Monday, March 23, 2020

Τα τρέϊλερ του τρόμου…*



Οι τηλεοράσεις, κυρίως, φροντίζουν για την δόση από θρίλερ. Δεν λέω πως η κατάσταση είναι για «ένα φράγκο η βιολέτα, τσιγκολελέτα-τσιγκολελέτα». Σοβαρή είναι. Σοβαρότατη, μάλιστα. Γι’ αυτό και δεν χρειάζονται τα εφέ, τα πολεμικά σπικάζ και οι «τρεχούμενες εικόνες» που πολλές φορές δεν έχουν άμεση σχέση με το θέμα που προβάλλεται εκείνη τη στιγμή.


Γνωρίζω και κατανοώ ότι οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι καταβάλουν και αυτοί υπεράνθρωπες προσπάθειες, αλλά θέλω να τους πω με πολλή αγάπη και καλοπροαίρετα, ότι  δεν χρειάζεται να την δείχνουν. Φαντάζεστε τον γιατρό σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή μέσα στην Εντατική να χάσει το μέτρο του;

Το ίδιο ισχύει και για την ενημέρωση, ιδίως σε στιγμές κρίσιμες όπως τώρα. Ο τόνος της εκφώνησης πρέπει να είναι χαμηλότερος, ήρεμος (ακόμα και εάν ανακοινώνεις νεκρούς!), να εμπνέει σιγουριά και αξιοπιστία. Στις δημοσιογραφικές σχολές των καλών πανεπιστημίων του εξωτερικού «ο τόνος της εκφώνησης», τόσο για τους παρουσιαστές των ειδήσεων, όσο και για τους ρεπόρτερ που είναι στα σημεία της «μάχης», είναι ειδικό μάθημα.

Περίπου το ίδιο μάθημα «παραδίδεται» και στους πολιτικούς ως απαραίτητο συστατικό του crisis management. Ο στόχος είναι ένας: Να περάσει το μήνυμα στην κοινή γνώμη, με τρόπο που να το χωνέψει. Το θυμωμένο, διδακτικό και έντονο ύφος δεν περνούν κανένα μήνυμα – φέρνουν τον αποδέκτη σε τρόμο, και τραβιέται πίσω.


Χρειάζονται μεγάλη προσοχή και τα διαφημιστικά τρέϊλερ αρκετών σταθμών για τα δελτία ειδήσεών τους. Προσωπικά, στη συγκεκριμένη κρίση θα τα απέφευγα εντελώς. Δεν είναι προϊόν ο κορωνοϊός για να τον πουλάμε. Ο Καθηγητής Τσιόδρας στην Ελλάδα, στην αρχή έβγαινε  κάθε απόγευμα για ενημέρωση από το κρατικό κανάλι, την ΕΡΤ, που έχει πολύ χαμηλή τηλεθέαση. Χωρίς πομπώδη λόγο, και τρέιλερ κινηματογραφικών ταινιών τρόμου, εκτοξεύτηκε στα ύψη αναγκάζοντας και τα υπόλοιπα κανάλια, να συνδεθούν.

Ένα τέτοιο τρέϊλερ, τηλεοπτικού σταθμού εδώ στη Κύπρο, πραγματικά μου ανεβάζει την πίεση στο 50! Ο εκφωνητής φωνάζει, η μουσική υπόκρουση τον ανταγωνίζεται και μερικές φορές τον καλύπτει. Σε πιάνει η ψυχή σου και, πραγματικά, σε κάνει να μην θέλεις να δει όλο το … προιόν όταν έρθει η ώρα!

Επίσης, τόσο αυτό το τρέιλερ, όσο και άλλα που έχω δει, περιέχουν σκηνές με βομβαρδισμού, εκρήξεις και πυρκαγιές (προφανώς για να δείξουν ότι το κανάλι είναι «μέσα στα γεγονότα»), αλλά τώρα έχουμε μια κρίση παγκόσμια υγείας που χρειάζεται ειδική μεταχείριση.


Προχθές, μιλούσε ένας γιατρός μικροβιολόγος μαζί με έναν άλλον συνάδελφό του (σε δύο διαφορετικά «παράθυρα»), και από κάτω, σε τρίτο, «έπαιζαν» εικόνες από Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Δεν ήσαν εκτός θέματος, αφού και για τις ΜΕΘ συζητούσαν οι γιατροί, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, όταν γίνεται συζήτηση, υποτίθεται ότι σκοπός είναι να προσέξει ο κόσμος αυτά που λέγονται, και όχι αυτά που συνεχώς εναλλάσσονται μπροστά του.

Ο περισσότερος κόσμος, πάντως, έχει στραφεί για την σωστή και ψύχραιμη ενημέρωσή του στα βιντεάκια που ετοιμάζουν και ανεβάζουν τους (α) μερικά από τα πιο καταξιωμένα και έγκυρα ΜΜΕ, (β) Θεσμικοί οργανισμοί, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, εξειδικευμένα ιατρικά sites και περιοδικά, ή και (γ) κυβερνητικές υπηρεσίες κρατών που μπορεί κανείς να εμπιστευθεί.

Στέκομαι λίγο στα βίντεο που κυκλοφορούν (από τους πιο πάνω «φορείς») και που όλοι μας μοιραζόμαστε και έχουμε δει, για να πω ότι εικαστικά και επικοινωνιακά, προπαντός, είναι εξαιρετικά και άρτια.  Ενδεικτικά, αναφέρω και προτείνω αυτό https://youtu.be/BtN-goy9VOY, που έχει αναρτηθεί στο fb του Γερμανικού Ογκολογικού Κέντρου, που ετοίμασε η ομάδα του Kurgesagt Channel στο YouTube συγκεντρώνοντας στοιχεία από τις πιο αξιόπιστες πηγές, και που εξηγεί σε 8 μόλις λεπτά καλύτερα, πιστεύω, από τα περισσότερα συμβατικά ΜΜΕ, όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε: από το πώς ξεκίνησε η επιδημία, μέχρι και το τι συμβαίνει όταν ο ιός προσβάλει τον άνθρωπο, και τι πρέπει να κάνουμε.

(*) Η στήλη μου Πρόσωπα & Προσωπεία σήμερα, 23/3/2020, στον Φιλελεύθερο της Κύπρου

No comments:

Post a Comment

Έκλαιγα όλη νύχτα!...

  ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ.   Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...