Friday, July 26, 2013

ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΩΜΟ...


Paul Gavarni (1804-1866), "Young Man With Knapsack"


Εδώ, τώρα, που η ζωή γυρίζει, τα συναισθήματα δεν ειν’ εύκολα. Έφυγαν πολύ γρήγορα οι πρώτες στροφές – πόσες να’μειναν, τάχα; Ευτυχώς, δεν ξέρουμε. Αλλά και μόνο να το σκέφτεσαι, είναι τρομακτικό.

Δρόμος υπάρχει ακόμα. Το τέλος όμως είναι πιο ορατό πλέον. Το βλέπεις, και το σκέφτεσαι. Παλιά, σου φαινόταν ατέλειωτος. Δυσανασχετούσες κιόλας. Και βιαζόσουν να «κάψεις» χιλιόμετρα, να μεγαλώσεις πιο γρήγορα.

Η γλύκα, βλέπεις, είναι στη διαδρομή προς την ωρίμανση. Σ’ αυτήν, η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου είναι υπέρμετρη. Τρέχεις με ταχύτητα ιλιγγιώδη. Κι’ άμα πέσεις, τραυματίζεσαι μόνο στο σώμα. Το κόκαλο αν σπάσει, δένει εύκολα. Η πληγή που ανοίγει, πιο γρήγορα επουλώνεται.

Άμα πέσεις όμως στα μισά (και βάλε) του δρόμου σου, ο σοβαρότερος τραυματισμός είναι της ψυχής. Αυτός, πιο δύσκολα θεραπεύεται. Και πονάει αφάνταστα πιο πολύ.

Νομίζεις πως όλος ο κόσμος σε είδε να πέφτεις. Ακούς σχόλια του τύπου «βρε τον καημένο…», και βλέπεις βλέμματα που λένε το ίδιο ακριβώς.

Πέφτοντας στα 20 και 30 σου, σηκώνεσαι πιο εύκολα. Ακόμα κι αν όλα ως τότε σου πήγαν λάθος, δεν είναι δύσκολο να ξαναρχίσεις απ’ το μηδέν. Πόσοι και πόσοι, άλλωστε, δεν πήραν καλύτερο δρόμο και δεν πρόκοψαν στη ζωή τους έπειτα από πέσιμο σε μικρή ηλικία και ξεκίνημα απ’ το τίποτα;

Γιατί, όμως, τα γράφω όλ’ αυτά τώρα;

1 comment:

  1. Καλησπερα.Ενας ανθρωπος της δικης σου πιστης και του δικου σου 'εκτοπισματος '... μηπως δεν θα πρεπε να βρισκει τρομακτικο το 'υπολοιπο';Οταν ο ανθρωπος ζει μια γεματη ,ποιοτικη ζωη νομιζω οτι βρισκει γλυκα ενδιαφερον και νοημα εως το νημα.Η αληθεια ειναι πως με τρομαζεις λιγο σημερα ομως ελπιζω και ευχομαι ολα να παν πολυ καλα!

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...