Οι ιδιοκτήτες φορτηγών "Δημοσίας Χρήσεως", εδώ και περίπου 2 εβδομάδες βρίσκονται στους δρόμους. (Αύριο, Τρίτη, θα αποφασίσουν για το πώς θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους - ήδη, η αγορά "στεγνώνει", και στα πρώτα πρατήρια καυσίμων έχουν κάνει την εμφάνισή τους, πάλι, οί γνωστ΄λες χειρόγραφες ταμπέλες "Αμόλυβδη Τέλος").
Την πρασμένη εβδομάδα στη Πλατεία Συντάγματος, και σήμερα σε κάποια επεισόδια που προκλήθηκαν στην Εθνική Οδό, στο υψος της Μεταμόρφωσης, όπου έχουν παρκαρισμένα, στην άκρη του δρόμου, τα φορτηγά τους, είδα και πάλι μερικούς από τους απεργούς να χρησιμοποιούν, με τον χειρότερο τρόπο, ώς "όπλο" τους, την ελληνική σημαία και τον Εθνικό μας Υμνο.
Δέν ξέρω γιατί το κάνουν. Αν είναι για να συγκινήσουν και να "κερδίσουν" τους συμπολίτες τους, νομίζω ότι πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο.
Εάν θέλουν πάλι να πουν ότι ο αγωνας τους, για να μήν απελευθερωθεί το επάγγελμά τους, ή έστω για να απελευθερωθεί με τήν ικανοποιήση των δικών τους αιτημάτων, είναι "εθνική υπόθεση", και πάλι δεν πείθουν.
Η χρησιμοποιηση της σημαίας και του Εθνικού Υμνου σε τέτοιου είδους διεκδικήσεων, είναι από τις χειρότερες και πιο άκομψες μορφές διεκδίκησης αιτημάτων που έχω δει ποτέ. Πρίν από κάποια χρόνια, θυμάμαι, ένας Ελληναράς, προκειμένου να μήν γκρεμίσουν οι μπουλντόζες το καραμπινατο αυθαίρετό του, κάπου στα Μεσόγαια, ανέβηκε πάνω στη ταράτσα, τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και άρχισε να ουρλιάζει "Μολών Λαβέ".
Μεχρι να ενδυθεί τον ... πατριωτισμό του, τον συμπαθούσα. Ελεγα "έλα μωρέ, φουκαράς είναι, άς τον αφησουν", ή "άς ξεκινήσουν από άλλους, με πιό κραυγαλέα αυθαίρετα". Μόλις άρχισε τα "χαίρε ω χάιρε λευτεριά" και τα "μιλών λαβέ", έκλεισα την τηλεόραση και αδιαφόρησα πλήρως για την εκβαση της υποθέσεώς του...
No comments:
Post a Comment