TA ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟΝ ΣΑΚΟ ΜΟΥ (I)

Αυτά που παίρνω μαζί μου στις λίγες μέρες αποτοξίνωσης από τα «τρέχοντα», για να χαμηλώσουν οι ταχύτητες και οι τόνοι, και να ξαναθυμηθούμε ότι οι πραγματικές αξίες είναι εκεί όπου κανένα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο δεν μπορεί να τις αγγίξει. Με χαρά μοιράζομαι μαζί σας τις επιλογές μου, και με ακόμα μεγαλύτερη χαρά λαμβάνω πάντα τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας επ’ αυτών. Αρχίζω, όπως πάντα, με ποίηση.

«Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα», έτσι τιτλοφορείται αυτό το «Ανθολόγιο Κ.Γ.Καρυωτάκη», με εισαγωγή και ανθολόγηση του Θανάση Χατζόπουλου, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάμετρος».

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα / είδα το βράδυ αυτό. / Κάποια χρυσή, λεπτότατη / στους δρόμους ευωδία. / Και στην καρδιά / αιφνίδια καλοσύνη. / Στα χέρια το παλτό, / στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη. / Ηλεκτρισμένη από φιλήματα / θά ‘λεγες την ατμόσφαιρα. / Η σκέψις, τα ποιήματα, / βάρος περιττό.

Γράφει ο Χατζόπουλος: «Έτσι σαν δέσμη από τριαντάφυλλα, όπως είδε ο ίδιος το βράδυ εκείνο, ξεχωριστό το δίχως άλλο αν κρίνουμε από το ποίημα και τις διαπιστώσεις του, ας δούμε τα ποιήματα του Καρυωτάκη. Τριαντάφυλλα που σνιστούν πια το πρόσωπό του, τη φυσιογνωμία του, την προσωπογραφία του. Τριαντάφυλλα που παρ’ όλη τη σκοτεινιά τους, μαύρο σχεδόν και γι’ αυτό κάποτε οδυνηρά στο πλησίασμά τους, αναδίνουν ωστόσο, τι παράδοξο, ατόφιο το άρωμά τους. Άρωμα που μας συνοδεύει  πλησίστιους στο ταξίδι μας. Ως επιβαίνοντες, ας παρακολουθήσουμε το ρυθμό».

EΜΙΛ ΖΟΛΑ, «Τα θαλασσινά του κυρίου Σάμπρ», μετάφραση Φοίβου Πιομπίνου, εκδόσεις Ολκός, από τη σειρά «Ξένη Λογοτεχνία». Μικρούλη βιβλίο, μόλις 76 σελίδων δίχως το Επίμετρο του μεταφραστή. Τον Ιούλιο του 1876, ο 36χρονος τότε Ζολά διέκοψε για μερικές εβδομάδες τη συγγραφή του μυθιστορήματός του «Η Ταβέρνα», και πήγε κι εγκαταστάθηκε με τον εκδότη του και την γυναίκα του, τους Σαρπαντιέ, στο Πιριάκ, που βρίσκεται στην χερσόνησο της Γκεράντ, όχι πολύ μακριά από το Σαίν-Ναζαίρ. Κατά την παραμονή του στο Πιριάκ, έγραψε αυτήν την θαυμάσια νουβέλα, ολοκληρώνοντάς την στις 20 Αυγούστου.

Γράφει ο Πιομπίνος: «Η πλοκή των Θαλασσινών του κυρίου Σάμπρ, είναι απλή: ένας πρώην σιτέμπορος, με μεγάλη διαφορά ηλικίας από την σύζυγό του, δεν τα καταφέρνει να της κάνει ένα παιδί. Ο οικογενειακός γιταρός συνιστά στον κύριο μια τονωτική θεραπεία με θαλασσινά στην Βρετάνη, όπου όμως η σύζυγος συναντά έναν όμορφο νεαρό και … Η θεραπεία με τα θαλασσινά (όστρακα, στρείδια, μύδια κλπ) αποδεικνύεται αποτελεσματική, ευεργετική, αφού η κυρία, όταν το ζεύγος επιστρέφει από τις διακοπές του στο Παρίσι, διαπιστώνει πως έχει επιτέλους μείνει έγκυος».

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!...

«Τίποτα δε διαβάζει αυτό το παιδί. Τι θα κάνω μαζί του;», λέει η αγωνιούσα μαμά (ή και ο αγωνιών μπαμπάς, για να μη κάνουμε διακρίσεις), στην παιδοψυχολόγο στην οποία έχουν καταφύγει πάλι για την επίλυση ακόμα ενός προβλήματος του παιδιού τους.

«Εσείς διαβάζετε;», τους ερωτά εκείνη.

«Όχι», απαντούν ξερά οι γονείς.

«Έχετε βιβλία σπίτι σας;»,  συνεχίζει η παιδοψυλογός.

Ίδια απάντηση, «όχι», από μαμά και μπαμπά.

Απλά μαθηματικά, ειν’ αυτά. Δεν χρειάζονται παιδοψυχολόγοι. Έστω και εάν, στο συγκεκριμένο … περιστατικό, έπεσαν σε καλή περίπτωση.

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Απόδραση για ολίγες διακοπές. Σε κάποιο αεροπλάνο, σε κάποιο πλοίο. Η μοναξιά του αναγνώστη βιβλίων…