Ειναι λίγα τα πράγματα τον τελευταίο καιρό που σε κάνουν να νοιώθεις καλά. Που σου φέρνουν χαρά στη ψυχή, και χαμόγελο στο πρόσωπο. Στο ραδιόφωνο, μολονότι το "αντικείμενό" μας - πρωτίστως η μουσική δηλαδή - είναι ευχάριστο, μέσα στο καταθλιπτικό και επιθετικό κλίμα των ημερών, εισπραττουμε και εμείς όλο αυτό το "βαρύ πράμα", όπως άκομψα πολλές φορές το χαρακτηρίζω.
Την περασμένη Παρασκευή, στην εκπομπή Μάνος Σεμπάστιαν Φλόιντ, στο Τρίτο, είπα να ακούσουμε, ολόκληρα, τρία μεγάλα έργα του κλασσικού ρεπερτορίου, και μάλιστα σε σπουδαίες εκτελέσεις.
Ηταν:
1. Το Κοντσερτο για Πιάνο και Ορχηστρα, αρ.4, έργο 58, σε Σολ μείζονα, του Λουντβιχ Φαν Μπετόβεν, με τον Βίλχελμ Κεπφ στο πιάνο, και τον Φέρντιναντ Λάϊτνερ να διευθυνει την Φιλαρμονική του Βερολίνου.
2. Το Κοντσερτο για Πιάνο αρ.27 σε Σι υφεση μείζονα, Κ595, του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, με τον Κλίφορντ Κέρζον στο πιάνο, και τον Μπέντζαμιν Μπρίτεν στο πόντιουμ της Αγγλικής Ορχήστρας Δωματίου. Καί,
3. Το Κοντσερτο για Πιάνο σε Λα ελάσσονα του Ρόμπερτ Σουμαν, με σολίστ τον Ράντου Λουπου, και τον Αντρέ Πρεβέν στην διαύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου.
Τα έργα αυτά, ειναι μεγάλα και σε διάρκεια. Τα τρία μαζί, κάλυψαν όλο το 2ωρο της εκπομπης. Αυτό δεν συνηθίζεται στο ραδιόφωνο, και δη σε πρωινή εκπομπή εν ωρα αιχμής, που οι πολλοί ακροατές είναι στο δρόμο πρός την εργασία τους.
Η παρακάτω επιστολή που έλαβα από ακροάτριά μας, ειναι για μένα από τα ωραιότερα δώρα που έλαβα ποτέ, τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο. Δεν μου αρέσει να ευλογώ τα γένια μου - μέ ξέρετε, νομίζω. Την αναδημοσιεύω εδω στο blog για να δείξω από τη μία ότι, όσο σκληρές και αν ειναι πιά οι συνθήκες εργασίας για όλους, αξίζει τον κόπο νά κάνουμε όλοι κάτι παραπάνω για να προσφέρουμε στον εαυτό μας και, κυρίως, στους άλλους, λίγη χαρά, και από την άλλη ότι υπάρχουν, ευτυχώς, στην κοινωνία μας ακόμα πολλοί άνθρωποι που έχουν έναν καλό λόγο να πουν.
"Αγαπητέ Κε Μιχαηλίδη
Θα ήθελα, για μια ακόμα φορά, να ευχαριστήσω εσάς και τους συνεργάτες σας για τη δύναμη που μας δίνετε συχνά μέσω της εκπομπής σας, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Θα ήθελα να σταθώ στην εκπομπή της περασμένης Παρασκευής 3/6. Κατά τη διαδρομή μου προς δημόσια υπηρεσία και συγκεκριμένα προς το Πολεοδομικό Γραφείο της Παλλήνης, πρόλαβα το μισό (δυστυχώς) από το 4ο κοντσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν και ολόκληρο το κοντσέρτο για πιάνο του Σούμαν. Είναι από τις σπάνιες φορές που παρακαλούσα να βρω κίνηση, ώστε να αργήσω να φτάσω στον προορισμό μου. Επειδή, για "κακή" μου τύχη ο δρόμος ήταν ανοιχτός, παρέμεινα για αρκετή ώρα στο χώρο στάθμευσης, μέχρις ότου τελειώσει το έργο.
Έπειτα από αυτό όλα μου φαίνονταν όμορφα, το χωράφι με τα ξερά στάχυα εκεί κοντά, οι άνθρωποι ...και δεν με ενόχλησε καθόλου η απότομη συμπεριφορά του υπαλλήλου της Πολεοδομίας.
Να είστε καλά
Ευδοκία Μοσχάκη"
Την περασμένη Παρασκευή, στην εκπομπή Μάνος Σεμπάστιαν Φλόιντ, στο Τρίτο, είπα να ακούσουμε, ολόκληρα, τρία μεγάλα έργα του κλασσικού ρεπερτορίου, και μάλιστα σε σπουδαίες εκτελέσεις.
Ηταν:
1. Το Κοντσερτο για Πιάνο και Ορχηστρα, αρ.4, έργο 58, σε Σολ μείζονα, του Λουντβιχ Φαν Μπετόβεν, με τον Βίλχελμ Κεπφ στο πιάνο, και τον Φέρντιναντ Λάϊτνερ να διευθυνει την Φιλαρμονική του Βερολίνου.
2. Το Κοντσερτο για Πιάνο αρ.27 σε Σι υφεση μείζονα, Κ595, του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, με τον Κλίφορντ Κέρζον στο πιάνο, και τον Μπέντζαμιν Μπρίτεν στο πόντιουμ της Αγγλικής Ορχήστρας Δωματίου. Καί,
3. Το Κοντσερτο για Πιάνο σε Λα ελάσσονα του Ρόμπερτ Σουμαν, με σολίστ τον Ράντου Λουπου, και τον Αντρέ Πρεβέν στην διαύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου.
Τα έργα αυτά, ειναι μεγάλα και σε διάρκεια. Τα τρία μαζί, κάλυψαν όλο το 2ωρο της εκπομπης. Αυτό δεν συνηθίζεται στο ραδιόφωνο, και δη σε πρωινή εκπομπή εν ωρα αιχμής, που οι πολλοί ακροατές είναι στο δρόμο πρός την εργασία τους.
Η παρακάτω επιστολή που έλαβα από ακροάτριά μας, ειναι για μένα από τα ωραιότερα δώρα που έλαβα ποτέ, τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο. Δεν μου αρέσει να ευλογώ τα γένια μου - μέ ξέρετε, νομίζω. Την αναδημοσιεύω εδω στο blog για να δείξω από τη μία ότι, όσο σκληρές και αν ειναι πιά οι συνθήκες εργασίας για όλους, αξίζει τον κόπο νά κάνουμε όλοι κάτι παραπάνω για να προσφέρουμε στον εαυτό μας και, κυρίως, στους άλλους, λίγη χαρά, και από την άλλη ότι υπάρχουν, ευτυχώς, στην κοινωνία μας ακόμα πολλοί άνθρωποι που έχουν έναν καλό λόγο να πουν.
"Αγαπητέ Κε Μιχαηλίδη
Θα ήθελα, για μια ακόμα φορά, να ευχαριστήσω εσάς και τους συνεργάτες σας για τη δύναμη που μας δίνετε συχνά μέσω της εκπομπής σας, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Θα ήθελα να σταθώ στην εκπομπή της περασμένης Παρασκευής 3/6. Κατά τη διαδρομή μου προς δημόσια υπηρεσία και συγκεκριμένα προς το Πολεοδομικό Γραφείο της Παλλήνης, πρόλαβα το μισό (δυστυχώς) από το 4ο κοντσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν και ολόκληρο το κοντσέρτο για πιάνο του Σούμαν. Είναι από τις σπάνιες φορές που παρακαλούσα να βρω κίνηση, ώστε να αργήσω να φτάσω στον προορισμό μου. Επειδή, για "κακή" μου τύχη ο δρόμος ήταν ανοιχτός, παρέμεινα για αρκετή ώρα στο χώρο στάθμευσης, μέχρις ότου τελειώσει το έργο.
Έπειτα από αυτό όλα μου φαίνονταν όμορφα, το χωράφι με τα ξερά στάχυα εκεί κοντά, οι άνθρωποι ...και δεν με ενόχλησε καθόλου η απότομη συμπεριφορά του υπαλλήλου της Πολεοδομίας.
Να είστε καλά
Ευδοκία Μοσχάκη"
No comments:
Post a Comment