Το τρένο, η Piaf, ο Macron κι ο ερωτευμένος αεροπειρατής*

«Είδα ένα φίδι κάτω στον κάμπο, σαν δέκα έλατα τρανό. Κι από το στόμα του γριά βάμπω, έβγανε φλόγες και καπνό. Κι άιντε να το παραβγείς, μπάμπω μ’ στον ποδαρόδρομο. Κι είχε ένα όνομα να δεις, το λέγαν σιδηρόδρομο», έγραφε ο ποιητής-στιχουργός Κώστας Βίρβος στο μνημειώδες έργο του «Θεσσαλικός Κάμπος», που μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Αναφερόταν στον τρόπο με τον οποίο οι χωρικοί υποδέχτηκαν το πρώτο τρένο που πέρασε από τα μέρη τους. Στην αρχή με φόβο. Έπειτα με καχυποψία. Στη συνέχεια και για πάντα, με υπερβολή.

Είναι ένα υπέροχο, αφηγηματικό τραγούδι. Το λάτρεψα, όπως όλον τον δίσκο. Και επί δύο μέρες, σε αντιπερισπασμό θαρρείς προς την μεγάλη Edith Piaf, που κυριολεκτικά είχαν λιώσει όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ταω τραγούδια της για να ντύσουν ειδησεογραφικά την έλευση του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα, εγώ έβαλα τον «Σιδηρόδρομο» στη διαπασών και τόπαιζα μέρα νύχτα.

Τότε,  το μακρύ φίδι κάτω στον κάμπο το κυνηγούσαν τα παιδιά με επιφωνήματα πολύχρωμα, και με εκείνη την υπέροχη νεανική μαγικά που σε φόρτιζε με την ψευδαίσθηση ότι, εσύ ο μικρός, μπορείς άνετα να παραβγείς σε  γίγαντες και τέρατα.

Σήμερα, απελπιστικά υποτελείς, γελοίοι και υπερφίαλοι, μεγαλοπιανόμαστε αρχοντοχωριάτικα για να υποδεχτούμε έναν ηγέτη μεγάλης χώρας που, όπως οι πλείστοι επισκέπτες μας, αποδείχθηκε πολύ σεμνότερος των μουσαφίρηδων.

Η κάμερα της ΕΡΤ ήταν εστιασμένη, ακίνητη, επί δέκα και πλέον λεπτά στην πόρτα του αεροσκάφους που έφερε τον κ. Macron από το Παρίσι, δημιουργώντας ένα hype, συνοδευόμενο από λόγια απύθμενης βλακείας, μέχρι να ανοίξει επιτέλους για να μπορέσουμε να του πούμε «καλωσορίσατε στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία». Πόσες φορές το ακούσαμε το τελευταίο διήμερο; Έχασα το μέτρημα στη Πνύκα. Εκεί, ήμουν έτοιμος να πέσω στο βάραθρο.

«Έκανα μπάμπω μ’ το σταυρό μου σαν είδα τέτοιο παγανό. Και κόσεψα το γάιδαρό μου, μακριά τ’ να φύγω στο βουνό», έλεγε ο Βίρβος για το τρένο που ‘ρθε στο χωριό και παλάβωσαν οι χωρικοί.

Και κλείνω αυτήν την σύντομη ανταπόκριση απ’ το χωριό μου, με μία υποσημείωση της φίλης συγγραφέως, Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη, από το Ηράκλειο Κρήτης: «Παρακολουθούμε λοιπόν με αμείωτο ενδιαφέρον φωτογραφίες που εστιάζουν σε κάθε πόντο εκτεθειμένου δέρματος της κυρίας Μακρόν. Μετράμε ικανοποιημένοι τις ρυτίδες στους καρπούς και τους αστραγάλους της. Νιώθουμε ήρεμοι, προστατευμένοι από τα δεκάδες φίλτρα που διαθέτουν τα κινητά μας ώστε να δείχνουμε άπαντες αψεγάδιαστοι. Ελεύθεροι να κανιβαλίσουμε και να ειρωνευτούμε. Εθισμένοι στο κυνήγι της τελειότητας, ξεχνάμε το σημαντικότερο: οι ζάρες του δέρματος ωχριούν μπροστά στις ζάρες του μυαλού. (Η κοινότητα του κενού... ή το αντίστροφο)»

Κερασία, λέγεται το 2^ο βιβλίο της Αφροδίτης που μόλις κυκλοφόρησε. Το πρώτο, το «Ραντεβού», πέρυσι, θεωρήθηκε από τα καλύτερα πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως. Με ενθουσιασμό το συστήνω.

Ο ερωτευμένος αεροπειρατής, Αιγύπτιος Seif el-Din Moustafa Imam, εδώ και πέραν του 1 έτους κρατείται υπό συνθήκες απομόνωσης στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας, εν αναμονή της τελικής απόφασης του Εφετείου για έκδοσή του στην Αίγυπτο, όπως ζητούν οι εκεί αρχές. Τον περασμένο Μάρτιο ο Imam διάπραξε αεροπειρατία, αναγκάζοντας τον πιλότο να προσγειώσει το αεροσκάφος στην Λάρνακα. Ήθελε να δει την πρώην γυναίκα του, Κύπρια, ισχυριζόμενος ότι την αγαπά ακόμα. Από δημοσιεύματα εκείνων των ημερών υπήρχαν και αναφορές σε προβλήματα ψυχολογικής διαταραχής του 60χρονου. Η πράξη του εκρίθη εγκληματική. Η Αίγυπτος τον θέλει πίσω.

Δεν πρέπει να δοθεί, όσο και εάν αυτό ίσως να σκιάσει τις καλές σχέσεις μεταξύ Λευκωσίας και Καίρου. Προ ημερών αναφερθήκαμε εδώ στην έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Human Rights Watch, με σοβαρότατες καταγγελίες για βασανιστήρια από το καθεστώς Sisi, εναντίον αντιφρονούντων και όχι μόνο. Εάν υπάρχει, επομένως, και η ελάχιστη πιθανότητα εάν δοθεί στις αιγυπτιακές αρχές ο άνθρωπος αυτός να μην τύχει δίκαιης και ανθρώπινης μεταχείρισης, το αίτημα έκδοσής του πρέπει να απορριφθεί. Η περίπτωση των Τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετα το πραξικόπημα πέρυσι και τα ελληνικά δικαστήρια δεν δέχτηκαν να παραδώσουν στον Ερντογάν επειδή έκριναν δεν θα τύχαιναν στα χέρια του δίκαιης δίκης και αντίθετα η ζωή τους θα ετίθετο σε κίνδυνο, ας ληφθεί υπ’ όψιν και από τις κυπριακές δικαστικές αρχές. Θα επανέλθουμε σ’ αυτό.

* Η στήλη μου "Πρόσωπα & Προσωπεία" στον σημερινό, 10/9/2017, "Φιλελεύθερο" Κύπρου.