Saturday, March 28, 2020

Είμαι ένας γέρος που έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ το «προσδόκιμο επιβίωσης».


Αυτή η ανάρτηση στο Facebook, υπό τον τίτλο «Επίκαιρες Σκέψεις Γέροντος»», είναι από τα πιο συγκλονιστικά «πράγματα» που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό τον καιρό του κορωνοϊού. Είναι γραμμένη από τον εικονιζόμενο κ. Αλέξανδρο Καραγιάννη, που περιγράφει τον εαυτό του ως «Απόμαχο δικηγόρο και Μάχιμο πολίτη».

Δεν τον γνωρίζω – τώρα τον έμαθα. Είναι και αυτό ένα από τα πολλά καλά του Ίντερνετ και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.  Τόσο για όσους έχουν κάτι καλό να πούνε, όσο και όσους έχουν ανάγκη και να ακούνε. Ευγνωμονώ βαθιά τον κύριο Καραγιάννη για αυτό το κείμενο, και προσεύχομαι στον Θεό να τον έχει καλά και μάχιμο.


Οι μέρες έγιναν θολές, οι νύχτες είναι πιο νύχτες από νύχτες. Κάτω από το σπίτι, ο έρημος δρόμος σου δίνει από ψηλά την αίσθηση της αβύσσου. Είναι σαν να κοιτάς την άβυσσο και η άβυσσος επίσης σε κοιτάει, όπως έλεγε ο Νίτσε, αγαπημένος μου από την αρχή της νεότητας μου.

Είμαι ένας γέρος που έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ το «προσδόκιμο επιβίωσης». Εικάζω βασιμως ότι είμαι ο πρεσβύτερος που εμφανίζεται εδώ στο διαδίκτυο. Εχω την αίσθηση ότι είμαι ακόμη νοήμων. Δυστυχώς δεν έχω άνοια, που θα με προστάτευε από τις οδυνηρές επιγνώσεις του παρόντος, αλλά θα ταλαιπωρούσε τα παιδιά μου. Έτσι, μπορώ, σκεπτόμενος, να κρίνω εάν «έριξα τα κομμάτια του εαυτού μου στις αβεβαιότητες των καιρών», όπως έλεγε ο Ιερός Αυγουστίνος, που πριν λίγο διάβαζα τις Εξομολογήσεις του.

Σε μας τους γέρους λίγο έχει αλλάξει η ζωή μας, αφού και πριν από το κακό, τις περισσότερες μέρες τις περνούσαμε, έτσι κι αλλιώς, μόνοι μέσα στα σπίτια μας. Εμείς είμαστε από καιρό περασμένοι σε μια λίστα αναμονής, μια λίστα που δεν έχει σειρά προτεραιότητας γιατί επιγράφεται «πεπρωμένο». Όσοι απομείναμε, ζούμε τώρα τα απομεινάρια της ζωής μας και της εποχής μας. Της δίκης μας γενιάς η εποχή, άρχισε με έναν παγκόσμιο πόλεμο και τελειώνει με έναν παγκόσμια λοιμό. Είμαστε μια παγκόσμια γενιά που έζησε μεταξύ αυτών των δυο συμφορών. Ωστόσο, ζήσαμε, αξιωθήκαμε και καλά χρόνια, τα πιο πολλά. Τώρα τα φάγαμε τα ψωμιά μας.

Τις μέρες αυτές που βιώνουμε, θολές μέρες μιας πνιγηρής άνοιξης, θέλω να εκφράσω μερικές σκέψεις μου σχετικές με τις ορατές απειλές θανάτου από τον λοιμό. Διάβασα ότι οι Ιταλοί και οι Ισπανοί γιατροί δίνουν προτεραιότητα για τις ΜΕΘ σε όσους έχουν παραπάνω από 2 έτη προσδόκιμο επιβίωσης "παίρνοντας υπ όψη την "αξία" που έχει ο κάθε ασθενής για την κοινωνία». Διαφωνώ με την αιτιολογία που μετράει την αξία της ζωής του κάθε ασθενούς για την κοινωνία από την ηλικία του, διότι, όπως είπε και ο Καντ «ο άνθρωπος δεν έχει ανταλλάξιμη αξία, έχει την αξιοπρέπειά του». Συμφωνώ όμως απολύτως με το μέτρο αυτό και επιθυμώ να εφαρμοστεί και στην Χώρα μας, διότι επιβάλλεται από την ιδέα της δικαιοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Διότι είναι ά δ ι κ ο και μάλιστα σε ώρες πάνδημης απειλής θανάτου, να καταλαμβάνει σε νοσοκομείο μια θέση μονάδας εντατικής θεραπείας ένας νοσήσας υπέργηρος, που, ακόμη και σ ´αυτήν την θέση, δεν θα έχει καμία σχεδόν ελπίδα διάσωσης, αντί για έναν νέον ή μεσήλικα ασθενή που μπορεί να διασωθεί, αλλά μένοντας εκτός ΜΕΘ, κινδυνεύει να πεθάνει.

Έχω πει στα παιδιά μου ότι αν νοσήσω να με αφήσουν στο σπίτι μου με την ακίνδυνη φροντίδα τους και, ει δυνατόν, με κατ´ οίκον αναγκαία νοσηλεία εφόσον είναι εφικτή. Δεν θέλω να γίνω αίτιος να χάσει τη ζωή του κάποιος νεώτερος άνθρωπος. Γιατί εγώ έζησα ήδη πολύ και τώρα πλέον είμαι «πλήρης ημερών». Αυτή είναι η επιθυμία μου. Δεν είναι γενναιότητα. Θεωρώ ότι απλά είναι μια χωρίς προσωπικό κόστος απόφαση ενός υπέργηρου ανθρώπου σε αυτές τις τραγικές ημέρες για όλη την κοινωνία. Αυτά, και τέλος με αυτά τα θλιβερά. Ξαναγυρίζω στην ζωή.

Έκανα τον απογευματινό μου περίπατο βαδίζοντας στη βεράντα. Ο δρόμος ερημία. Σε ένα κλωνί του πλάτανου, που κάθε χρόνο το εκτείνει πιο πολύ προς τα εδώ σαν να επιδιώκει χειραψία μαζί μου, στάθηκαν δυο σπουργίτια που ερωτοτροπούν. Αρχίζει να σουρουπώνει. Η αναπόφευκτη νύχτα έρχεται σιγά-σιγά και τρυπώνει στο σπίτι που σκοτεινιάζει. Γίνονται τα βραδινά τηλεφωνήματα με τα παιδιά και με δυο φίλους και ύστερα η σιωπή. Δεν άναψα το φως. Από εδώ που κάθομαι θέλω να δω το κομμάτι του βραδινού ουρανού, αυτό που δικαιούμαι να βλέπω. Αν είμαι τυχερός μπορεί να φανεί και η Σελήνη για λίγο. Η Σελήνη που με τις «αγαπημένες σιωπές» της παρηγορεί και γαληνεύει.

19 comments:

  1. Συγκλονιστικο και συναμα αδικο.Δεν ξερω αν ξεπερασε το προσδοκιμο επιβιωσης,αλλα κανενας δε ξεπερνα το προσδοκιμο ευτυχιας.

    ReplyDelete
  2. ΥΠΕΡΟΧΟ.ΥΜΝΟΣ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑΣ

    ReplyDelete
  3. This is a humane, sincere and profound text. Would you allow me to translate and post on my blog at yiannisgabriel.com?

    Ευχαριστώ για αυτή την φιλοσοφική και ανθρωπιστική ανάρτηση που με συγκίνησε πολύ. Μπορώ να τη μεταφράσω και να την αναρτήσω στο μπλογκ μου?

    ReplyDelete
  4. Σοφά λόγια από έναν (προφανως) σοφό γέροντα !

    ReplyDelete
  5. Σοφα λόγια απο έναν σοφό γέροντα. Προσυπογράφω.

    ReplyDelete
  6. Υποκλίνομαι κύριε. Άνθρωπος με Α κεφάλαιο. Όσο υπάρχουν άνδρες σαν κι εσάς, υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  7. Υπέροχο κείμενο κύριε Μιχαηλίδη.Ειναι σαν να το έγραψε η μαμά μου ,που ταυτίζεται με τον τρόπο σκέψης σας.Νσας.Να είστε καλά σωματικά,ψυχικά και πνευματικά για όσο έχει ορίσει η Μοιρα σας.

    ReplyDelete
  8. Ομορφο κειμενο. Ομως οχι, η αξια ενος ανθρωπου δν εχει να κανει με την ηλικια του. Να ειστε καλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ..μήπως έχουμε την επιλογή να πάμε ένα βήμα παραπέρα από μοιρολατρικές πράξεις εθελοντισμού και αυτοθυσίας, ξέρετε πόσο σας αγαπώ κ σας θαυμάζω ειλικρινά, συγκινήθηκα απ τον αλτρουισμό του, συγχαρητήρια στον κύριο αλλά εμείς τον θέλουμε κοντά μας.. θέλουμε να προλάβουμε την υποθετική περίπτωση που θα χρειασθεί να θυσιασθεί για ένα νεότερο. Υπάρχει και η άλλη πρακτική άποψη και επιτρέψτε μου να την εκφράσω.... ...Αντί να σκεπτόμαστε τους γέρους μας να πηγαίνουν στον χάρο οικειοθελώς....να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο πως θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ν αλλάξουμε μια από τις κύριες αιτίες εμφάνισής του δηλαδή τη συμπεριφορά μας στις σχέσεις μας ... τη στάση μας στο περιβάλλον μας ...έτσι θα φύγει ο ιός...... Οι άνθρωποι, είμαστε όλοι μέρος του ίδιου είδους και ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του είδους.
      Ο ιός είμαστε εμείς ο εγωισμός η απληστία κ η ανεύθυνη επιθετικότητα μας....Έχουμε τρυπώσει παντού με καταστροφικές σχέσεις σαν Μιδες σ ότι αγγίξουμε κ προπάντων στη φύση...Από ανευθυνότητα κ ανοησία.... Έχουμε αναρωτηθεί Γιατί τόσα δεινά έχουν βρει τελευταία την καημένη την Καστοριά μας....?.....φαντάζεσθε τον παράδεισο της λίμνης πριν έλθουν οι γουναράδες?. ...πως σχετίσθηκαν μαζί του σαν εξολοθρευτές η σαν φιλοξενούμενοι? χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν την ομορφιά του, αντί να γίνουν μέρος του παράδεισου ξέρετε καλύτερα τι έκαναν...Λέτε εναργείς υψηλής πνευματικότητας άνθρωποι σαν τους πρώτους οικιστές του Δισπηλιού παραδίπλα, να μην προστατεύουν άχρονα και σιωπηρά τον παράδεισο που έφτιαξαν?
      Το σπίτι μου κυριά Παρτούλα ήταν η παλιά εβραϊκή συναγωγή...κέντρο μασονίας...έχει όμως δύναμη...διατηρεί τα ψήγματα σοφίας αυτών που το κατοίκησαν. Δεν είναι λοιπόν η μασονία κ ο εβραϊσμός τα κακά που μας φταίνε σήμερα...γιατί είναι δυνάμεις που εξαρτάται πως θα τις χρησιμοποιήσουμε εμείς....για αυτό , απ’ αυτό το σπίτι έρχεται αυτό το μήνυμα.....Οι κανονικοί εβραίοι της Ασιατικής στέπας τα ζώα τους τα yaks, τα ευγνωμονούσαν επειδή τους έδιναν το γάλα κ το μαλλί τους, ταχαν ιερά μέλη της οικογένειάς τους, σαν ευεργέτες, ποτέ δεν τασφαζαν για να τα φάνε κι όταν πέθαιναν τα θάβαν στην αυλή τους. Οι κανονικοί λευκοντυμένοι μασόνοι είχαν το θεϊκό χάρισμα να βλέπουν εναργείς θεότητες στους ναούς τους αντί για τον Μαμωνά που βλέπουν οι σημερινοί.
      Αντί να εκπαιδεύονται τυχόν οι γέροι να δέχονται την ευθανασία με λίγο ναρκωτικό αδιαμαρτύρητα για να φύγουν ανώδυνα όπως ορίζουν τα πρωτοκολλά για τα πειραματόζωα ...κι εμείς να παρατηρούμε αυτή την εξαθλίωση ντροπιασμένοι κ σαν ηλίθιοι που δεν θα μπορούμε να τους αποδώσουμε ούτε τις νεκρικές τιμές (κηδεία),γιατί καμμιά ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί ζυγίζομε ανταλλάξιμο είδος, για να ρίχνουμε τα ζαριά για το ποιος θα μπει στη ΜΕΘ.....είναι προτιμότερο να πάψουμε να καθρεπτίζουμε Κορωνοιους εμείς οι ίδιοι μέσα μας...Γιατί όμοιος αεί ομοιών....πελάζει...εμείς αν χρειασθούμε habitas θα ψάξουμε για κοινωνικά ανθρώπινα στρώματα...όχι τρωκτικών,πτηνών,φιδιών κλπ...ο ιός δεν θέλει να μας σκοτώσει γιατί ψάχνει ένα περιβάλλον να επιβιώσει ο ίδιος...άλλα επειδή σαν καθρέπτης μας που είναι ,τον έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας επιθετικό....τα παίρνει όλα σβάρνα στο πέρασμα του...γιατί όπως εμείς φοβόμαστε και τα κάνουμε όλα ίσωμα στο πέρασμα μας ,το ίδιο και ο ιος. Το χειρότερο επομένως είναι ο φόβος, γιατί όσο πιο πολύ φοβόμαστε φοβάται κ οίκος κ γίνεται πιο επιθετικός. Κι εδώ παίζει ρολό η τέχνη, χαρούμενες δραστηριότητες που αποσπούν τον νου απ’ τον φόβο και τον εστιάζουν στην ομορφιά εν μέσω των δύσκολων συγκυριών ….Νομίζω αν συνεχίσουμε να κουβαλάμε αυτό το μυαλό κ δεν πάρουμε το τιμόνι αλλιώς ,αν δεν συμποναισουμε τους εαυτούς μας πρώτα...η επόμενη πανδημία που εύχομαι ποτέ να μην συμβεί, δεν θα ναι 12μηνη προειδοποιητική σαν αυτή....αλλά θα μας τελειώσει όλους εντελώς και ακαριαία

      Delete
  9. Θελει πολυ θαρος και αυτογνωσια να πεις δημοσιως αυτες τις αληθειες της ζωης ,χαρηκα που με τα χρονια δεν φευγει παντα και η μνημη και μας δωσατε τη χαρα να διαβασουμε κατι τοσσο ομορφο και αληθηνο.

    ReplyDelete
  10. Δύσκολο. Εύχομαι να μη νοσήσετε, να μη χρειαστείτε ΜΕΘ και να μη χρειαστεί να βασανιστείτε στο σπίτι με αυτή την αρρώστια. Ομως εύχομαι να συνεχίσετε να γράφετε τις σκέψεις σας, γιατί γράφετε όμορφα.

    ReplyDelete
  11. παλικαρι, ειμαι κατατι νεωτερος σου, δεν παυει ομως να εχω καταταγει στην επετειριδα των ηλικιωμενων και μαλλιστα με αυτο που λενε για να διακιολογησουν την αγνοια τους, με υποκειμενα νοσηματα. Δεν εχω να προσθεσω τιποτα παραπανω στην ομολογια σου, παρα μονο το εγκρινω και επαυξανω. Επισης δεν γνωριζω αν εχουμε το δικαιωμα να εκπληρωσουμε την τελευταια επιθυμια, να τελευτησουμε δλδ το ταξιδι μεσα στο σπιτι που ζησαμε, η αν για λογους δημοσιας υγειας, το κρατος εχει το δικαιωμα να "εισβαλει" και να μας προσαγαγει σε ασφαλεστερο για το κοινο συνολο θανατοριο. Οι σκηνες που ειδαμε απ τα ιταλικα νοσοκομεια, μαρτυρουν την πληρη απαξιωση της ανθρωπινης υπαρξης, την πληρη καταπτωση αυτου που αποκαλουμε ανθρωπινος πολιτισμος και την αναδειξη σαν υπερτατο νομο, ο θανατος σου η ζωη μου. Δε βλεπω πολλες διαφορες με τις απανθρωπες σκηνες που εχουμε κατα καιρους δει απ τα ναζιστικα θανατορια. Το μονο παρηγορο ειναι οτι η "θυσια" μας (αν ποτε ), αποτελει ελπιδα επιβιωσηε και δικων μας ανθρωπων

    ReplyDelete
  12. Συγλονιστικο κειμενο. Ομως το απομαχος δικηγορος το καταλαβαινω, το μαχιμος πολιτης δεν βρισκω. Μου δινει την εντυπωση ενος θαυμασιου προθανατιου requiem.Θα περιμενα πραγματι να συνεχισει την μαχη της ζωης,αν οχι για τον εαυτο του τουλαχιστον για οσους θαυμαζουν τετοια χαρισματικα ατομα.

    ReplyDelete
  13. εγω εχω αμφιβολίες...πιστευω οτι ειναι στοχευμενο αρθρο...για να μοιρολατρησουμε....για να ντρεπομαστε οταν τελειωσει αυτη η ιστορία,αν παλι κανω λαθος συγνωμη....επισυναπτω σχολιο που εκανα το πρωι.....Αγαπημένη μας κυρία ..μήπως έχουμε την επιλογή να πάμε ένα βήμα παραπέρα από μοιρολατρικές πράξεις εθελοντισμού και αυτοθυσίας, ξέρετε πόσο σας αγαπώ κ σας θαυμάζω ειλικρινά, συγκινήθηκα απ τον αλτρουισμό του, συγχαρητήρια στον κύριο αλλά εμείς τον θέλουμε κοντά μας.. θέλουμε να προλάβουμε την υποθετική περίπτωση που θα χρειασθεί να θυσιασθεί για ένα νεότερο. Υπάρχει και η άλλη πρακτική άποψη και επιτρέψτε μου να την εκφράσω.... ...Αντί να σκεπτόμαστε τους γέρους μας να πηγαίνουν στον χάρο οικειοθελώς....να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο πως θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ν αλλάξουμε μια από τις κύριες αιτίες εμφάνισής του δηλαδή τη συμπεριφορά μας στις σχέσεις μας ... τη στάση μας στο περιβάλλον μας ...έτσι θα φύγει ο ιός...... Οι άνθρωποι, είμαστε όλοι μέρος του ίδιου είδους και ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του είδους.
    Ο ιός είμαστε εμείς ο εγωισμός η απληστία κ η ανεύθυνη επιθετικότητα μας....Έχουμε τρυπώσει παντού με καταστροφικές σχέσεις σαν Μιδες σ ότι αγγίξουμε κ προπάντων στη φύση...Από ανευθυνότητα κ ανοησία.... Έχουμε αναρωτηθεί Γιατί τόσα δεινά έχουν βρει τελευταία την καημένη την Καστοριά μας....?.....φαντάζεσθε τον παράδεισο της λίμνης πριν έλθουν οι γουναράδες?. ...πως σχετίσθηκαν μαζί του σαν εξολοθρευτές η σαν φιλοξενούμενοι? χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν την ομορφιά του, αντί να γίνουν μέρος του παράδεισου ξέρετε καλύτερα τι έκαναν...Λέτε εναργείς υψηλής πνευματικότητας άνθρωποι σαν τους πρώτους οικιστές του Δισπηλιού παραδίπλα, να μην προστατεύουν άχρονα και σιωπηρά τον παράδεισο που έφτιαξαν?
    Το σπίτι μου κυριά Παρτούλα ήταν η παλιά εβραϊκή συναγωγή...κέντρο μασονίας...έχει όμως δύναμη...διατηρεί τα ψήγματα σοφίας αυτών που το κατοίκησαν. Δεν είναι λοιπόν η μασονία κ ο εβραϊσμός τα κακά που μας φταίνε σήμερα...γιατί είναι δυνάμεις που εξαρτάται πως θα τις χρησιμοποιήσουμε εμείς....για αυτό , απ’ αυτό το σπίτι έρχεται αυτό το μήνυμα.....Οι κανονικοί εβραίοι της Ασιατικής στέπας τα ζώα τους τα yaks, τα ευγνωμονούσαν επειδή τους έδιναν το γάλα κ το μαλλί τους, ταχαν ιερά μέλη της οικογένειάς τους, σαν ευεργέτες, ποτέ δεν τασφαζαν για να τα φάνε κι όταν πέθαιναν τα θάβαν στην αυλή τους. Οι κανονικοί λευκοντυμένοι μασόνοι είχαν το θεϊκό χάρισμα να βλέπουν εναργείς θεότητες στους ναούς τους αντί για τον Μαμωνά που βλέπουν οι σημερινοί.
    Αντί να εκπαιδεύονται τυχόν οι γέροι να δέχονται την ευθανασία με λίγο ναρκωτικό αδιαμαρτύρητα για να φύγουν ανώδυνα όπως ορίζουν τα πρωτοκολλά για τα πειραματόζωα ...κι εμείς να παρατηρούμε αυτή την εξαθλίωση ντροπιασμένοι κ σαν ηλίθιοι που δεν θα μπορούμε να τους αποδώσουμε ούτε τις νεκρικές τιμές (κηδεία),γιατί καμμιά ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί ζυγίζομε ανταλλάξιμο είδος, για να ρίχνουμε τα ζαριά για το ποιος θα μπει στη ΜΕΘ.....είναι προτιμότερο να πάψουμε να καθρεπτίζουμε Κορωνοιους εμείς οι ίδιοι μέσα μας...Γιατί όμοιος αεί ομοιών....πελάζει...εμείς αν χρειασθούμε habitas θα ψάξουμε για κοινωνικά ανθρώπινα στρώματα...όχι τρωκτικών,πτηνών,φιδιών κλπ...ο ιός δεν θέλει να μας σκοτώσει γιατί ψάχνει ένα περιβάλλον να επιβιώσει ο ίδιος...άλλα επειδή σαν καθρέπτης μας που είναι ,τον έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας επιθετικό....τα παίρνει όλα σβάρνα στο πέρασμα του...γιατί όπως εμείς φοβόμαστε και τα κάνουμε όλα ίσωμα στο πέρασμα μας ,το ίδιο και ο ιος. Το χειρότερο επομένως είναι ο φόβος, γιατί όσο πιο πολύ φοβόμαστε φοβάται κ οίκος κ γίνεται πιο επιθετικός. Κι εδώ παίζει ρολό η τέχνη, χαρούμενες δραστηριότητες που αποσπούν τον νου απ’ τον φόβο και τον εστιάζουν στην ομορφιά εν μέσω των δύσκολων συγκυριών ….Νομίζω αν συνεχίσουμε να κουβαλάμε αυτό το μυαλό κ δεν πάρουμε το τιμόνι αλλιώς ,αν δεν συμποναισουμε τους εαυτούς μας πρώτα...η επόμενη πανδημία που εύχομαι ποτέ να μην συμβεί, δεν θα ναι 12μηνη προειδοποιητική σαν αυτή....αλλά θα μας τελειώσει όλους εντελώς και ακαριαία

    ReplyDelete
  14. ..μήπως έχουμε την επιλογή να πάμε ένα βήμα παραπέρα από μοιρολατρικές πράξεις εθελοντισμού και αυτοθυσίας, ξέρετε πόσο σας αγαπώ κ σας θαυμάζω ειλικρινά, συγκινήθηκα απ τον αλτρουισμό του, συγχαρητήρια στον κύριο αλλά εμείς τον θέλουμε κοντά μας.. θέλουμε να προλάβουμε την υποθετική περίπτωση που θα χρειασθεί να θυσιασθεί για ένα νεότερο. Υπάρχει και η άλλη πρακτική άποψη και επιτρέψτε μου να την εκφράσω.... ...Αντί να σκεπτόμαστε τους γέρους μας να πηγαίνουν στον χάρο οικειοθελώς....να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο πως θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ν αλλάξουμε μια από τις κύριες αιτίες εμφάνισής του δηλαδή τη συμπεριφορά μας στις σχέσεις μας ... τη στάση μας στο περιβάλλον μας ...έτσι θα φύγει ο ιός...... Οι άνθρωποι, είμαστε όλοι μέρος του ίδιου είδους και ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του είδους.
    Ο ιός είμαστε εμείς ο εγωισμός η απληστία κ η ανεύθυνη επιθετικότητα μας....Έχουμε τρυπώσει παντού με καταστροφικές σχέσεις σαν Μιδες σ ότι αγγίξουμε κ προπάντων στη φύση...Από ανευθυνότητα κ ανοησία.... Έχουμε αναρωτηθεί Γιατί τόσα δεινά έχουν βρει τελευταία την καημένη την Καστοριά μας....?.....φαντάζεσθε τον παράδεισο της λίμνης πριν έλθουν οι γουναράδες?. ...πως σχετίσθηκαν μαζί του σαν εξολοθρευτές η σαν φιλοξενούμενοι? χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν την ομορφιά του, αντί να γίνουν μέρος του παράδεισου ξέρετε καλύτερα τι έκαναν...Λέτε εναργείς υψηλής πνευματικότητας άνθρωποι σαν τους πρώτους οικιστές του Δισπηλιού παραδίπλα, να μην προστατεύουν άχρονα και σιωπηρά τον παράδεισο που έφτιαξαν?
    Το σπίτι μου κυριά Παρτούλα ήταν η παλιά εβραϊκή συναγωγή...κέντρο μασονίας...έχει όμως δύναμη...διατηρεί τα ψήγματα σοφίας αυτών που το κατοίκησαν. Δεν είναι λοιπόν η μασονία κ ο εβραϊσμός τα κακά που μας φταίνε σήμερα...γιατί είναι δυνάμεις που εξαρτάται πως θα τις χρησιμοποιήσουμε εμείς....για αυτό , απ’ αυτό το σπίτι έρχεται αυτό το μήνυμα.....Οι κανονικοί εβραίοι της Ασιατικής στέπας τα ζώα τους τα yaks, τα ευγνωμονούσαν επειδή τους έδιναν το γάλα κ το μαλλί τους, ταχαν ιερά μέλη της οικογένειάς τους, σαν ευεργέτες, ποτέ δεν τασφαζαν για να τα φάνε κι όταν πέθαιναν τα θάβαν στην αυλή τους. Οι κανονικοί λευκοντυμένοι μασόνοι είχαν το θεϊκό χάρισμα να βλέπουν εναργείς θεότητες στους ναούς τους αντί για τον Μαμωνά που βλέπουν οι σημερινοί.
    Αντί να εκπαιδεύονται τυχόν οι γέροι να δέχονται την ευθανασία με λίγο ναρκωτικό αδιαμαρτύρητα για να φύγουν ανώδυνα όπως ορίζουν τα πρωτοκολλά για τα πειραματόζωα ...κι εμείς να παρατηρούμε αυτή την εξαθλίωση ντροπιασμένοι κ σαν ηλίθιοι που δεν θα μπορούμε να τους αποδώσουμε ούτε τις νεκρικές τιμές (κηδεία),γιατί καμμιά ανθρώπινη ζωή δεν αποτελεί ζυγίζομε ανταλλάξιμο είδος, για να ρίχνουμε τα ζαριά για το ποιος θα μπει στη ΜΕΘ.....είναι προτιμότερο να πάψουμε να καθρεπτίζουμε Κορωνοιους εμείς οι ίδιοι μέσα μας...Γιατί όμοιος αεί ομοιών....πελάζει...εμείς αν χρειασθούμε habitas θα ψάξουμε για κοινωνικά ανθρώπινα στρώματα...όχι τρωκτικών,πτηνών,φιδιών κλπ...ο ιός δεν θέλει να μας σκοτώσει γιατί ψάχνει ένα περιβάλλον να επιβιώσει ο ίδιος...άλλα επειδή σαν καθρέπτης μας που είναι ,τον έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας επιθετικό....τα παίρνει όλα σβάρνα στο πέρασμα του...γιατί όπως εμείς φοβόμαστε και τα κάνουμε όλα ίσωμα στο πέρασμα μας ,το ίδιο και ο ιος. Το χειρότερο επομένως είναι ο φόβος, γιατί όσο πιο πολύ φοβόμαστε φοβάται κ οίκος κ γίνεται πιο επιθετικός. Κι εδώ παίζει ρολό η τέχνη, χαρούμενες δραστηριότητες που αποσπούν τον νου απ’ τον φόβο και τον εστιάζουν στην ομορφιά εν μέσω των δύσκολων συγκυριών ….Νομίζω αν συνεχίσουμε να κουβαλάμε αυτό το μυαλό κ δεν πάρουμε το τιμόνι αλλιώς ,αν δεν συμποναισουμε τους εαυτούς μας πρώτα...η επόμενη πανδημία που εύχομαι ποτέ να μην συμβεί, δεν θα ναι 12μηνη προειδοποιητική σαν αυτή....αλλά θα μας τελειώσει όλους εντελώς και ακαριαία

    ReplyDelete
  15. Ο πατέρας μου με καρκίνο, παθαινει και εγκεφαλικο... Δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά με τα μάτια με παρακαλούσε,όχι νοσοκομείο... Πέθανε τελικά στο νοσοκομείο στα 64... Ακόμη με βασανίζουν τύψεις... Το λεει ο χορός στην Ηλέκτρα... "Θνητή εσύ, θνητός κι ο Ορέστης... Κάθε άνθρωπος οφείλει τον θάνατο του" και ακόμη ο Ορέστης στον Πυλάδη, στην Ιφιγένεια εν Ταύροις.. "Θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε Πυλάδη, τουλάχιστον ας πεθάνουμε με έναν θάνατο ωραίο"

    ReplyDelete
  16. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, γι'αυτό ελπίζει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, γιατί ξέρει καλά ότι δεύτερη ζωή δεν έχει.

    ReplyDelete
  17. Υπέροχο κείμενο!

    ReplyDelete

  18. Σας ευχαριστούμε για τον υπέροχο ρεαλισμό αλλά και την ποίηση!!!

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...