Η Μαρία του Αιγαίου*

Σάββατο απόβραδο. Επιστρέφοντας με το πλοίο από μονοήμερη απόδραση στη Τήνο. Διαβάζω, ή προσπαθώ να διαβάσω, το βιβλίο μου. Κάποιος δυνάμωσε τον ήχο της τηλεόρασης για να παρακολουθήσει, λέει, τις ειδήσεις. Για την πετρελαιοκηλίδα μας, για την νέα τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο, για την ομιλία Μητσοτάκης στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), για την έναρξη του Oktoberfest στο Μόναχο.

Εκτοπίζεται η προσοχή μου από το βιβλίο. Οι άνθρωποι γύρω μου, αν δεν είναι κολλημένοι στην οθόνη της τηλεόρασης – ίσως να τους ρούφηξε προς τα εκεί ο δυνατός ήχος, διότι προηγουμένως οθόνη χάζευαν πάλι, του κινητού. Μοιάζουν νάναι εξαρτημένοι από αυτήν. Σαν να μην μπορείς δηλαδή να ξεκολλήσεις.

Ο ήχος όλων των ειδήσεων είναι ίδιος. Δεν ακούω τι ακριβώς λένε, μόνο ένα επαναλαμβανόμενο ηχητικό ρεφρέν με πανομοιότυπους τονισμούς, πανομοιότυπων λέξεων ντυμένων με πανομοιότυπες εικόνες, μονταρισμένες με τέτοια ταχύτητα που να μην τις προσέχεις, απλώς να τις αντιλαμβάνεσαι.

Καλές και κακές εικόνες συνυπάρχουν, με την ίδια εκφραστική και απεικονιστική ουδετερότητα. Οι εκφωνητές, σαν βγαλμένοι από τον ίδιο κλώνο. Ταυτόχρονα, κάποια μηχανήματα παρακολουθούν όσους τους παρακολουθούμε, και καταγράφουν τις τάσεις μας.

Επιστρέφω από το κυκλαδίτικο νησί, νοιώθοντας ότι αποκόπτομαι όλο και πιο πολύ από αυτόν τον εικονικό κόσμο. Φοράω τ’ ακουστικά μου και συνεχίζω την ανάγνωση, με μουσική υπόκρουση απ’ τα Νυκτερινά του Chopin. Αυτοπροστασία.

Μαρία Κάλλας. Σε αυτήν έδωσα τη σκυτάλη όταν είπα να κάνω διάλλειμα ανάγνωσης. Είχα κατεβάσει από το mezzo, την ηχογράφηση από την εκπληκτική ερμηνεία της στην όπερα Norma του Bellini. Για πολλούς είναι «η καλύτερη ηχογραφημένη Norma όλων των εποχών». Εδώ: https://youtu.be/TYl8GRJGnBY. Ο τρόπος που ερμηνεύει την άρια Casta Diva, πάντα φέρνει αναστάτωση στη ψυχή και δάκρυα στα μάτια μου. Ήταν 16 Σεπτεμβρίου, το Σάββατο που πήγα στη Τήνο. Την ίδια μέρα, 40 χρόνια πριν, το 1977, η Ελληνίδα σοπράνο πέθαινε στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή, στα 53 της μόλις χρόνια. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στις 20 του μηνός στον ιερό ναό του Αγίου Στεφάνου στο Παρίσι. Ο ναός βρίσκεται στην οδό Georges-Bizet, του Γάλλου συνθέτη που έγραψε την όπερα Carmen, στην οποία επίσης η Κάλλας έδωσε μερικές από τις πιο συγκλονιστικές της παραστάσεις. Η σορός της αποτεφρώθηκε μετά την νεκρώσιμη ακολουθία και εν τέλει, αφού η τέφρα της είχε κλαπεί και ξαναβρέθηκε, μεταφέρθηκε στην γεννέτειρά της, στην Ελλάδα, και την άνοιξη του 1979 σκορπίστηκε στα νερά του Αιγαίου Πελάγους.

Υστερόγραφο: Φτάνοντας το βράδυ σπίτι, και μπαίνοντας στο facebook, τι ωραία που είδα ότι είχε γεμίσει το timeline με τις φωτογραφίες και τη φωνή της. Κι είχε αδειάσει ο κόσμος μου από τα άλλα, ασήμαντα.

Εικονογράφηση: Η μελαγχολική Μαρία Κάλλας ως Βιολέττα στην όπερα La Traviata του Giuseppe Verdi  το 1958.

Μικρά σκόρπια …

Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου την επομένη της ομιλίας των αρχηγών των κομμάτων στην ΔΕΘ, οι δημοσιογράφοι χθες δεν υπέβαλαν ούτε μία ερώτηση στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη για θέμα εξωτερικής, ευρωπαϊκής και αμυντικής πολιτικής της Ελλάδος *** Ο επαρχιωτισμός μας σε όλο του το μεγαλείο *** Πολλά άρθρα γράφονται βασισμένα στην περίφημη ρήση του Guterres ότι η Κύπρος πρέπει να γίνει επιτέλους «κανονικό (ή φυσιολογικό) κράτος», σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού. Πολλές και καλές συνταγές γράφονται. Λείπει όμως εκείνη που θα λέει ότι βασικότατη προυπόθεση για να γίνουμε αυτό που λέει ο Guterres,  είναι να γίνουμε και εμείς πρώτα φυσιολογικοί, κανονικοί πολίτες *** Σκηνή ζηλοτυπίας από το κινητό: «Πού είσαι, μωρό μου;». «Σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ». «Και γιατί ακούω κόσμο;» *** Καλή εβδομάδα, καλό φθινόπωρο, να φεύγουν οι πολλοί από τις παραλίες, και κανεί να φωτογραφίζετε τα νύχια των ποδιών σας *** ΤΕΛΟΣ

* Η Στήλη μου Πρόσωπα & Προσωπεία στον "Φιλελεύθερο" Κύπρου, 18/9/2017