ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΕΙΠΑΝ "ΟΧΙ"...

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου της Αθήνας, πήραν την περασμένη Δευτέρα μια πολύ δύσκολη και μια πολύ γενναία για τους ίδιους απόφαση. Συγκεκριμένα, στη γενική τους συνέλευση που έγινε και με μεγάλη πλειοψηφία, ψήφισαν υπέρ της πρότασης «να χαθεί το εξάμηνο»!

ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που οι φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται μπροστά σε μία απελπιστική κατάσταση, βλέποντας να κινδυνεύουν να χάσουν ένα ή και περισσότερα 6μηνα των σπουδών τους λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων. Και κάθε φορά, καλούνται να αποδεχτούν να συμπιεστούν πολλές ώρες διδασκαλίας μέσα σε ελάχιστο χρόνο προκειμένου να μη χάσουν τη χρονιά τους.

ΟΙ φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής, όπως σημειώνει ο Απόστολος Λακασάς στην «Καθημερινή» Αθηνών, κατάφεραν «με την γενναία απόφασή τους» να εκθέσουν «τις στρεβλές πρακτικές που υιοθετούνται στα ΑΕΙ για να κουκουλωθούν τα προβλήματα αλλά και την πρακτική όσων κομμάτων κάνουν πολιτικά παιχνίδια με καταλήψεις στην πλάτη των φοιτητών».¨

ΔΕΝ είναι εύκολο για έναν φοιτητή που παίρνει στα σοβαρά τις σπουδές του να ψηφίσει υπέρ της απώλειας ενός 6μήνου. Το κάνει όμως, όπως είπαν όσοι πλειοψήφησαν στην πρόταση αυτή, για να διαφυλάξουν το επίπεδο των σπουδών τους.

«Δεν αρνούμαστε τις μεγάλες ευθύνες του κράτους για ελλείψεις της σχολής σε εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό. Όμως, και η ευθύνη των ανθρώπων της Αρχιτεκτονικής για την υποβάθμιση είναι σημαντικές» είπε ένας φοιτητής στην φορτισμένη γενική συνέλευση στο Πολυτεχνείο.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ τους έχει και ένα επιπρόσθετο κόστος, εκτός αό εείνο της απώλειας του 6μηνου. Βρίσκουν απέναντί τους όλους τους άλλους φοιτητές – κυρίως εκείνους που είχαν στηρίξει ολόχρονα τις καταλήψεις και άλλες κινητοποιήσεις, και που τώρα ψήφισαν υπέρ του να αναπληρωθεί, όπως-όπως εννοείται, στα πρόχειρα όπως πάντα, το χαμένο έδαφος.

ΒΡΙΣΚΟΥΝ απέναντί τους και μεγάλη μερίδα τω καθηγητών της Σχολής. Που, ενώ πρώτοι θα έπρεπε να μη συνηγορήσουν υπέρ της βεβιασμένης και συμπυκνωμένης ολοκλήρωσης του 6μηνου, υιοθετώντας το σκεπτικό των φοιτητών που το ζήτησαν, δεν το έκαναν διότι, όπως ισχυρίζονται ψιθυριστά, κάτι τέτοιο «ενοχοποιεί» τις κινητοποιήσεις που έγιναν και ακυρώνει την επαναστατική πρακτική των καταλήψεων που υιοθετούν ορισμένα πολιτικά κόμματα.

ΤΙ θα γίνει τελικά, δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί. Η απόφαση των φοιτητών μπορεί να ανατραπεί από την ηγεσία της σχολής τους που, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν θέλει να χαθεί το 6μηνο. Όπως και να έχει, όμως, οι 184 φοιτητές της Αρχιτεκτονικής που πήραν αυτή τη δύσκολη απόφαση, έδειξαν στο γνωστό πανεπιστημιακό κατεστημένο (αργόσχολων φοιτητών και βολεμένων καθηγητών), ότι το να θέλεις να κάνεις τον επαναστάτη και ταυτόχρονα να μην χάνεις και τα χρόνια των σπουδών σου, είναι ουτοπία.

ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Λαϊκισμός είναι η κολακεία του ομαδικού θυμικού, το καθησυχαστικό χάδι στην ανησυχία του, μια τακτική της οποίας η θέρμη συντηρείται τελετουργικά στο πελιδνό παρόν της κομματικοσυντεχνιακής ιδιοτέλειας, καταστατικά αδιάφορης για το ευρύτερο συμφέρον και ως εκ τουτου ανίκανης να χρειάζεται και να δημιουργεί πραγματικά συλλογικά υποκείμενα. (…) Επείγει μια νέα πολιτική λογική προς την κατεύθυνση της συνεννοήσεως με όρους εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης στην ευθυνη του ενός για τον άλλον (…) Τα δίκτυα της κοινωνίας των ενεργών πολιτών ανοίγουν διαδρομές που επουλώνουν δυνητικά τα τραυματα της δυσπιστίας. (…) Πολιτικές ηγεσίες και πολίτες δεν μπορεί να παίζουν με τη φωτιά, γιατί ως γνωστόν, υπάρχουν φωτιές που σβήνουν με νερό, υπάρχουν όμως και φωτιές που σβήνουνε με αίμα!» - Από το βιβλίο Time Out, Η Ελληνική Αίσθηση του Χρόνου (Εκδόσεις Αρμός), του Στέλιου Ράμφου.