόγους υγείας).

Οι μισθοί που καταβάλλονται με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω τραπεζικών λογαριασμών δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

Για την ενημέρωση των πολιτών ακολουθεί ενδεικτικός κατάλογος με απαντήσεις σε συχνά ερωτήματα.

Το Διάγγελμα Τσίπρα για το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου

Η Ελλάδα πάει σε δημοψήφισμα την Κυριακή 5 Ιουλίου με το ερώτημα «ναι ή όχι στην τελική πρόταση των θεσμών;», αποφάσισε η κυβέρνηση μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση του κυβερνητικού και υπουργικού συμβουλίου.

Πριν λίγο (1.39 μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο), δόθηκε στη δημοσιότητα το περιεχόμενο του διαγγέλματος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ενώ δύο βασικοί υπουργοί της κυβέρνησης, ο Αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης και ο υπεύθυνος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδης Τσακαλώτος σπεύδουν ήδη στη Φρανκφούρτη όπου θα συναντηθούν με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) .

Ιδού το πλήρες κείμενο του διαγγέλματος:

«Ελληνίδες Έλληνες,

Εδώ και 6 μήνες η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σας εντολή, της 25^ης Γενάρη.

Την εντολή διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας για να τερματιστεί η λιτότητα και να επανέλθει στη χώρα μας η ευημερία και η κοινωνική δικαιοσύνη.

Για μια βιώσιμη συμφωνία που θα σέβεται τόσο τη δημοκρατία όσο και τους κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες και θα οδηγεί στην οριστική έξοδο από την κρίση.

Σε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων, μας ζητήθηκε να εφαρμόσουμε τις μνημονιακές συμφωνίες που σύνηψαν προηγούμενες κυβερνήσεις, παρόλο που αυτές καταδικάστηκαν κατηγορηματικά από τον Ελληνικό λαό στις πρόσφατες εκλογές.

Ωστόσο ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε να υποκύψουμε. Να προδώσουμε –δηλαδή- τη δική σας εμπιστοσύνη.

Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχθεσινό EG σε μια πρόταση- τελεσίγραφο προς την ελληνική δημοκρατία και τον Ελληνικό λαό.

Ένα τελεσίγραφο που αντίκειται στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρώπης. Στις αξίες του κοινού ευρωπαϊκού μας οικοδομήματος.

Ζήτηθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί μια πρόταση που συσσωρεύει νέα δυσβάσταχτα βάρη στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας , όχι μόνο συντηρώντας την αβεβαιότητα, αλλά και διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες.

Η πρόταση των θεσμών περιλαμβάνει: μέτρα που οδηγούν στην περαιτέρω  απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, περικοπές συντάξεων, νέες μειώσεις στους μισθούς του δημοσίου τομέα καθώς και αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, την εστίαση και τον τουρισμό, με ταυτόχρονη κατάργηση των ελαφρύνσεων στη νησιωτική Ελλάδα.

Οι προτάσεις αυτές που παραβιάζουν ευθέως το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο και τα θεμελιώδη δικαιώματα: στην εργασία, την ισότητα και την αξιοπρέπεια, αποδεικνύουν ότι στόχος κάποιων εκ των εταίρων και των θεσμών, δεν είναι μια βιώσιμη και επωφελής συμφωνία για όλα τα μέρη, αλλά η ταπείνωση ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Οι προτάσεις αυτές αναδεικνύουν κυρίως την εμμονή του ΔΝΤ στη σκληρή και τιμωρητική λιτότητα και κάνουν πιο επίκαιρη από ποτέ την ανάγκη οι ηγετικές ευρωπαϊκές δυνάμεις να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα δίνουν επιτέλους οριστικό τέλος στην ελληνική κρίση δημόσιου χρέους, μια κρίση που αγγίζει  και άλλες ευρωπαϊκές χώρες απειλώντας το ίδιο το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Αυτή τη στιγμή βαραίνει πάνω μας ιστορική η ευθύνη απέναντι στους αγώνες και στις θυσίες του ελληνικού λαού για την κατοχύρωση της Δημοκρατίας και της εθνικής μας κυριαρχίας.  Η ευθύνη μας απέναντι στο μέλλον της χώρας μας.

Και η ευθύνη αυτή μας υποχρεώνει να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο με βάση την κυρίαρχη βούληση του ελληνικού λαού.

Πριν από λίγο συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο στο οποίο εισηγήθηκα την διοργάνωση δημοψηφίσματος, προκειμένου ο ελληνικός λαός κυρίαρχα να αποφασίσει.

Η εισήγηση έγινε ομόφωνα αποδεκτή.

Αύριο θα συνεδριάσει εκτάκτως η ολομέλεια της Βουλής προκειμένου να επικυρώσει την πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου για δημοψήφισμα την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου με ερώτημα την απόδοχη ή την απόρριψη της πρότασης των θεσμών.

Ήδη έχω ενημερώσει για την απόφασή μου το Πρόεδρο της Γαλλίας και τη Καγκελάριο της Γερμανίας, το πρόεδρο της ΕΚΤ, ενώ αύριο με επιστολή μου θα ζητήσω επισήμως από τους ηγέτες της ΕΕ και τους θεσμούς, ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος, προκειμένου ο Ελληνικός λαός να αποφασίσει, ελεύθερος από πιέσεις και εκβιασμούς, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας μας και η δημοκρατική παράδοση της Ευρώπης.

Ελληνιδες, Έλληνες

Στο εκβιαστικό τελεσίγραφο για την αποδοχή από τη μεριά μας  μιας αυστηρής και ταπεινωτικής λιτότητας δίχως τέλος και χωρίς προοπτική να ορθοποδήσουμε ποτέ κοινωνικά και οικονομικά, σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η ιστορία των Ελλήνων προστάζει.

Στον αυταρχισμό και στη σκληρή λιτότητα, να απαντήσουμε με δημοκρατία, με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.

Η Ελλάδα τόπος που γέννησε τη δημοκρατία να στείλει μια ηχηρή απάντηση δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή και τη παγκόσμια κοινότητα.

Και δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό.

Και είμαι απολύτως βέβαιος ότι η επιλογή σας θα τιμά την ιστορία της πατρίδας μας και θα στείλει μήνυμα αξιοπρέπειας σε ολόκληρο τον κόσμο.  

Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι η Ευρώπη είναι το κοινό σπίτι των λαών της. Ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και φιλοξενούμενοι.

Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και η Ευρώπη αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. Όμως Ευρώπη χωρίς δημοκρατία θα είναι μια Ευρώπη χωρίς ταυτότητα και χωρίς πυξίδα.

Σας καλώ όλους και όλες με εθνική ομοψυχία, ενότητα και ψυχραιμία να πάρουμε τις αποφάσεις που μας αξίζουν.

Για εμάς, για τις επόμενες γενιές, για την ιστορία των Ελλήνων.

Για την κυριαρχία και την αξιοπρέπεια του λαού μας».

Ο ΚΥΡ-ΘΑΝΑΣΗΣ Ο ΓΑΛΑΤΑΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΕΙΑ!...

Τελικά, τα πιο επίκαιρα και πιο ακριβή άρθρα είναι αυτά που γράφτηκαν λίγα ή περισσότερα χρόνια πριν. Στην εποχή της ασύλληπτης ταχύτητας, είναι αδύνατον να προλάβει κάποιος να τα διαβάσει όλα. Όταν έχεις δε, όπως και η αφεντιά μου, την αγωνία να μην επιτρέψεις στην πληροφόρηση να αντικατάστήσει την ανάγνωση (και εννοώ, βεβαίως, των καλών βιβλίων), τότε σίγουρα θα "σου ξεφύγουν" πολλά άρθρα, αρκετά μάλιστα εξαιρετικά.

Αυτό, του Γιάννη Κράλογλου στο capital.gr γράφτηκε τον Οκτώβριο του 2012. Αναφερόμενο δε σε μια χώρα που ήταν κιόλας μέσα στον κρατήρα της οικονομικής (και όχι μόνον) κρίσης, και είχε μπεί κιόλας στο λεγόμενο καθεστώς των Μνημονίων, αυτό που πιο εύστοχα οι ξένοι αποκαλούν bailout, θα νόμιζε κάποιος, θα ήλπιζε κάποιος, πως περίπου 3 χρόνια μετά, θα ήταν ξεπερασμένο.

Ό,τι, κάτι θάχαμε μάθει, βρ' αδερφέ!

Ό,τι, κάτι θάχαμε κάνει, διάολε, για να διορθώσουμε κάποια έστω από τα πολλά "στραβά κι ανάποδα" που μας έφεραν ως εδώ.

Δυστυχώς, όπως θα διαβάσετε στο άρθρο που ακολουθεί, είμαστε πολύ πίσω. Ακόμα και από το 2012!

Όταν ο κυρ-Θανάσης ο γαλατάς, της οδού Πατησίων, εμπιστεύονταν τα σχέδια των παιδιών του, Κυριάκου και Γιάννη Φιλίππου, να φτιάξουν βιομηχανικό συγκρότημα για γάλα και γιαούρτια ούτε που πέρναγε από το μυαλό του ότι κάποια στιγμή η έδρα του ομίλου της οικογένειας Φιλίππου θα μεταφερόταν (αναγκαστικά) στο Λουξεμβούργο.

Όταν ο Μποδοσάκης έστηνε βιομηχανίες υλικών αμύνης ακόμη και με πολιτική παράκληση και υπόδειξη να βοηθήσει την Ελλάδα στους πολέμους της. Ο Νιάρχος έχτιζε το μεγαλύτερο ναυπηγείο των Μεσογείων. Και οι Γάλλοι μετέφεραν την παραγωγή αλουμινίου τους, της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν είχε κανείς τους ιδέα για τον «σοσιαλισμό του χαβαλέ» που θα ακολουθούσε:

Όταν ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης έχτιζε τον όμιλο της Εμπορικής, τα πράσινα λεωφορεία του Πειραιά, τα Λιπάσματα της Καρβάλης και σχεδίαζε Διυλιστήρια στην Πάχη Μεγάρων και τον σημερινό Προαστιακό σε συνδυασμό με Μετρό, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τον διέλυαν (κυριολεκτικά) οι κομματικές εκτιμήσεις για το πολιτικό κόστος και κάποια συγκεκριμένα πολιτικά παρασκήνια.

Όταν ο πατέρας των Αγγελόπουλων έφερνε στην Αθήνα, από τον Βλαχόραπτη Αρκαδίας, τα τέσσερα παιδιά του τον Δημητρό, τον Παναγιώτη, τον Άγγελο και τον Γιάννη, για να φτιάξει μαγαζί με πρόκες στην οδό Αθηνάς, με τους δυο πρώτους και να κάνει καθηγητή τον τρίτο και δικηγόρο τον τέταρτο επίσης δεν μπορούσε να φανταστεί το μίσος που θα προκαλούσε η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ και ότι θα οδηγούσε στην δολοφονία του Δημητρού επειδή έτσι έκρινε η 17 Νοέμβρη που ήταν τότε μέρος της κοινωνίας μας...

Όταν ο Γεώργιος Δράκος της ΙΖΟΛΑ (που ξεκίνησε από γκαζιεράδικο της Πειραιώς) απαντούσε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που τον «μάλωνε» γιατί δεν του άρεσαν οι Έλληνες βιομήχανοι «Κύριε πρόεδρε δεν είμαστε πολλοί, είμαστε περίπου 200. Βάλτε μας σε μια βάρκα και πνίξτε μας. Αλλά για όνομα του Θεού κρατήστε την βιομηχανία του τόπου γιατί δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες» επίσης δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε η ώρα να κρατήσουμε μόνο τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και να πετάξουμε στην θάλασσα την ελληνική βιομηχανία...

Όταν η Shell το 1930 έστηνε τις πρώτες τρόμπες βενζίνας για τα αυτοκίνητα στην Αθήνα και την ακολουθούσαν η BP, η ΜOBIL, η TOTAL, η ΕSSO και οι υπόλοιπες πολυεθνικές θα γέλαγαν μόνο με την ιδέα ότι κάποτε θα έφευγαν κυνηγημένες από την Ελλάδα για το χατίρι των λαθρεμπόρων και των κομματικών συμφερόντων ακόμη και των (λεγομένων) φιλελεύθερων κυβερνήσεων.

Έτσι ένοιωσαν, όπως εκ των υστέρων ομολόγησαν, και η Pirelli, και η Nissan και η Good Year, και η Petrogaz και μια σειρά ενεργειακές και χημικές πολυεθνικές μετά τον κάθε μορφής διωγμό τους...

Οι μόνοι που δεν ένοιωσαν και δεν νοιώθουν έκπληξη αλλά αντίθετα σχολιάζουν δυσμενώς όσους «ανοίγουν πανιά» και χάνονται από την Ελλάδα είναι οι Έλληνες πολιτικοί όλων των παρατάξεων.

Και μαζί με αυτούς όλοι οι επαγγελματίες «αριστεροί επαναστάτες» που, πρέπει να δείχνουν, ότι παθαίνουν αλλεργία σε οτιδήποτε λέγεται ιδιωτικός τομέας και ιδιωτική πρωτοβουλία.

Είναι οι ίδιοι «λόγιοι αριστεροί» που κατεβάζουν από το ράφι τις κονσέρβες -συνθήματα «...για την ελληνική ολιγαρχία που φτιάχτηκε με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ και έβγαλε τα λεφτά της στην Ελβετία πίνοντας το αίμα του ελληνικού λαού...».

Είναι αυτοί που προσκυνούν και λιποθυμάνε από ενθουσιασμό όταν ιδρύονται τα κρατικά τεμπελχανεία με την μορφή Οργανισμών και ΔΕΚΟ όπου εκεί μπορούν να δουλέψουν χωρίς αφεντικό και να κλέβουν ανενόχλητοι. Γιατί οι έξω κλέφτες του δημόσιου χρήματος έχουν μόνιμη «ομερτά» με τους εντός του δημοσίου κλέφτες...

Έχετε σκεφτεί τι «δεκεμβριανά» θα ζούσαμε αν, ας πούμε, ο πρωθυπουργός έπαιρνε τον κ. Φιλίππου, τον κ. Μυτηλιναίο, τον κ. Στασινόπουλο, τον κ. Κανελλόπουλο, τον κ. Παπαλεξόπουλο και άλλους βιομήχανους και (όπως έκανε η κ. Μέρκελ) τους πήγαινε στην Γερμανία και στην Γαλλία για δουλειές;

Θα έπεφτε η Ακρόπολη και θα καιγότανε η Βουλή.

Ευτυχώς που ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός σκέφτηκε... να κάνει τέτοιο «ατόπημα».

Ευτυχώς που όλοι τους παραμένουν πιστοί στη γραμμή «Εμείς είμαστε με το κράτος και με τους κρατικούς υπαλλήλους».

Τώρα αν αυτά τα κάνει η Μέρκελ στους δικούς της επιχειρηματίες είναι γιατί θέλουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα... Αν τα κάνει ο κ. Ερντογάν με τους Τούρκους επιχειρηματίες είναι γιατί οι Τούρκοι είναι απολίτιστοι... Αν τα κάνουν οι Αμερικανοί είναι γιατί έτσι συνηθίζουν οι φονιάδες των λαών...

Εμείς όμως στο ύψος μας.

Να κλείσουμε και αυτά τα εργοστάσια που μας έμειναν. Και τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι; Είναι δουλειά της ελληνικής σοβιετίας να τους απασχολήσει. Ποιος επιχειρηματίας λοιπόν μπορεί να αντέξει, πριν από όλα, αυτό το κλίμα.

Ποιος μπορεί να αντέξει αυτήν την κατακραυγή σε ό,τι λέγεται ιδιωτική επιχείρηση. Ας αλλάξει λοιπόν, πριν απ όλα, το κλίμα.

Και αν αλλάξει (πράγμα απίθανο) τότε ας ψάξουμε για αντικίνητρα, φορολογικές αδικίες, υψηλό κόστος παραγωγής και υποβαθμισμένη ανταγωνιστικότητα.

Πρώτα απ΄ όλα όμως ας ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε ιδιώτες επενδυτές στην χώρα.

Άρθρο του δημοσιογράφου Γιώργου Κράλογλου, υπό τον τίτλο «Γιατί “σήκωσε πανιά” και η ΦΑΓΕ», τον Οκτώβριο του 2012, στο capital.gr

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ (ΑΚΟΜΑ) ΑΥΤΟΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΛΕΕΙ.

"Η κυβέρνηση μπούκωσε την ελληνική κοινωνία επί 4,5 μήνες, με ψευτολεβέντικες απειλές, με σενάρια εκλογών και δημοψηφίσματος, με εσωκομματικές κόντρες, με ενδοκυβερνητικές τριβές, με προσωπικές ατζέντες των στελεχών της, κυβερνητικών και κοινοβουλευτικών.

Και μας παρουσίασε μια καταπληκτική αφήγηση για το ποιος είναι καλός και ποιος κακός διεθνώς. Υπόδειγμα γεωπολιτικής και γεωοικονομικής ανάλυσης.

Είναι οι καλοί Ρώσοι κατά της κακής Δύσης. Θα πάρουμε και προκαταβολή από τον

αγωγό. Θα βοηθήσουν και οι Κινέζοι αγοράζοντας ομόλογα. Μετά, είναι οι καλοί Αμερικάνοι κατά των κακών Ευρωπαίων.

Μετά, είναι η καλή κα Μέρκελ, τώρα δεν είναι η μαντάμ Μέρκελ, η καλή κα Μέρκελ, η φίλη μας, στον ώμο της οποίας ακουμπάμε και λέμε τον πόνο μας, έναντι του κακού κ. Σόιμπλε. Και ο κ. Γιουνκέρ μπαλαντέρ. Ήταν ο καλός Γιουνκέρ, ενώ οι άλλοι ήταν κακοί όπως ο κ. Ντάισεμπλουμ, αλλά τώρα έγινε κι ο Γιουνκέρ κακός.

Φοβερή ανάλυση δηλαδή. Συγκλονιστικού επιπέδου θεωρητικού και πολιτικού."

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, χθες βράδυ, 5/6/2015, στη Βουλή

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠ' ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ

ΑΛΛΗ συνήθεια κι αυτή! Την έχω και την συντηρώ από τα 10 μου χρόνια. Στην αρχή με ενθουσιασμό, κάθε μέρα. Μετά, στα άγουρα και εφηβικά χρόνια, ακολούθησε μια μεγάλη κοιλιά, μετά μπήκα στην ενήλικη ζωή, σπουδές, πρώτα βήματα δουλειάς, οι σχέσεις άρχισαν να σοβαρεύουν, οικογένεια, καριέρα, … , το ημερολόγιο πάντα εκεί, στο γραφείο μου, με λιγότερες «εισαγωγές» αλλά, όσο περνούσε ο καιρός, λιγότερο περιγραφικές και περισσότερο φιλοσοφημένες. Του στυλ «το νόημα της ζωής», κι άλλες τέτοιες ωραίες ανοησίες…

ΤΩΡΑ, επανέρχομαι στα περιγραφικά. Τις αναλύσεις τις εγκαταλείπω, και με εγκαταλείπουν. Ό,τι αποτυπώνω, είναι αυτό που βλέπω με τα μάτια, και ακούω με τα’ αυτιά μου. Μπορεί να τα σχολιάζω, αλλά δεν τα αναλύω. Με αυτήν την διαδικασία ασχολούμαι … μετα-ημερολογιακά! Λέω όμως, αραιά και που να μοιράζομαι μαζί σας μερικές από αυτές τις σημειώσεις, στις οποίες άλλωστε τα «πρόσωπα και τα προσωπεία», τίτλος της στήλης, κατέχουν πρωταρχική θέση.

ΤΡΙΤΗ πρωί, 2/6: Σερφάρω στα ενημερωτικά sites, κυρίως τα ξένα, κρατώ σημειώσεις, και γράφω. Ακούω συνέχεια το 3^ο Πρόγραμμα του BBC με κλασσική μουσική – τώρα, στην εκπομπή του Rob Cowan, το Κοντσέρτο για Βιολί, αρ. 3, του Μότσαρτ. Κάπου-κάπου σηκώνομαι για ξεμούδιασμα και καφέ. Όποτε μπαίνω στη κουζίνα, ακούω έναν θόρυβο από την ανοικτή τηλεόραση, ρίχνω μια ματιά και πάντα, μα πάντα, βλέπω κάποιους να χορεύουν μες τη τρελή χαρά. «Σε ποια χώρα ζω, Χριστέ μου», λέω. Για να εισπράξω μονίμως την ίδια απάντηση «μην είσαι γκρινιάρης».

ΔΕΥΤΕΡΑ βράδυ, ξημερώματα Τρίτης: Είμαι κολλημένος στ Twitter και παρακολουθώ τις εξελίξεις στην 5μερή του Βερολίνου μεταξύ Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Λαγκάρντ και Ντράγκι. Αν ήταν 5άδα στο μπάσκετ, φόβο και τρόμο θα’ σπερνε. Ξαφνικά, μουρχετ’ ένα tweet που μου φέρνει χαμόγελο στο πρόσωπο. Η γυναίκα της φωτογραφίας που βλέπετε, είναι Ελληνίδα, από την Κω. Στα χέρια της μια κατσαρόλα με ζεστό, σπιτικό φαγητό. Κάθε μέρα βγαίνει στους δρόμους για να υποδεχτεί με αυτό τους Σύρους πρόσφυγες που καταφτάνουν «πελαγωμένοι» στο νησί. Δίχως μοίρα στον ήλο, και στομάχια που γουργουρίζουν. Η κυρία από την Κω είναι για μένα ένα ουράνιο τόξο.

ΔΕΥΤΕΡΑ βράδυ, όταν εγώ είμαι κολλημένος στο Twitter, κάποιες εκατοντάδες φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είναι στο «Ελ. Βενιζέλος» και υποδέχονται το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας τους, τον Μίκαελ Εσιέν, 32, από την Γκάνα. Η αρχική μου αντίδραση είναι αρνητική, και η πρώτη μου παρόρμηση είναι να γράψω κάτι και να τους κράξω. Είναι δυνατόν να παίζεται η τύχη της χώρας στις διαπραγματεύσεις, και σεις «βάζελοι» να υποδέχεστε σαν Μεσία έναν ποδοσφαιριστή που Θεός ξέρει πόσα ξοδέψατε για να τον πάρετε.

«Α, ΜΠΑ;», η φωνή που με μάζεψε αμέσως. Κι εσύ πιτσιρικάς δεν έκανες τα ίδια; Και δεν ήταν ωραία τότε, που έτρεχες με τα φιλαράκια σου και συ να υποδεχτείς τον Μπάγεβιτς, ή να πας μαζί τους με πούλμαν στα εκτός έδρας παιχνίδια; Και να τραγουδάς στη διαδρομή; Και να κλαίς, άλλες φορές; Και να μη θέλεις να κλείσεις τα μάτια σου ούτε στιγμή, για να χωρέσει σ’ αυτά όλη η ζωή που μαζί με σένα έτρεχε με τα χίλια;

ΔΙΠΛΩΣΑ το ημερολόγιο, σκουπίζοντας τα δάκρυα της ψυχής μου.

«ΕΙΠΕ: Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και τις ισότητας. Διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα. Την παρανομία ως ελευθερία. Την αναίδεια του λόγου ως ισοτιμία. Και την αναρχία ως ευδαιμονία»

Δεν υπάρχει ούτε μία λέξη σε αυτά τα λόγια του Ισοκράτη (463 πΧ – 338 πΧ) που να μην αντικατοπτρίζουν απόλυτα την πραγματικότητα στην Ελλάδα, όχι μόνο σήμερα, αλλά όσα χρόνια ζω σ’ αυτόν τον τόπο. 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

ΠΕΡΠΑΤΩ στους δρόμους της Αθήνας, βλέπω ΑΤΜ και με πιάνει η ψυχή μου. Με φαντάζομαι σε ουρά, με σμήνη από κάμερες και μικρόφωνα να πέφτουν από πάνω μου και να ρωτούν «πως νοιώθεις;».

ΚΑΠΟΤΕ η ίδια ερώτηση είχε υποβληθεί σε έναν τερματοφύλακα μετά από αγώνα στον οποίο έφαγε 7 γκολ. Αυτός, κοίταξε τον δημοσιογράφο στιγμιαία, και του άδειασε μια γροθιά στο πρόσωπο, όλο δική του. «Έτσι νοιώθω», του είπε αμέσως μετά, και αποχώρησε με βήματα αργά…

THN περασμένη εβδομάδα ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε ότι μπορεί να επιβληθεί «μικρό τέλος» σε αναλήψεις από ΑΤΜ. Μετά από λίγο, διέψευσε τον εαυτό του, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Άς είναι...

ΦΙΛΗ μου πήγε στην Εθνική σ'ήμερα και ζήτησε να κάνει ανάληψη 4.000 ευρώ αό τον προσωπικό της λογαριασμό ταμειυτηρίου. Της είπαν "δεν γίνεται", και όταν ζήτησε εξηγήσεις, της είπαν ότι πρώτον πρέπει να τους ειδηοποιεί 3-4 εργάσιμες μέρες πρίν, και δεύτερον να προσκομίσει εκκθαραιστικό εφορίας. Αυτό δεν είναι κιόλας capital controls:

Η νέα θεωρία ηλιθιότητας που κυκλοφορεί στα στέκια του ΣΥΡΙΖΑ, και σας την μεταφέρω με όση σοβαρότητα μου επιτρέπουν οι εδώ καταστάσεις, είναι ότι «οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι εάν μας διώξουν, θα δουν ότι σύντομα θα έχουμε ανάκαμψη της οικονομίας μας με την δραχμή και τότε θα διαλυθεί το ευρώ»!

ΜΙΑ σκέψη, αδέσποτη: Τι κρίμα που δεν είχαμε προσκολληθεί στην ΕΣΣΔ μετά τον πόλεμο. Σήμερα θα ήμασταν πρώην ανατολική χώρα και θα ξέραμε τουλάχιστον τι δεν θα θέλαμε να ξαναγίνουμε.

ΟΙ δηλώσεις «επί παντός», εάν εξέθεταν μόνο εκείνους που τις πραγματοποιούν, λίγο θάταν το κακό. Σε μία περίοδο έτσι κι αλλιώς αδέσποτη όμως, θα έπρεπε εκ συνειδήσεως και μετά λόγου γνώσεως να περιοριστούν στο ελάχιστο. Όχι για να βυθίσουν τον λαό στο σκότος, όπως θα βιαστούν να προτάξουν ορισμένοι, αλλά για να αποφευχθεί ακριβώς αυτό. Η Ελλάδα βαδίζει πάλι σε τεντωμένο σκοινί. Όσα λιγότερα λέγονται, τόσο καλύτερα.

ΤΟ Ισλαμικό Κράτος στη Συρία έχει καταλάβει την αρχαία πόλη Παλμύρα, πραγματοποίησε συλλήψεις πόρτα-με-πόρτα των υποστηρικτών του καθεστώτος στη Συρία, αποκεφάλισε 400 ανθρώπους και παράτησε τα ακέφαλα πτώματά τους στους δρόμους. Πληροφορίες αναφέρουν ότι Ισλαμικό Κράτος ελέγχει πλέον πέραν του μισού εδάφους της Συρίας, και υπάρχει πάντα ο φόβος ότι οι φανατικοί ισλαμιστές θα καταστρέψουν τον Ναό του Μπελ στην Παλμύρα. Όλα αυτά – και δεν είδαμε τίποτα ακόμα – συμβαίνουν όχι σε άλλο πλανήτη, αλλά στη γειτονιά μας εδώ δίπλα.

ΣΕ εφημερίδα στο Μουμπάϊ, μία Ινδή γυναίκα έβαλε την πρώτη αγγελία στις σελίδες των συνοικεσίων που αναφέρεται σε γάμο ιδίων φύλων. Συγκεκριμένα, ζητεί να βρει γαμπρό για τον 36χρονο γιο της, ο οποίος φέρεται να θέτει ως μοναδικό όρο προς κάθε ενδιαφερόμενο να είναι χορτοφάγος.

ΜΙΑ κοπέλα από την Ρωσία, κρατώντας όπλο στο ένα χέρι και το κινητό της στο άλλο, αυτοπυροβολήθηκε κατά λάθος στην προσπάθειά της να βγάλει τον εαυτό της φωτογραφία (selfie) και νοσηλεύεται σε νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένη. Ένα από τα πολλά "ενημερωτικά" sites που ξεφύτρωσαν τελευταία στο ελληνικό ιντερνετικό περιβόλι, έβαλε τίτλο σ' αυτήν την είδηση: «Πολλά Κιλά Βλακείας». Θα έλεγαν το ίδιο εάν το ατύχημα συνέβαινε σε δικό τους συγγενικό πρόσωπο;

ΟΛΑ αυτά που έγραψα σήμερα, εάν τα έγραφα πριν από 10-20 χρόνια, θα με πήγαιναν μέσα δεμένο με λευκά σεντόνια, και θα μου’ καναν ηλεκτροσόκ να ξαναβρώ τα συγκαλά μου.