Saturday, April 27, 2013

ΟΥΤΕ "ΟΥΝΑ ΦΑΤΣΑ", ΟΥΤΕ "ΟΥΝΑ ΡΑΤΣΑ", ΑΛΕΞΗ ΜΟΥ!


Μετά από 2 μήνες ακυβερνησίας, η Ιταλία απέκτησε νέα συμμαχική κυβέρνηση σήμερα, υπό τον κεντροαριστερό Ενρίκο Λέττα. Το Κράτος, όμως, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να δουλεύει, διότι σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου η αλλαγή κυβέρνησης δεν επηρρεάζει τον δημόσιο τομέα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έίναι γνωστό ότι υπάρχουν "μαγαζιά" του Δημοσίου όπου ... εκκρεμείς υπάλληλοί του έχουν λάβει τη διαβεβαίωση από κομματικά στελέχη της αντιπολίτευσης που πιστεύουν ότι "έφτασεν η ώρα τους", όπως λέμε στη Κύπρο", ότι "μην ανησυχείτε, όταν έρθουμε εμείς, θα καταργησουμε...", όσα τώρα ενοχλούν, και θα επαναφέρουν όσα οι υπάλληλοι διεκδικούν.

Οπως πάντα, το δίκαιο με το άδικο εμπλέκονται μέ τέτοιον παράλογο τρόπο, που είναι αδύνατον να επιχειρηματολογήσει κάποιος με μόνο όπλο την ορθή σκέψη. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα. Ή μάλλον υπάρχει, αλλά είναι σε τόσο μικρή δόση, που βλέπεις ανθρώπους σαν τον Στέφανο Μάνο, ας πουμε, να μήν μπορουν να μαζέψουν ούτε το μίνιμουμ των ψήφων που χρειάζεται για να μπει στη Βουλή, και από την άλλοι κάτι τύποι σαν τον Καμμένο και άλλους όμοιους, πολλούς, να εκλέγονται πανηγυρικά.


Δεν θα κουραστω να λέω, λοιπόν, ότι το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι τα Μνημόνια. Ούτε η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε. Είναι αυτό το Κράτος τέρας που κτίστηκε επί τόσα χρόνια απ' όλους τους κομματικούς μηχανισμούς (μά όλους, λέμε), αναπτύχθηκε μέσα στη διαφθορά, στελεχώθηκε από πολύ μεγάλη μερίδα υπαλλήλων που ήταν εξαρχής, η έγιναν στη συνέχεια, πιο μέτριοι από μέτριους, και συντηρείται έκτοτε μόνο χάρη στην όποια δύναμη μπορει ακόμα να αντλεί από το σχεδόν έκπτωτο πια συνδικαλιστικό παραμάγαζο της κάθε κρατικής υπηρεσίας.

Ακούω, λοιπόν, τον τελευταίο καιρό τον Αλέξη Τσίπρα να ξεδιπλώνει το καινούργιο πολιτικό του εφεύρημα (μετά το φιάσκο του ... μεσία Ολάντ, που θά άλλαζε το πρόσωπο της Ευρώπης - θυμάστε;), που είναι "η συμμαχία των χωρών του ευρωπαικού νότου", με τις οποίες τάχα "έχουμε τόσες ομοιότητες".

Πραγματικά, δυσκολεύομαι να βρώ ποιές ομοιότητες έχουμε με τους Ιταλούς, με τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, εκτός του ότι ζουμε σε πανέμορφες χώρες και ξέρουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας - εμείς πάντα με δανεικά ή/και κλεμμένα, εκείνοι με λίγο πιο οργανωμένο τρόπο.

Εχουμε το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα με καμμία από αυτές τις χώρες; Αυτοί έχουν και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εμείς, μόνο δημόσια, που ειναι "ιδιωτική υπόθεση" κάποιων λίγων. Οπως και η κρατική ραδιοτηλεόραση. Να συγκρίνουμε, αλήθεια, και σε όλα τα επίπεδα, την ΕΡΤ με τη RAI, την TVE, και την RTP; Μοιάζουν σε τίποτα οι δημόσιες συγκοινωνίες μας; Να κοιτάξουμε, άραγε, τα κλειστά επαγγέλματα; Να δούμε τα εθνικά συστήματα υγείας; Να εντρυφήσουμε, άραγε, στο πως έχουν καταφέρει η Ισπανία και η Ιταλία να αναπτύξουν τόσο πολύ και τόσο καλά την επιχειρηματική αξιοποίηση του ελαιολάδου τους, και να αφήσουμε κατα μέρους τον μέγα μύθο ότι "μας παίρνουν τα καλύτερα δικά μας λάδια, τα σμίγουν με δικά τυους και τα πουλάνε ως δικά τους";

Ατέλειωτη είναι η λίστα των ... μη ομοιοτήτων μας! Και φτάνει τώρα, άραγε, η "ομοιότης" της οικονομικής μας στενότητας, για να συνάψουμε συμμαχία; Γελάνε οι άνθρωποι. Τραβιούνται πίσω και μόνο που το ακούνε.Διότι φοβούνται μήπως τους τραβήξουμε εμείς στον γκρεμό με τον οποίο επί τόσο καιρό φλερτάρουμε, αποζητώντας οποιαδήποτε άλλη λύση εκτός από το να μαζέψουμε τα σπασμένα μας, να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες, να συνειδητοποιήσουμε ότι, ευτυχώς, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω (διότι υπάρχουν μερικοί που ακόμα το πιστευουν), να στρωθούμε στη δουλειά, και να μην σηκώσουμε κεφάλι ώσπου να νοιώσουμε ότι μπορούμε, πρωτίσως μόνοι μας, ασχέτως των δανείων, αλλά όχι χωρίς αυτά, να τα καταφέρουμε.

Η αλήθεια είναι, για όσους έχουν κάποιες επαφές με τα "πολιτικά πηγαδάκια" στην Ευρωπαική Ενωση, ότι αυτές οι χώρες, του νότου, με τις οποίες εμείς θέλουμε να κάνουμε "κοινό μέτωπο", ούτε που θέλουν να ακούνε για μας. Μπορεί να μας συμπαθούν και να μας συμπονούν, αλλά όταν τους λές "μηπως φτιάξουμε μαζί και κάποια συμμαχία εναντίον των χωρών του βόρρά;", σου πετάνε ένα βιαστικό "no thank you", που στη δική μας γλώσσα ισοδυναμεί με το "να λείπει το βύσινο", και όπου φύγει-φύγει...

5 comments:

  1. Και πολύ καλά κάνουν οι υπόλοιποι "νότιοι" και τραβιούνται πίσω όταν ακούν το επαναστατικό κάλεσμα του Τσι για συμμαχία (μέχρι εκεί φτάνει η κατά ΣΥΡΙΖΑ "επανάσταση"). Με ένα κόμμα γιο-γιο από την γραφειοκρατική ακινησία μέχρι την φαντασία στην εξουσία και με μηδενικό ρεαλιστικό σχέδιο ούτε Β, ούτε Γ. Και με ένα αρχηγό που μονίμως διαβάζει τους λόγους που βγάζει καθώς - ως επί το πλείστον - δεν εκφέρει ζωντανό λόγο. Έχοντας δε μια παγερή ελεγχόμενη έκφραση (έως και παρεξηγήσιμη νιρβάνα την λες ώρες-ώρες ενώ εξαγγέλλει την φλογερή επανάσταση...), σαν να μην του ξεφύγει καμμία ασυνταξία. Όμως... φευ, δεν του ξέφυγε το γραμματικό λάθος και διολίσθησε στην "αναστολή" του μνημονίου. Οπότε, ο μεν πονόψυχος κ. Βούτσης δικαιολόγησε τον "κουρασμένο" πρόεδρο, αλλά ο κ. Λαφαζάνης - επαναστατικώ δικαίω - του τράβηξε το αυτί. Κατόπιν αυτών, εμείς σε τι να βασισθούμε ; Εκτός αν ανήκουμε σε μια ορισμένη κατηγορία συμπολιτών που δικαιωματικά τους αφορούσε το "μαζί τα φάγαμε" και που θέλουν να συνεχίσουν το φαγοπότι - και που σίγουρα και εμείς και αυτοί ξέρουν ποιοί είναι...και στηρίζουν βέβαια ΣΥΡΙΖΑ.
    ΚΜ

    ReplyDelete
  2. " Εκτός αν ανήκουμε σε μια ορισμένη κατηγορία συμπολιτών που δικαιωματικά τους αφορούσε το "μαζί τα φάγαμε" και που θέλουν να συνεχίσουν το φαγοπότι - και που σίγουρα και εμείς και αυτοί ξέρουν ποιοί είναι...και στηρίζουν βέβαια ΣΥΡΙΖΑ. "

    Αυτή μάλιστα είναι μία....απόλυτα τεκμηριωμένη εξήγηση για εμάς τούς ψηφοφόρους καί τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ! αγαπητέ σας ευχαριστώ που μας δίνετε τα φώτα σας απλά μια απορία άν μπορείτε να μου λύσετε : εγώ που δεν θεωρώ εαυτόν ότι ανήκω στην παραπάνω κατηγορία συμπολιτών καί δεν μ' αφορά ούτε το μαζί τα φάγαμε ούτε να συνεχιστεί βέβαια το φαγοπότι , βλέπετε απλά ιδιωτικός υπάλληλος είμαι , καί στήριζα & στηρίζω ΣΥΡΙΖΑ σε ποιά κατηγορία θα πρέπει να κατατάξω τον εαυτό μου ? όχι τίποτα άλλο αλλά να μια ταυτότητα !

    Αγγελίδης Θεόδωρος

    ReplyDelete
  3. Αγαπητέ, είναι πάρα πολύ απλό. Ανήκετε, νομίζω, στις εξαιρέσεις που επέλεξαν συνειδητά και από ιδεολογία ένα πλαίσιο αρχών που θεωρούν ότι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζει τους ίδιους. Είναι απόλυτα σεβαστό αυτό και σε καμμία περίπτωση δεν ανήκετε στην κατηγορία που αναφέρομαι. Επαναλαμβάνω : αναφέρομαι σε αυτούς που μετείχαν στο φαγοπότι και εμείς και αυτοί ξέρουν ποιοι είναι. Και αν επιμένετε να καταλάβετε την διαφορά σας με αυτούς, ας φέρω ένα ενδεικτικό παράδειγμα : παρακαλώ, μήπως έχετε πληροφορηθεί για την προσέγγιση κάποιων μεγαλοσυνδικαλιστών του Δημοσίου στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μέχρι πρότινος ο ιδεολογικός τους μανδύας ήταν προς ΠΑΣΟΚ ή άλλη μεριά ; Όπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή, τώρα που το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ δίνει στίγμα αλλαγής πορείας και επαναθεώρησης πολλών παλιών επιλογών.
    Αγαπητέ, μου δίνετε την ευκαιρία να επισημάνω ότι υπήρξε αυτή η αξιοπρεπής αντίδραση σας - εσάς που προέρχεσθε από τον ιδιωτικό τομέα - αλλά πολύ θα ήθελα να έβλεπα κάτι ανάλογο από ένα δημόσιο υπάλληλο. Γιατί δεν εμφανίζεται κανείς; Μάλλον γιατί ΟΛΟΙ στο Δημόσιο γνωρίζουν ότι ακόμη και αν οι ίδιοι δεν έφαγαν, κάποιος δίπλα τους ή απέναντί τους έφαγε και όλοι το ήξεραν αλλά στην καλύτερη περίπτωση, το θεωρούσαν πια εθιμικό δίκαιο. Εκτός και αν έχει πέσει σύρμα και ουδείς δημόσιος υπάλληλος επισκέπτεται το παρόν blog, λόγω κακής διαγωγής του κτήτορά του...
    Εν πάσει περιπτώσει και για να σοβαρευθούμε πάλι, θα ήθελα πολύ και το προτείνω αν δεν γίνεται, κατά την διενέργεια ενός γκάλοπ να υποβάλεται και το ερώτημα σε όσους δηλώνουν πρόθεση ψήφου για τον ΣΥΡΙΖΑ "είστε εργαζόμενος στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα" ; Πράγματι, πολύ θα ήθελα να μάθω το αποτέλεσμα.
    Και καταλήγω με μιαν ευχή για σας : Μακάρι να βρείτε στην πορεία σας "συντρόφους" που θα υλοποιήσετε μαζί τα όνειρά σας και δεν θα δείτε να θάβονται από άλλους που θα θεωρούν εσάς αιθεροβάμονα, ενώ αυτοί θα τσιμπολογούν. Και το χειρότερο και πιο εξοργιστικό είναι ότι τσιμπολογούν με ιδεολογικό τάχα μου προσωπείο... Εξοπλιστείτε λοιπόν και εσείς ιδεολογικά αλλά και με πολύ ρεαλισμό,κρίνοντας αυστηρά σε καθημερινή βάση όλους τους συντρόφους σας εκ του αποτελέσματος, καθότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι θεωρητικός περίπατος προθέσεων...

    ΚΜ

    ReplyDelete
  4. Και επειδή με ερεθίσατε και δεν θέλω να χάσω ...την φόρμα μου, για μένα φαγοπότι αγαπητέ κάνει και ο δημόσιος υπάλληλος που ...δεν κάνει τίποτε. Γιατί, όταν εγώ που τριάντα χρόνια έχω βιώσει τον ιδιωτικό τομέα και σπαταλώ τον χρόνο μου για να ξυπνήσω τον δημόσιο υπάλληλο που βρέθηκε απέναντί μου μήπως και εργαστεί, τότε αυτός συμμετέχει στο φαγοπότι. Προφανέστατα διορίστηκε με τους γνωστούς "άλλους" τρόπους και όχι αξιοκρατικά (εξ ου και ένα απίστευτο θράσος και αναίδεια που συνήθως έχουν αυτοί ακριβώς οι τύποι) και άρα μην κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι εννοώ ότι άδικα παίρνει τον όποιον μισθό παίρνει... Καθόλου δεν λυπάμαι για αυτήν την κατηγορία εάν υπέστη περικοπές. Και είναι ουκ ολίγοι...Άρα, μαζί τα φάγανε...
    ΚΜ

    ReplyDelete
  5. Επιτρέψτε μου, ήθελα να σχολιάσω τον κ. Κουράκη και θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη θέση.

    Κύριε Κουράκη, η ιεράρχηση που κάνετε (για καθηγητή-μαθητή κλπ)σε συνδυασμό με την βαμμένη κόμη σας, καταδεικνύουν το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ : προσπαθεί να ισορροπεί - άκρως επικίνδυνα - ανάμεσα σε αυτό που είναι και αυτό που θα ήθελε να είναι!

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...