Η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου είναι ψυχολόγος στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία στην Αθήνα. Είναι ιδρύτρια της Σχολής Σκύλων Οδηγών τυφλών «Λάρα» και δεν βλέπει. Έχασε την όρασή της στη θερμοκοιτίδα όπου μπήκε επειδή γεννήθηκε πρόωρα. Είναι από τα πρόσωπα που συγκρατήσαμε «καλύπτοντας» δημοσιογραφικά πέρυσι, 2022, την δεξίωση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, για την 48 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974. Την βλέπουμε στην φωτογραφία, μαζί με τον σκύλο-οδηγό της, τον Μπάμπου. Που δυστυχώς, πριν λίγες μέρες έφυγε από αυτή τη ζωή.
Το
κομμάτι αυτό, γραμμένο από την Μαρία, το βρήκα στο propaganda.gr (ένα από τα αγαπημένα μου sites – το
προτείνω με ενθουσιασμό), μέσω του @rosa_progressive, που επίσης
εφεξής θα ακολουθώ. Είναι από τα πιο συγκλονιστικά που διάβασα ποτέ στα σοσιαλ
μίντια. Κάτι
που κάνει κάθε τι άλλο, («λαμπερό», «εκθαμβωτικό», viral, «συγκλονιστικό», κλπ), να
φαντάζει, και να είναι αποδυναμωμένο και ευτελές. Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί
σας. Χωρίς σχόλια,
εννοείται. Δεν χρειάζονται…
Το ταξίδι με το τρόλεϊ, είχε ξεκινήσει όμορφα. Ο
οδηγός, με είδε στη στάση, καταμεσής στην Κηφισίας. Σταμάτησε το τρόλεϊ ακριβώς
εκεί όπου έπρεπε να ανέβουμε. Φώναξε: «μια θέση δώστε για την κοπέλα με τον
σκύλο!», κάποια στιγμή, μπήκε μια γυναίκα είδε τον Μπάμπου να κοιμάται μακαρίως
κι αντέδρασε.
Της είπαν πως είναι σκύλος-οδηγός και
κατάλαβε... μια κυρία απέναντι χαμογελούσε... Κι έπειτα ξέρασε ο Μπάμπου. Τον
κατάλαβα μα δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα και μάλλον χειρότερα έγιναν τα πράγματα,
έτσι όπως ενστικτωδώς έβαλα τα χέρια μου.. φορούσα και το καλό μου σακάκι...
Ο Μπάμπου μετά, ξάπλωσε ακριβώς εκεί που ήταν.
Δεν κουνήθηκε, ούτε χιλιοστό.. ούτε να πανικοβληθεί ούτε να ενοχλήσει…» γράφει
η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου και όπως μοιράζεται στην ανάρτησή της, ένας νεαρός στο
φάσμα του αυτισμού, την βοήθησε να καθαριστεί και να καθαρίσει το πάτωμα και
κάποια στιγμή της είπε: "σας πειράζει να φύγω γιατί εδώ είναι η στάση
μου;"...
«Η κυρία απέναντι, μου έδωσε ένα ολόκληρο πακέτο
με μαντηλάκια, η άλλη κυρία που είχε αντιδράσει μπαίνοντας δεν είπε τίποτα, η
κυρία απέναντι διαγώνια που λερώθηκε, τη ρώτησα αν θέλει να την καθαρίσω και το
μόνο που είπε ήταν: «όχι παιδί μου..» όλο το τρόλεϊ δεν είπε τίποτα.
Καθάρισα το πάτωμα, τον Μπάμπου, εμένα, μα η
καρδιά μου ήταν ήρεμη. Ένας εμετός ήταν... Χαιρέτησα τον οδηγό φεύγοντας. Του
ζήτησα συγνώμη εκ μέρους του Μπάμπου, μου φώναξε: «δεν πρόλαβα να το
χαϊδέψω»...Και κάπως έτσι, ένας εμετός, με έκανε χαρούμενη σήμερα.
Χαρούμενη, ανακουφισμένη διότι μερικά χρόνια
πριν, ένας οδηγός λεωφορείου, είχε φωνάξει την αστυνομία να με κατεβάσει από το
όχημα επειδή συνοδευόμουν από σκύλο-οδηγό [...]
🤲 Η ομορφιά και η
αλληλεγγύη πάντα θα νικάνε την ασχήμια αυτού του κόσμου.»
> Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται την Δευτέρα 29/5/2023 στην στηλη μου Πρόσωπα & Προσωπεία στην κυπριακή εφημερίδα "Φιλελευθερος".
No comments:
Post a Comment