ΕΙΠΑ, λοιπόν, να γράψω σήμερα τη στήλη μου προτού αρχίσω να βυθίζομαι στο Twitter για να δω "τι παίζει;". Ώς συνήθως "παίζει" γκρίνια, μιζέρια, και πολλή επιθετικότητα. Ασχολούμαστε με ευτελή πράγματα, και είναι σαν να "βλέπεις" δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης σε μικρές ατάκες. Ευτυχώς, όμως, στο Twitter έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις εσύ ποιούς θα ακολουθήσεις (follow) και αν κάνεις λάθος στην επιλογή σου, πολύ εύκολα κάνεις unfollow και απαλλάχτηκες. Πιστεύω ακράδαντα ότι το Twitter είναι ένα σπουδαίο μέσον, αρκεί ακριβώς να προσέξεις τις επιλογές σου. Έμαθα και μαθαίνω πολλά πράγματα, κυρίως έχοντας επιλέξει αρκετά ξένα sites, και πολλούς αξιόλογους ανθρωπους από το εξωτερκό - επιστήμονες, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, δημοσιογράφους, επαγγελμτίες, επιχειρηματίες, κ.ά.
ΜΕΤΑ από αυτά τα λίγα, ως tweet της ημέρας επιλέγω αυτό του Απόστολου Γεωργιάδη, @apogeorgiadis, που γράφει: Όσοι είστε μονίμως μες τη γκρίνια στο twitter για όλους και για όλα, έτσι είστε και στη πραγματκή σας ζωή; Πως σας αντέχουν;
ΚΙ’ ΕΤΣΙ, που λέτε, εμείς εδώ στην Ελλάδα, περνάμε έναν ακόμα χειμώνα γκρινιάζοντας και συζητώντας αδιάκοπα για το πόσο κρύο κάνει και πως θα ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Δεν την υποτιμώ καθόλου αυτήν την ... διάσταση. Αλλά είναι η διάσταση της "μικρής εικόνας" που, όσο μένουμε κολλημένοι σ' αυτήν, δεν θα ξεκολλήσουμε ποτέ από την κρίση και την δυστυχία μας.
Η "μεγάλη εικόνα" είναι εκείνη στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν κάνουμε τίποτα, (ή ίσως να κάνουμε ελάχιστα), για να αλλάξουμε πραγματικά τη ζωή μας. Εκ βάθρων, που λέμε. Εξ ολοκλήρου.
ΑΥΤΟ, δεν σημαίνει να χάσουμε την "ταυτότητά" μας, όπως φοβούνται πολλοί. Ούτε σημαίνει ότι θα γίνουμε Γερμανοί, Άγγλοι ή Σκανδιναβοί. Σημαίνει απλώς ότι κάνουμε αναστροφή, U-Turn αγγλιστί, και δημιουργούμε άλλα πρότυπα ζωής. Καινούργια. Ο καθένας μόνος του, και όλοι μαζί, με το Κράτος συμπαραστάτη. Το ξέρω ότι γελάτε. Το ξέρω ότι απογοητεύεστε. Το ξέρω ότι είναι ευκολότερο να ξαναγίνουμε το λάθος που ήμασταν παρά να γίνουμε επιτέλους το σωστό που δεν υπήρξαμε ποτέ.
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ καινούργια μυαλά. Διάθεση φρέσκια, διαφορετική. Χρειάζεται δουλειά πολλή, και αδιάκοπη. Καινοτομία. Προσπάθεια. Συνεργασία. Κυνήγι. Αγώνας.
ΔΕΝ μπορούμε να πάμε μπρος ανοίγοντας ακόμα μία καφετέρια, ακόμα ένα fast-food, με hot-dog και freddo capuccino μαζί 1,50 ευρω. Από που μας ήρθε αυτός ο συνδυασμός; Ποιος πολιτισμός είναι τούτος; Τι είναι όλα αυτά τα σκατά που καταναλώνουμε, νομίζοντας ότι με τούτα "έ, θα την ξεπεράσουμε την κρίση;". Η "μεγάλη εικόνα" έχει αλληλεγγύη ουσιαστική, που εμείς, τώρα, δεν την έχουμε. Η αλληλεγγύη είναι η βάση της συνεργασίας. Αν δεν συνεργαστούμε, θα μείνουμε μόνο με hot-dogs, καπουτσίνο, σουβλάκια, εποχικά στολίδια, και "όπου μας βγάλει".
ΠΟΥΘΕΝΑ δεν θα μας βγάλει. Εδώ θα μείνουμε. Κολλημένοι. Να κλαίμε όλοι μαζί τη μοίρα μας, να τσακωνόμαστε μεταξύ μας και να βρίζουμε εν χορδαίς και οργάνοις το άχρηστό μας Κράτος!
No comments:
Post a Comment