Ευτυχώς, η μουσική!...

 

 

> Πέρασα ένα ωραίο, μετεκλογικό 4ήμερο στην ηλιόλουστη Κύπρο, 14-18 Φεβρουαρίου. Πόσο ανάγκη είχα αυτό το φως, μετά από την 10ήμερη κακοκαιρία στην Αθήνα, με χιόνια και κρύο που δάγκωνε. Είδα και μερικά αγαπημένα μου πρόσωπα, άκουσα από πρώτο χέρι ιστορίες ωραίες – μερικές και τρελές – για τις προεδρικές εκλογές. Και έφυγα με την προκλητική σκέψη ότι ίσως όλο αυτό το ανακάτωμα και μπέρδεμα (παρά την πατροπαράδοτη και διαρκή παρεμβολή διαπλεκομένων συμφερόντων από μη πολιτικούς χώρους), να φέρει ανατροπή στα πάγια.

 

>  Όπως και να το κάνουμε, τα πράγματα στο νησί, αν εξαιρέσεις το αχαλίνωτο γλέντι και τα λάφυρα της διαφθοράς, έχουν σκαλώσει. Μακάρι ο νέος Πρόεδρος να κάνει την έκπληξη, και να προχωρήσει άμεσα και αποφασιστικά με το πιο σημαντικό «πρέπει να» στην «To Do» λίστα του, που είναι η επίλυση (όχι απλά η ενεργοποίηση) του Κυπριακού. Κι ας δυσαρεστήσει λίγους ή πολλούς εκλογικούς συνοδοιπόρους του. Οι πραγματικοί, αποφασιστικοί ηγέτες ξεχωρίζουν στην μάχη. Όχι στα σχέδια.

 

Τέσσερεις μέρες γεμάτες. Κυριακή, αναχώρηση. Απογειώθηκα, λοιπόν, από την αγριάδα της τσίκνας (αλήθεια, όπως λέει κι ο φίλος μου συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, αυτό πάλι, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή να τρως κρέας, και την Τσικνο- Πέμπτη, έτσι για αλλαγή, να την γιορτάζεις με ακόμα πιο πολύ κρέας, είναι τόσο νεοελληνικό-νεοκυπριακό, μα τόσο δηλαδή, που μπράβο μας!), και προσγειώθηκα στην πόλη μου.

 

Κατευθείαν από το αεροδρόμιο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μετά τα πολιτικά και κοινωνικά παρατράγουδα στην Κύπρο, ξεχάστηκα για λίγο και απόλαυσα πολύ μια συναυλία με την μεγάλη Πορτογάλας πιανίστρια Μαρία Ζοάο Πίρες, (φωτό), μαζί με την υπέροχη Ορχήστρα Εγχόρδων του Φεστιβάλ της Λουκέρνης, υπό την διεύθυνση του επίσης σπουδαίου, αυστραλοκινέζου βιολονίστα Ντάνιελ Ντοντς, με τρία έργα του Λούντβιχ Φαν Μπετόβεν.

 

> Η Ορχήστρα άνοιξε την αυλαία με τον Κοριλανό, εισαγωγή για ορχήστρα σε ντο ελάσσονα, έργο 62. Είχε πολύ καιρό να το ακούσω, και με συνεπήραν τα μέρη που η μελωδία ηταν γλυκια!

 

> Έπειτα, ανέβηκε στην σκηνή η Πιρές, και ερμήνευσε το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.3 σε ντο ελάσσονα, έργο 37, σε τρία μέρη – Allegro con brio, Largo και Rondo: Allegro. Με συνεπήρε το παίξιμό της. Δεν κτυπούσε, ούτε καν πατούσε τα πλήκτρα. Τα χάϊδευε. Βγάζοντας τον πιο καθαρό, γλυκό και απαλό ήχο που άκουσα ποτέ μου από πιάνο, μετά τον μεγάλο Γκλεν Γκουλντ στις μνημειώδεις ερμηνείες στο στις Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. (Αυτός, χάιδευε τα πλήκτρα με τα χέρια του, και γυρτός όπως έπαιζε πάντα, μιλούσε κιόλας στα πλήκτρα! Δείτε το εδώ: https://youtu.be/p4yAB37wG5s)

 

> Τέλος, η Ορχήστρα έκλεισε την συναυλία με την φημισμένη Συμφωνία αρ. 3 του Μπετόβεν, σε μι ύφεση μείζονα, έργο 55, γνωστή και ως «Ηρωική» - σε 4 μέρη.

 

> Κάθε φορά που πηγαίνω στο Μέγαρο, απολαμβάνω σπουδαίες παραστάσεις και φεύγω γεμάτος. Σπάνια θα δεις άδειες θέσεις. Είναι γεμάτες από έναν κόσμο που προσέρχεται σχεδόν κατανυκτικά. Ανεπιτήδευτα. Άνθρωποι ωραίοι, ευγενείς, καλοντυμένοι, πράοι, ήρεμοι, χαμηλόφωνοι, καλλιεργημένοι. Σημείωνω αυτά, γιατί γενικά σπανίζουν και μου λείπουν αλλού. 

 

> Και πάντα σκέφτομαι πόσο σπουδαίο κληροδότημα έχει αφήσει στον τόπο ένας άνθρωπος. Ο εκδότης Χρήστος Λαμπράκης, 1934-2009. Είχε πάθος για την κλασική μουσική, και όποτε μπορούσε πήγαινε στα πιο σπουδαία θέατρα σε όλο τον κόσμο (Σκάλα του Μιλάνου, Royal Opera House, Όπερα Παρισιού, Βιέννη, Βερολίνο, Σάλτσμπουργκ, Νέα Υόρκη). Είχε βεβαία την οικονομική δυνατότητα. Ήθελε όμως να την έχει όλος ο κόσμος στην χώρα του, και εκείνος που λατρεύει την καλή μουσική, αλλά και εκείνος που δεν την έχει ανακαλύψει ακόμα. Και έτσι απλά, γεννήθηκε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Που ενθουσιωδώς προτρέπω όσους φίλους και φίλες από την Κύπρο έρχονται στα μέρη μας, να μπουν στο site του, www.megaron.gr, να περιηγηθούν στις σελίδες του, να δουν τους χώρους, να μελετήσουν το Πρόγραμμα, που περιλαμβάνει, εκτός από έργα από «Μεγάλες Ορχήστρες και Μεγάλους Ερμηνευτές» (έτσι λέγεται η ενότητα αυτή), Παιδική Σκηνή (όπου τώρα πχ παίζει ο Ροβινσώνας Κρούσος, Χορός, Έλληνες Σολίστ, πραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, Έργα Σύγχρονης Μουσικής, και πολλά άλλα.