ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΟΝ Π.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΚΙ ΕΝΑΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

«Το να λέμε την αλήθεια και να είμαστε δίκαιοι έχει προτεραιότητα» ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο στην συνάντηση που είχαν σήμερα στο Προεδρικό Μέγαρο της Αθήνας, και στην οποία η συζήτηση είχε και για τους δύο, όπως επισήμαναν, έντονο το στοιχείο της ανησυχίας για την παγκόσμια ειρήνη, το μεταναστευτικό πρόβλημα, την πολιτική και οικονομική αστάθεια σε όλο τον κόσμο.

«Όλα τα άλλα είναι καλά, αλλά είναι λίγο ‘γιορτές’.  Εκεί είναι το κρίσιμο πράγμα, το οποίο θα χρειασθεί έντονη αυτοκριτική από όλους μας.  Αρχίζοντας βεβαίως από μας τους ίδιους πρώτα», πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος εξαρχής θέλησε να διευκρινίσει στον Πρόεδρο ότι η συνάντησή τους, που είχε κανονιστεί από καιρό μπορεί να συμπίπτει με άλλα πράγματα, εννοώντας σαφώς τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά ελπίζει, είπε, να μην υπάρχει καμία παρανόηση καθότι «δεν συσχετίζεται καθόλου με πολιτικά θέματα η δική μου παρουσία εδώ»

Άλλωστε, συνέχισε, όταν ανασυστήθηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας πήραμε μία απόφαση: «Μακριά από οποιαδήποτε πολιτική ανάμιξη, αλλά βεβαίως κάθε πολίτης είναι υπεύθυνο πρόσωπο και πρέπει να κάνει τις επιλογές του.  Αλλά ως Εκκλησία είμαστε μακριά από οποιαδήποτε εσωτερική ή εξωτερική ανάμιξη.  Απλώς το λέγω ως αποφυγή τυχόν παρανοήσεων, που είναι πολύ συχνές νομίζω τον τελευταίο καιρό».

Την πραγματοποίηση την επομένη Κυριακή Διαθρησκευτικής Συνέλευσης, με πρωτοβουλία της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, της Διασκέψεως των Καθολικών Επισκόπων και του Συνδέσμου, της Κοινότητος Sant’ Egidio,  ανήγγειλε στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στον κ. Παυλόπουλο.

Το θέμα της είναι ‘Είναι δυνατή πάντοτε η ειρήνη’, με ερωτηματική ή χωρίς ερωτηματικό, και θα παραστούν εκπρόσωποι από όλες τις θρησκείες, συγκεκριμένα από 50 χώρες, περίπου 500 σύνεδροι και άλλοι 2000 περίπου θα είναι οι παρατηρητές.  Δεν θα συζητηθούν, είπε ο κ. Αναστάσιος, μόνο τα πολιτικά, αλλά και τα οικονομικά και τα διαθρησκειακά τα οποία, τόνισε, είναι κρίσιμα  θέματα για την εποχή τη δική μας. 

«Ιδίως σε μια εποχή που το μεταναστευτικό έχει πάρει αυτή την εκρηκτική διάσταση και που επηρεάζει, μολονότι παραμένει πάντα κατ’εξοχήν ανθρωπιστικό θέμα, και την παγκόσμια ειρήνη», συμπλήρωσε ο Πρόεδρος Παυλόπουλος.

Και αφού υπογράμμισε ευθύς αμέσως ότι για αυτή την εκρηκτική διάσταση σήμερα το μεταναστευτικό, γιατί «έχουμε φροντίσει όλα τα Κράτη, όλοι οι Οργανισμοί», πρόσθεσε πως πρέπει και η Ευρώπη αμέσως να πάρει θέση και να υπάρξει αμέσως Σύνοδος Κορυφής, κάτι για το οποίο ήδη φαίνεται να έχουν συμφωνήσει και ο κ.Γιούνκερ και ο κ.Ολάντ και η κα Μέρκελ.

«Κύριε Πρόεδρε, ξέρω ότι αγαπάτε τις προκλητικές, όχι προφητείες, αλλά διαπιστώσεις.  Και θέλω να σας πω ότι πριν από πολλά χρόνια είχα διατυπώσει μία τολμηρή άποψη: Ότι στον 20όν αιώνα, πολλοί άνθρωποι που υπέφεραν βρήκαν καταφύγιο σε μια ελπίδα ουτοπική, ότι θα μπορούσε να υπάρξει με το α΄ σύστημα μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.  Στηρίχθηκε σε εντελώς αθεϊστικές προϋποθέσεις. Στον δικό μας τον αιώνα υπάρχει κάτι πολύ πιο επικίνδυνο: Οι ίδιοι άνθρωποι που υποφέρουν, να ξαναζητήσουν πάλι ένα καινούργιο προλεταριάτο να βρει καταφύγιο σε ορισμένες περιοχές που έχουν θρησκευτική δυναμική και – θα έλεγα λίγο περισσότερο – χρησιμοποιούν την ατομική ενέργεια της θρησκείας.  Αυτό με φοβίζει. Και απ’αυτής της πλευράς οι δυτικές  κοινωνίες έχουν υποχρέωση να είναι περισσότερο δίκαιες και περισσότερο αλληλέγγυες εγκαίρως.  Όχι αφού αρχίσει η πυρκαγιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή να κάνουν ότι κλαίνε δήθεν.  Άρα, θα χρειασθεί λίγο πιο τολμηρή διατύπωση για το πού βρίσκεται ο κίνδυνος.  Όλη εκείνη η ιστορία με το Ιράκ και τη Συρία σχετίζεται άμεσα με ευθύνες των πλουσίων και δυνατών της Δύσεως.  Και θα χρειασθεί να είμαστε πιο αυτοκριτικοί», είπε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας.

«Και ιδίως η Ευρώπη», παρενέβη στον ζωντανό διάλογο ο κ. Παυλόπουλος. «Γιατί σ’αυτήν ανήκει το βάρος και η ευθύνη.  Εκείνη είναι - και οφείλει να είναι - η ηγέτιδα δύναμη  στα θέματα των αρχών και των αξιών του Ανθρωπισμού, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.  Όταν μάλιστα ένας από τους βασικούς πυλώνες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο τρίτος βασικός πυλώνας,  είναι η Χριστιανοσύνη».

«Μόνο που καμιά φορά τη Χριστιανοσύνη λίγο τη στραμπουλάμε με τον δικό μας τρόπο.  Δίνουμε προτεραιότητα σε εξωτερικά πράγματα.  Εγώ θυμάμαι από τις νεανικές ακόμα μελέτες, κάτι που μου είχε μείνει στο μυαλό: «Αληθεύειν και ποιείν δίκαια αρεστά παρά Θεώ μάλλον ή θυσιών αίμα».  Το να λέμε την αλήθεια και να είμαστε δίκαιοι έχει προτεραιότητα.  Όλα τα άλλα είναι καλά, αλλά είναι λίγο ‘γιορτές’.  Εκεί είναι το κρίσιμο πράγμα, το οποίο θα χρειασθεί έντονη αυτοκριτική από όλους μας.  Αρχίζοντας βεβαίως από μας τους ίδιους πρώτα», ολοκλήρωσε ο Αρχιεπίσκοπος.

(Ανταπόκριση από την Αθήνα για το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ΚΥΠΕ. Ηλεκτρονική διεύθυνση: www.cna.org.cy)

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ!

ΝΑΜΑΣΤΕ και πάλι εδώ. Ή, όπως λέει κι ο ηρωικός ύμνος, «και ξανά προς την δόξα τραβάμε». Έτσι λοιπόν, για πολλοστή φορά - τρίτη εντός της χρονιάς ετούτης – φοράω την πολεμική μου μπέρτα, οπωσδήποτε και τη περικεφαλαία μου – και ξαναγίνομαι πολεμικός σας ανταποκριτής.

ΚΑΤ’ΑΡΧΑΣ, εκτός του ότι δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα γίνουν οι επόμενες βουλευτικές μας εκλογές, σίγουρα δεν έχουμε ακόμα καταλάβει γιατί θα γίνουν. Τα έγκυρα μέσα ενημέρωσης, ερμηνεύοντας την απόφαση του έως τώρα Πρωθυπουργού, λένε ότι αποφάσισε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για να λύσει τους λογαριασμούς του με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους – τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη, την Κωνσταντοπούλου, και άλλους που τόλμησαν να μην στηρίξουν το νέο Μνημόνιο που έφερε.

ΕΙΝΑΙ ενδιαφέρον πάντως, ότι μέσα σε 6 μόλις μήνες η «πρώτη φορά αριστερά» (εάν και αυτό το σλόγκαν, προσωπικά το αμφισβητώ) κατάφερε κιόλας, και πάλι, να διασπαστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που ξέραμε, είναι πλέον λειψός, και το κομμάτι που αποσπάστηκε από αυτόν ονομάζεται Λαϊκή Ενότητα. Ειρωνικό μου ακούγεται, ιδίως αυτό το "Ενότητα", αλλά πάλι αυτό δεν είναι δική μου υπόθεση.

ΘΑ προσπαθήσω στις επίπονες, ομολογώ, ανταποκρίσεις μου από το ελληνικό εκλογικό μέτωπο, ετούτη τη φορά να μεταφέρω ρεπορτάζ, σχόλια και απόψεις από το στρατόπεδο των πραγματικών πρωταγωνιστών, που δεν είναι εκείνοι που σέρνουν πάλι τον τόπο στις κάλπες, αλλά εκείνοι που σέρνονται σε αυτές.

ΕΙΝΑΙ οι άνθρωποι που, μόλις αντίκρισαν και άκουσαν την περασμένη Πέμπτη 20 Αυγούστου τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να ανακοινώνει εκλογές, είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι από αυτούς αναφώνησαν «όχι πάλι, ρε γαμώτο»! Αυτό το «ρε γαμώτο», ως επίλογος μιας φράσης, όπως μας έμαθε και η Βούλα Πατουλίδου όταν πήρε το χρυσό στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, είναι η επί το λαϊκότερο αντικατάσταση του «να πάρει η ευχή, να πάρει».

ΟΙ Έλληνες κουράστηκαν! Κουράστηκαν να σέρνονται πίσω από αποφάσεις και λόγια που αισθάνονται πια ότι δεν τους οδηγούν πουθενά. Η απελπισία και απογοήτευση του κόσμου εκδηλώνεται και με την απόφαση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που αισθάνονται ήδη πρόσφυγες στον τόπο τους, άλλοι να φεύγουν, άλλοι να ετοιμάζονται.

ΧΘΕΣ συναντήθηκα στην Αθήνα με παρέα φίλων παραθεριστών από την Κύπρο. Μία κοπέλα εργάζεται σε αρκετά υψηλόβαθμο πόστο στη Τράπεζα Κύπρου, και έλεγε αυτό που υποθέτω πως είναι πολύ γνωστό πια στο νησί, ότι «δεν προλαβαίνουμε να ανοίγουμε καινούργιους λογαριασμούς», και μάλιστα όχι μόνο για εταιρείες από την Ελλάδα, αλλά ακόμα και για μεμονωμένα άτομα. Ιδιώτες. Μου ανέφερε μάλιστα και περιπτώσεις – διότι η ίδια χειρίστηκε τις σχετικές υποθέσεις – δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας που αισθάνονται, λέει, ανετότερα εάν βγάζουν ένα μέρος του μισθού ή και άλλων εισοδημάτων τους στη Κύπρο.

ΑΥΤΟ, δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε εξαίρεση, ούτε λαϊκισμός. Είναι η πραγματικότητα μιας χώρας που όχι μόνο δεν μπορεί να συγκρατήσει τον δικό της πλούτο, κυρίως τον ανθρώπινο, αλλά έχει το θράσος μέσω των πολιτικών της δημαγωγών να υπόσχεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ότι πρώτο μέλημά της είναι «η ανάπτυξη και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων».

ΜΑ πως θα προσελκύσεις ξένες επενδύσεις, μαύρε, όταν δεν μπορείς να δώσεις μια στοιχειώδη έστω σιγουριά στους δικούς σας ανθρώπους; Ποιος θα έρθει να βάλει εδώ τα χρήματά του, όταν βλέπει πως οι ίδιοι οι Έλληνες τα βγάζουν έξω;

ΜΙΑ τέτοια, λοιπόν, συζήτηση, δεν θα ακούσουμε στην σύντομη προεκλογική μας εκστρατεία. Θα ακούσουμε όμως πολλά για το νέο κόμμα Λαφαζάνη, ποιοι θα το στηρίξουν, ποιοι όχι, τι θα πει ο Βαρουφάκης (που ακόμα υπάρχουν κάποιοι που απασχολούνται με κάθε τι που λέει), τι θ’ απογίνει η Ζωή, αν θα υπάρξει αυτοδυναμία, και άλλα παρόμοια. Ίσως καταφέρουμε απ’ εδώ, να αναδείξουμε μερικά έστω από όσα δεν θα διαβάσετε σε κανένα non-paper!...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Ο πολεμικό σας ανταποκριτής

(Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ σήμερα είναι από έργο του Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Γαίτη).

(*) Από την στήλη μου "Πρόσωπα&Προσωπεία", 24/8/2015 στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος" της Κύπρου, www.philenews.com

"Λάθος επιλογή" και "με συμπεριφορά δικτάτορα" χαρακτηρίζει την Κωνσταντοπούλου το Μαξίμου

Τότε που αγαπιόντουσαν. Πριν αποκαλυφθεί ότι η Ζωή έχει "συμπεριφορά δικτάτορα", και καταλάβουν ότι ήταν "απλώς ένα λάθος"

Το Μέγαρο Μαξίμου, μέσω άτυπου σημειώματος, αντιδρώντας στα όσα δήλωσε χθες και σήμερα η Πρόεδρος της Βουλής περί παραβίασης του Συντάγματος από Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Δημοκρατίας σχετικά με την διαδικασία προσφυγής σε πρόωρες εκλογές, δηλώνει ότι η κ. Κωνσταντοπούλου «συμπεριφέρεται ως δικτάτορας», και για πρώτη φορά αναγνωρίζει δημοσίως ότι η επιλογή της στο ύπατο αξίωμα της Βουλής από τον κ. Τσίπρα ήταν λανθασμένη.

Νωρίτερα σήμερα, και έχοντας συναντηθεί στη Βουλή με τον αποχωρήσαντα, μαζί με άλλους 24 βουλευτές, από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργό Παναγιώτη Λαφαζάνη, και συγκροτήσαντα νέο πολιτικό σχήμα με την ονομασία Λαϊκή Ενότητα, η κα. Κωνσταντοπούλου είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση παραιτήθηκε και προσφεύγει σε πρόωρες εκλογές «στα μουλωχτά», και «παραβιάζοντας τους θεσμούς».

«Η Πρόεδρος της Βουλής συμπεριφέρεται ως δικτάτορας, θεωρεί πως είναι το θεσμικό επίκεντρο του πολιτεύματος, ενώ είναι απλά μια λάθος επιλογή», αναφέρει η ολιγόλογη ανακοίνωση που εξεδόθη από πρωθυπουργικούς κύκλους στο Μαξίμου.

Μέχρι στιγμής, αντίδραση από την κα. Κωνσταντοπούλου δεν έχει υπάρξει, «αλλά να την αναμένετε», δήλωσε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) πρόσωπο του στενού της περιβάλλοντος. 

Τα βιβλία στον σάκο μου (ΙΙ)

Πάντα με προβλημάτιζε, και ως έναν βαθμό με στενοχωρούσε, ο ολοένα και βραχύβιος βίος των βιβλίων επάνω στους πάγκους των βιβλιοπωλείων – εκεί όπου είναι πιο ορατοί στους πελάτες. Βεβαίως, πρόκειται για τα πιο πρόσφατης κυκλοφορίας βιβλία, τα οποία ταξινομούνται σε αυτόν τον «πάγκο-κράχτη», ώστε να τα δουν οι βιβλιόφιλοι και να τα φυλλομετρήσουν.

Η ζωή ενός βιβλίου σε αυτόν τον πάγκο είναι γενικά σύντομη, και εξαρτάται από το πόσο καλά πουλάει. Εκείνα που «δυσκολεύονται», μπαίνουν κατ’ αρχάς στα ράφια, όρθια πλέον, όχι ξαπλωτά, και μετά από ένα διάστημα φεύγουν προς άγνωστη κατεύθυνση – κάποτε στην αποθήκη του βιβλιοπωλείου, και κάποτε σε υπαίθριους πωλητές, που τα πωλούν όσα-όσα. Μερικά από τα καλύτερά μου βιβλία, από αυτούς τα έχω αγοράσει.

Το «Μάρτυς μου ο Θεός», του Μάκη Τσίτα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίλχη από το 2014, είναι από εκείνα τα βιβλία που τα βρίσκεις ακόμα στους πάγκους-κράχτες των βιβλιοπωλείων, ιδίως των μεγάλων (για την Αθήνα μιλώ, για την Κύπρο δεν ξέρω). Αυτό συμβαίνει όχι μόνο επειδή πήρε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2014, ή ότι ήταν για πολλούς μήνες στις λίστες με τα πιο ευπώλητα (που και αυτά μετρούν), αλλά διότι πράγματα (θα πρέπει να) είναι εξαιρετικό βιβλίο.

Βάζω την επιφύλαξή μου σε παρένθεση, γιατί δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Είναι στο σάκο μου, και θα ταξιδέψουμε μαζί!

Εξ’ όσων όμως έχω διαβάσει σε κριτικές και παρουσιάσεις, από ανθρώπους που εκτιμώ και εμπιστεύομαι, ο αφηγητής της ιστορίας -ένας τυπικός αντιήρωας της εποχής μας, άνθρωπος απλός, που δεν επιθυμεί παρά να ζήσει με αξιοπρέπεια-, έχοντας βρεθεί στα πενήντα του χωρίς δουλειά και με υγεία κλονισμένη, εξιστορεί τα πάθη που υφίσταται, από την παιδική του ηλικία, στην αναμέτρησή του με τη σκληρή πραγματικότητα.

Όλοι -οι γυναίκες που συναντά, οι εργοδότες του, ακόμη και η ίδια η οικογένειά του- τον προδίδουν, ενώ γύρω του διαγράφεται η εικόνα μιας κοινωνίας που, παρά την επιφανειακή ευμάρεια, βυθίζεται στην παρακμή. Μέσα από τον χειμαρρώδη μονόλογό του, παρακολουθούμε τον αγώνα του να σταθεί όρθιος· οπλισμένος με χιούμορ, με φαντασία και με μια ιδιαίτερη λεκτική ευφορία, δημιουργεί ψηφίδα ψηφίδα έναν δικό του κόσμο.

Ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό, ανάμεσα στο ζωτικό ψεύδος και την αλήθεια, ο ήρωας του Μάκη Τσίτα αποκτά καθολικότερες διαστάσεις ως σύμβολο του ανθρώπου που, εξαιτίας της αγαθότητάς του, αντιμετωπίζει από κάθε πλευρά την εχθρότητα και τον κυνισμό. Συγχρόνως, με τη σχεδόν παιδική αθωότητά του, γίνεται ο καθρέφτης που αντανακλά το εκτρωματικό είδωλο της ίδιας αυτής κοινωνίας η οποία τον εκβάλλει από τους κόλπους της.

Tο βιβλίο που προτείνω, είναι ένα μικρό αλλά μεστό βιβλίο της μεγάλης Γαλλίδας ελληνίστριας Jacqueline de Romilly, το «Όταν η μνήμη αποκαλύπτει» (εκδόσεις Συνάψεις, σε μετάφραση Άννυς Σπυράκου). Όπως η ίδια σημειώνει στον πρόλογό της, το βιβλίο «είναι αφιερωμένο σε κάποιες συγκεκριμένες αναμνήσεις.

Καταπιάνεται ειδικώς με μια σειρά από στιγμές «όπου η μνήμη ήρθε να με ξαφνιάσει, όπως το φως που σχίζει το σκοτάδι». Πραγματεύεται το θέμα της «μνήμης», που στο βαθύ γήρας «παύει να ανασύρει θησαυρούς, αντίθετα ξεφτίζει και χάνεται, φέροντας τον γέροντα αντιμέτωπο με πλήθος αντιξοότητες.

Η Ρομιγύ, θυμήθηκε ξαφνικά μια μέρα έναν συνάδελφό της πανεπιστημιακό, που ποτέ δεν είχε στη σκέψη της ως τότε. Και δεν τον θυμήθηκε απλώς σαν ένα αχνό πρόσωπο, αλλά σαν κάποιον που το βλέμμα του ένοιωσε να την διαπερνά ευχ΄ριστα και προκλητικά.

Τι είναι αυτή η μνήμη, λοιπόν, που έρχεται εκ των υστερων, και μπορεί να σε αναστατώσει; H Ρομιγύ μιλάει για «απρόσμενες αναλαμπές». Αλλά, είναι μόνο αυτό;

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΡΟΝΑ ΚΑΜΕΝΟ

Την περασμένη Παρασκευή 14/8, στην πρωτόγνωρη για δημοκρατικά καθεστώτα "συζήτηση" στη Βουλή από τις 4 τα ξημερώματα ως τις 10.30 το πρωί για το νομοσχέδιο της νέας δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές, ο κατά σύστημα συκοφάντης Πάνος Καμένος, τορπιλλίζοντας για μία ακόμη φορά έστω και το αμυδρό κλίμα συναίνεσης που πήγε να δημιουργηθεί μεταξύ κυβέρνησης και μέρος της αντιπολίτευσης προκειμένου να ψηφιστούν τα μέτρα (διότι κατά βάθος θέλει μόνο αυτός να φαίνεται ότι σηρίζει τον Τσίπρα), προέβη σε μια καταγγελία εναντίον της κυρίας Αθηνάς Λινού, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε αναλάβει να εκπονήσει μια επιδημιολογική μελ΄τη στα Οινόφυτα.

Η κυριά Λινού ήταν υποψήφια του ΠΑΣΟΚ εκείνη τη περίοδο και ο Καμένος, βγάζοντας όπως πάντα αφρούς από το στόμα, τόνισε σαφώς πως επρόκειτο για σκανδαλώδη υπόθεση που και αυτή, λέει, θα πάει στα δικαστήρια. 

Η κυρία Λινού του απαντά σήμερα με αυτήν την ανακοίνωση. Και, χωρίς να γνωρίζω την υπόθεση εις βάθος, τα λεγόμενά της με πείθουν πως αυτή έχει δίκιο και ο Καμένος όχι. Νομίζω, όμως, ότι η κυρία Λινού, εφ όσον τα πράγματα είναι όπως τα παρουσιάζει, θα έπρεπε να κάνει ένα βήμα παραπέρα για να προστατέψει την υπόληψή της και να κινηθεί και δικαστικά εναντίον του, άσχετα εάν τον προστατεύει η ασυλία που είμαι βέβαβιος ότι θα του "χαρίσουν" πάλι οι πλείστοι συνάδελφοί του στη Βουλή.

Ε.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΛΥΠΑΜΑΙ, ΛΥΠΑΜΑΙ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!

Δήλωση Ευ. Βενιζέλου κατά την είσοδό του στη Βουλή για τη συζήτηση στην ολομέλεια επί του σχέδιο νόμου "Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της συμφωνίας χρηματοδότησης"

Όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα τους τελευταίους επτά μήνες,  η υπονόμευση της οικονομίας, η οπισθοχώρηση όλων των οικονομικών στοιχείων της χώρας, η ύφεση, η απώλεια του πρωτογενούς πλεονάσματος, το κλείσιμο των τραπεζών, το τρίτο μνημόνιο, το νέο μεγάλο δάνειο των 90 δισεκατομμυρίων, ο εξευτελισμός προσώπων και θεσμών, έχουν στην πραγματικότητα έναν υπεύθυνο με ονοματεπώνυμο: τον κ. Τσίπρα.

Κοροϊδευόντουσαν μεταξύ τους στον ΣΥΡΙΖΑ, κι όλοι μαζί κορόιδευαν και κοροϊδεύουν τους Έλληνες πολίτες.  Κι από κοντά κι ο κ. Καμμένος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Βλέπετε τον ευτελισμό της Βουλής;

Ποιος έκανε Πρόεδρο την κα. Κωνσταντοπούλου;

Ποιος έφερε τη χώρα στο σημείο αυτό της εσχάτης εθνικής ταπείνωσης, να συνεδριάζει η Βουλή ξημερώματα για να πάμε αύριο στο eurogroup στο όνομα των αντιμνημονιακών ιαχών, ψεμάτων, ψευδαισθήσεων και εξαπατήσεων που έχουν κάνει τέτοια ζημιά στη χώρα.

Λυπάμαι, λυπάμαι, ντρέπομαι.

TA ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟΝ ΣΑΚΟ ΜΟΥ (I)

Αυτά που παίρνω μαζί μου στις λίγες μέρες αποτοξίνωσης από τα «τρέχοντα», για να χαμηλώσουν οι ταχύτητες και οι τόνοι, και να ξαναθυμηθούμε ότι οι πραγματικές αξίες είναι εκεί όπου κανένα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο δεν μπορεί να τις αγγίξει. Με χαρά μοιράζομαι μαζί σας τις επιλογές μου, και με ακόμα μεγαλύτερη χαρά λαμβάνω πάντα τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας επ’ αυτών. Αρχίζω, όπως πάντα, με ποίηση.

«Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα», έτσι τιτλοφορείται αυτό το «Ανθολόγιο Κ.Γ.Καρυωτάκη», με εισαγωγή και ανθολόγηση του Θανάση Χατζόπουλου, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάμετρος».

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα / είδα το βράδυ αυτό. / Κάποια χρυσή, λεπτότατη / στους δρόμους ευωδία. / Και στην καρδιά / αιφνίδια καλοσύνη. / Στα χέρια το παλτό, / στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη. / Ηλεκτρισμένη από φιλήματα / θά ‘λεγες την ατμόσφαιρα. / Η σκέψις, τα ποιήματα, / βάρος περιττό.

Γράφει ο Χατζόπουλος: «Έτσι σαν δέσμη από τριαντάφυλλα, όπως είδε ο ίδιος το βράδυ εκείνο, ξεχωριστό το δίχως άλλο αν κρίνουμε από το ποίημα και τις διαπιστώσεις του, ας δούμε τα ποιήματα του Καρυωτάκη. Τριαντάφυλλα που σνιστούν πια το πρόσωπό του, τη φυσιογνωμία του, την προσωπογραφία του. Τριαντάφυλλα που παρ’ όλη τη σκοτεινιά τους, μαύρο σχεδόν και γι’ αυτό κάποτε οδυνηρά στο πλησίασμά τους, αναδίνουν ωστόσο, τι παράδοξο, ατόφιο το άρωμά τους. Άρωμα που μας συνοδεύει  πλησίστιους στο ταξίδι μας. Ως επιβαίνοντες, ας παρακολουθήσουμε το ρυθμό».

EΜΙΛ ΖΟΛΑ, «Τα θαλασσινά του κυρίου Σάμπρ», μετάφραση Φοίβου Πιομπίνου, εκδόσεις Ολκός, από τη σειρά «Ξένη Λογοτεχνία». Μικρούλη βιβλίο, μόλις 76 σελίδων δίχως το Επίμετρο του μεταφραστή. Τον Ιούλιο του 1876, ο 36χρονος τότε Ζολά διέκοψε για μερικές εβδομάδες τη συγγραφή του μυθιστορήματός του «Η Ταβέρνα», και πήγε κι εγκαταστάθηκε με τον εκδότη του και την γυναίκα του, τους Σαρπαντιέ, στο Πιριάκ, που βρίσκεται στην χερσόνησο της Γκεράντ, όχι πολύ μακριά από το Σαίν-Ναζαίρ. Κατά την παραμονή του στο Πιριάκ, έγραψε αυτήν την θαυμάσια νουβέλα, ολοκληρώνοντάς την στις 20 Αυγούστου.

Γράφει ο Πιομπίνος: «Η πλοκή των Θαλασσινών του κυρίου Σάμπρ, είναι απλή: ένας πρώην σιτέμπορος, με μεγάλη διαφορά ηλικίας από την σύζυγό του, δεν τα καταφέρνει να της κάνει ένα παιδί. Ο οικογενειακός γιταρός συνιστά στον κύριο μια τονωτική θεραπεία με θαλασσινά στην Βρετάνη, όπου όμως η σύζυγος συναντά έναν όμορφο νεαρό και … Η θεραπεία με τα θαλασσινά (όστρακα, στρείδια, μύδια κλπ) αποδεικνύεται αποτελεσματική, ευεργετική, αφού η κυρία, όταν το ζεύγος επιστρέφει από τις διακοπές του στο Παρίσι, διαπιστώνει πως έχει επιτέλους μείνει έγκυος».

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!...

«Τίποτα δε διαβάζει αυτό το παιδί. Τι θα κάνω μαζί του;», λέει η αγωνιούσα μαμά (ή και ο αγωνιών μπαμπάς, για να μη κάνουμε διακρίσεις), στην παιδοψυχολόγο στην οποία έχουν καταφύγει πάλι για την επίλυση ακόμα ενός προβλήματος του παιδιού τους.

«Εσείς διαβάζετε;», τους ερωτά εκείνη.

«Όχι», απαντούν ξερά οι γονείς.

«Έχετε βιβλία σπίτι σας;»,  συνεχίζει η παιδοψυλογός.

Ίδια απάντηση, «όχι», από μαμά και μπαμπά.

Απλά μαθηματικά, ειν’ αυτά. Δεν χρειάζονται παιδοψυχολόγοι. Έστω και εάν, στο συγκεκριμένο … περιστατικό, έπεσαν σε καλή περίπτωση.

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Απόδραση για ολίγες διακοπές. Σε κάποιο αεροπλάνο, σε κάποιο πλοίο. Η μοναξιά του αναγνώστη βιβλίων…