Ένα εξαιρετικό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη από το capital.gr, με τίτλο "Διαφημιστικές και μαύρο πολιτικό χρήμα". Με πικρές, μαύρες αλήθειες, γοια το πως δουλεύουν (;) εδώ τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με συνεταίρο τους το ίδιο το Κράτος, όπως αυτό αντιπροσωπεύεται κάθε φορά στις συναλλαγές από το εκάστοτε κόμμα εξουσίας. Τό ΚΑΘΕ κόμμα εξουσίας.
Μία απορία που μπορεί να έχει κάποιος αμύητος στον μαγικό κόσμο των ελληνικών μέσων ενημέρωσης είναι για ποιόν λόγο τα μέσα θα πρέπει να πληρώνονται από τα media shops και όχι απευθείας από τον διαφημιζόμενο, όπως συμβαίνει στον πολιτισμένο κόσμο. Για τους μυημένους η ερώτηση μοιάζει αφελής. Το μαύρο πολιτικό χρήμα έχει αποδειχτεί ισχυρότερο από τους μπλε και άσπρους κόκκους της κάθαρσης...
Ο μεγαλύτερος διαφημιζόμενος στην ελληνική αγορά είναι το κράτος. Μία αγορά που στις ημέρες της δόξας της ξεπερνούσε τα 700 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Προσέξτε, τώρα! Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της πίτας το απορροφούσε η τηλεόραση, η οποία ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη έναντι των διαφημιστικών εταιρειών: Επέστρεφε σε αυτές από το 20% ως και το 40% της αξίας των διαφημίσεων υπό την μορφή bonus.
Πάμε πάλι! Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο το media shop παίρνει μία αμοιβή από τον διαφημιζόμενο για τις υπηρεσίες του, όπως και η διαφημιστική εταιρεία που παράγει το δημιουργικό. Τα Μέσα πληρώνονται από τον διαφημιζόμενο. Στην Ελλάδα τα media shops κινούν το σύνολο της διαφημιστικής δαπάνης και επιβραβεύονται για τις επιλογές τους από τα Μέσα Ενημέρωσης!
Είναι ένα τελείως τρελό σύστημα λειτουργίας. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πολλές διαφημιστικές εταιρείες διεκδικούσαν μεγάλες δουλειές σε διαγωνισμούς με ζημία! Δήλωναν ότι θα έχαναν λεφτά κερδίζοντας τον διαγωνισμό και έτσι κέρδιζαν την μία δουλειά πίσω από την άλλη. Αν αυτό από μόνο του δεν δημιουργούσε απορίες σε εκείνους που έκαναν αυτούς τους διαγωνισμούς, είναι ένα θέμα που αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί.
Όταν οι μισές εργασίες είναι κρατικές, εύλογα αναρωτιέται κανείς που μπορεί να κατέληξαν τα λεφτά των επιστροφών. Κι εδώ η Δικαιοσύνη μπορεί να κάνει θαύματα, αν το επιθυμεί. Αρκεί να ακολουθήσει την πορεία του χρήματος για να διαπιστώσει τι ακριβώς έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή την χώρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφουμε κάτι σχετικό. Το έχουμε κάνει και σε περιόδους που οι διαφημιστικές ήταν στις μεγάλες τους δόξες. Όταν κάτω από τις φτερούγες τους περιέβαλαν με την αγάπη τους ολόκληρα τμήματα επικοινωνίας διαλυμένων κομμάτων. Όταν ανάλογες θέσεις κόστιζαν –ενδεχομένως– σε έσοδα. Η διαφορά είναι ότι τώρα έχει παρουσιαστεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Η χρεοκοπία πολλών διαφημιστικών εταιρειών λόγω του Alter και κρατικών λογαριασμών, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια μεγάλη θεσμική αλλαγή στον χώρο της διαφήμισης. Θα τολμήσουν; Αν ναι, θα αποποιηθούν ένα σύστημα διαπλοκής που τροφοδοτήθηκε από εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ιδού η Ρόδος...
Πηγή:www.capital.gr
Ο μεγαλύτερος διαφημιζόμενος στην ελληνική αγορά είναι το κράτος. Μία αγορά που στις ημέρες της δόξας της ξεπερνούσε τα 700 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Προσέξτε, τώρα! Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της πίτας το απορροφούσε η τηλεόραση, η οποία ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη έναντι των διαφημιστικών εταιρειών: Επέστρεφε σε αυτές από το 20% ως και το 40% της αξίας των διαφημίσεων υπό την μορφή bonus.
Πάμε πάλι! Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο το media shop παίρνει μία αμοιβή από τον διαφημιζόμενο για τις υπηρεσίες του, όπως και η διαφημιστική εταιρεία που παράγει το δημιουργικό. Τα Μέσα πληρώνονται από τον διαφημιζόμενο. Στην Ελλάδα τα media shops κινούν το σύνολο της διαφημιστικής δαπάνης και επιβραβεύονται για τις επιλογές τους από τα Μέσα Ενημέρωσης!
Είναι ένα τελείως τρελό σύστημα λειτουργίας. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πολλές διαφημιστικές εταιρείες διεκδικούσαν μεγάλες δουλειές σε διαγωνισμούς με ζημία! Δήλωναν ότι θα έχαναν λεφτά κερδίζοντας τον διαγωνισμό και έτσι κέρδιζαν την μία δουλειά πίσω από την άλλη. Αν αυτό από μόνο του δεν δημιουργούσε απορίες σε εκείνους που έκαναν αυτούς τους διαγωνισμούς, είναι ένα θέμα που αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί.
Όταν οι μισές εργασίες είναι κρατικές, εύλογα αναρωτιέται κανείς που μπορεί να κατέληξαν τα λεφτά των επιστροφών. Κι εδώ η Δικαιοσύνη μπορεί να κάνει θαύματα, αν το επιθυμεί. Αρκεί να ακολουθήσει την πορεία του χρήματος για να διαπιστώσει τι ακριβώς έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή την χώρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφουμε κάτι σχετικό. Το έχουμε κάνει και σε περιόδους που οι διαφημιστικές ήταν στις μεγάλες τους δόξες. Όταν κάτω από τις φτερούγες τους περιέβαλαν με την αγάπη τους ολόκληρα τμήματα επικοινωνίας διαλυμένων κομμάτων. Όταν ανάλογες θέσεις κόστιζαν –ενδεχομένως– σε έσοδα. Η διαφορά είναι ότι τώρα έχει παρουσιαστεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Η χρεοκοπία πολλών διαφημιστικών εταιρειών λόγω του Alter και κρατικών λογαριασμών, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια μεγάλη θεσμική αλλαγή στον χώρο της διαφήμισης. Θα τολμήσουν; Αν ναι, θα αποποιηθούν ένα σύστημα διαπλοκής που τροφοδοτήθηκε από εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ιδού η Ρόδος...
Πηγή:www.capital.gr
No comments:
Post a Comment