"Τι να μας πουν, μωρέ, οι αδερφάδες;"

Κάποια στιγμή, στην εκπομπή στο Δεύτερο σήμερα, έκανα ένα πικρό, παραπονιάρικο σχόλιο με αφορμή το γεγονός ότι μόλις μπήκα στην ιστοσελίδα του BBC, είδα "φάτσα-κάρτα", για μία ακόμη φορά, τη χώρα μου. Έλεγε για την νέα υποβάθμιση από την Standard & Poors, που μας χαρακτηρίζει πλέον ώς τη χειρότερη χώρα στον κόσμο ια να δανείσει κάποιος χρήματα.

Έλεγα πόσο θυμωμένος νοιώθω, όχι τόσο με τους οίκους αξιολόγησης (που και αυτοί ειναι πιράνχας τρομερά), αλλά με τους δικούς μας διαχειριστές της εξουσίας που έφεραν τη χωρα σ' αυτά τα χάλια, και μας έχουν κάνει όλους να ντρεπόμαστε ν' αντικρύσουμε άνθρωπο.

Πράγματι, όπου κι άν ταξιδεύω, όποτε κάποιος ξένος με ρωτάει "τί γίνεται βρε παιδί μου με την Ελλάδα;", δεν έχω πλέον κανένα επιχείρημα για να υπερασπιστώ, λίγο έστω, τον τόπο μου. Παλιά, δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου. Θυμάμαι τα χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του τόπου, που και τότε η πολιτική σήψη στην Ελλάδα ήταν βαθιά. Ημουν στο Λονδίνο, ανταποκριτής, και με καλούσαν αριά και που στα κανάλια για να σχολιάσω τα τεκταινόμενα στη χωρα μου. Παρόλο που ήξερα, και αισθανόμουν ότι και τότε είχαμε πάρει "τη ζωή μας λάθος", με έναν σχετικά εύκολο ελιγμό έβρισκα επιχειρήματα για να υπερασπιστω τη χωρα μου.

Σήμερα, "ναι μεν, αλλά" δεν υπάρχει. Και, για να πω την μαύρη αλήθεια, δεν ψάχνω κάν αντεπιχειρήματα. Τα παραμύθια μας τέλειωσαν. Και όσο τα αναμασάμε, τόσο πιο καταγέλαστοι γινόμαστε. Προτιμώ, λοιπόν, όταν τελειώνω τη δουλειά μου, στα ταξίδια μου, να κλείνομαι στο ξενοδοχείο και να μή βλέπω κανέναν.

Τέτοια έλεγα, λοιπόν, σήμερα. Και πολλά από τα τηλεφωνήματα που "έπεσαν" μετα, με έρριξαν ακόμα πιο πολύ στην απογοήτευση και στην μελαγχολία μου. Ολα, είχαν το ίδιο πνευμα: "Να μή διαβάζεις το BBC. Τί να μας πουν οι Εγγλέζοι, οι αδερφαρες! Να κοιτάξουν τα χάλια τους, και να αφήσουν την Ελλάδα ήσυχη. Και εσύ, εάν ντρέπεσαι που εισαι Ελληνας, να σηκωθείς να φύγεις, και να πάς να βρείς τους ντιντήδες τους φίλους σου".

Αυτα τα λόγια, με σφίξανε σαν πένσα, όπως λέει ο Σαββόπουλος. Δεν ειναι σύμπτωμα της κρίσης. Είναι μία από τις πολλές αιτίες της.