Από τον φίλο Βαγγέλη Μαρινάκη, η ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία.
"Με αφορμή την ορθότατη ευαισθησία σου σε θέματα τήρησης νόμων με πρόσφατο παράδειγμα αυτό του αντικαπνιστικού νόμου, παραθέτω την εμπειρία μου. Σάββατο βράδυ, εστιατόριο Αdamo, Νέο Ψυχικό.
Με το που μας οδηγούν στο τραπέζι, οσφραίνομαι καπνό και διαπιστώνω πως προέρχεται από το διπλανό τραπέζι. Φωνάζω τον μετρ που μου εξηγεί πως το κάπνισμα απαγορεύεται μεν εντός του εστιατορίου αλλά εμείς καθόμασταν στο αίθριο, όπου και επιτρέπεται. Με συγκράτησε η σύζυγός μου από το να διαμαρτυρηθώ έντονα, τόσο για τον καπνό, όσο και για την κορο'ι'δία, αφού το αίθριο υπήρξε η βεράντα του κτηρίου η οποία όμως είχε περικλειστεί από τζαμαρίες (απλά καθίσαμε στην άλλη πλευρά του τραπεζιού όπου η όχληση ήταν σαφώς μικρότερη). Δηλαδή βαφτίζουμε ένα χώρο "αίθριο" και
ξεγλυστράμε...Ούτε θέλω να διανοηθώ πως ο ίδιος ο νόμος αφήνει τέτοιο...αίθριο"
ΥΓ.: Δυστυχως, με τόσα προβλήματα να μας ταλανίζουν, αναγκαζόμαστε σ' αυτόν τον τόπο ν' ασχολούμαστε ακόμα με το κάπνισμα, με τα σκουπίδια, και άλλα παρεμφερή...
Για αλλαγή διάθεσης:
ReplyDeleteΑγαπητέ κύριε Μαρινάκη,
Διάβασε στην ιστοσελίδα της DW-WORLD.DE/Greek για
την ταινία "Αμνηστία" του Αλβανού (ζεί στην Ελλάδα τα τελευταία 22 χρόνια) Μπουγιάρ Αλιμάνι.
Η ταινία μετέχει της φετεινής Berlinale.