Tuesday, January 24, 2012

ΑΔΙΕΞΟΔΟ...

Αραιά και που, γράφω κάποιο άρθρο για το aixmi.gr. Το κάνω από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, πρώτον γιατί εκτιμώ πολύ τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο, που είναι ο εμπνευστής του, και που είναι για μένα από τα καλύτερα δημοσιογραφικά μυαλά (κυρίως στο πολιτικό ρεπορτάζ) που διαθέτουμε, και δεύτερον ήρθε σαν δώρο για μένα, σε εποχές που στην εφημερίδα μου, την "Ελευθεροτυπία" τα πράγματα σκοτείνιασαν, να μπορείς να γράφεις κάτι ελεύθερα.

Μερικές φορές, κάποια άρθρα που στέλνω στο aixmi.gr, τα ανεβάζω και εδω, στο filiftero. Τελευταίο "δείγμα", το "Θέλω να γίνω ταξιτζής". Όπως γίνεται σε κάθε άρθρο, ακολουθούν τα σχόλια των αναγνωστών. Εάν δεν το γνωρίζετε το site, μπείτε στο κόπο να το επισκεφθείτε (φιλοξενεί μερικά λαμπρά κείμενα), και κυρίως υποβληθείτε στην δοκιμασία να διαβάσετε τα σχόλια σε οποιοδήποτε άρθρο.

Θα διαπιστώσετε αμέσως αυτό που συμβαίνει κατα κόρον στο Διαδίκυτο, (ιστότοπους, ιστολόγια, youtube, κλπ), όπου δίδεται οι δυνατότητα σε όποιον θέλει, να σχολιάσει όπως θέλει ό,τι γράφεται και ό,τι προβάλλεται. Έχω αρχίσει, εδω και αρκετούς μήνες, να μελετώ πιο επιστημονικά αυτό το φαινόμενο της ελεύθερης διαδυκτιακής παρέμβασης. Επί του παρόντος η έρευνα έχει μόνο ποιοτικά χαρακτηριστικά (όχι ποσοτικά ακόμα), που και αυτά είναι οπωσδήποτε ατελή. Όμως, θεωρώ βέβαιη και την "ποσοτική επιβεβαίωση", όταν αύτό το κομμάτι της έρευνάς μου ολοκληρωθεί, της διαπίστωσης ότι η συντρηπιτική πλειοψηφία των σχολίων δεν απαντά στην ουσία του δημοσιεύματος ή της όποιας ανάρτησης (ακόμα και βιντεάκι του YouTube αν είναι), αλλά επιτίθεται προσωπικά στον αρθρογράφο, ή στον "πρωταγωνιστή" ενός θέματος, ενός τραγουδιού, ενός συμβάντος. Πολύ συχνά η επίθεση εκδηλώνεται με ύβρεις, χυδαίους χαρακτηρισμούς και εμπάθεια.

Αυτό, βεβαίως, καθιστά αδύνατη τη συνέχιση ενός καλού και εποικοδομητικού διαλόγου. Οδηγεί, μόνο, σε αδιέξοδο. (Προκλήσεις του τύπου "να απαντήσεις τώρα, διαφορετικά θα είσαι και εσύ συνυπεύθυνος, ή θα μας πείσει ότι είσαι όργανο των αφεντικών σου", που είναι και από τις πιο χαρακτηριστικές, δεν πρόκειται ασφαλώς να τις αποδεχτώ ποτέ, γιατί θεωρώ ότι ρίχνουν χαμηλά την έννοια του διαλόγου, και προσβάλουν την ηθική και αξιοπρέπειά μου).

Εάν μιλούσαμε, βεβαίως, με όρους τηλεοπτικής αγοράς, η "σκληρή αντιπαράθεση", όπως συνηθίσαμε να την ονομάζουμε, είναι επιθυμητή και, ως γνωστόν, φέρνει και καλά νούμερα. Στη "διαδικτυακή αγορά", υπάρχει η "επισκεψιμότητα", γενικώς, αλλά πολλά sites έχουν αρχίσει να εμπορεύονται (προκειμένου να πάρουν διαφήμηση) και τον αριθμό - αλλά δυστυχώς όχι και την ποιότητα - των σχολίων που λαμβάνουν.

Όπως και να έχει, θέλω να πιστεύω ότι με τον καιρό θα αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα. Δύο στοιχεία, εδω, είναι καθοριστικά για μένα: το ήθος του καθενός, και η μόρφωσή του - ή, καλύτερα, θα έλεγα η Παιδεία του, που έχει και μία διάσταση μεγαλύτερη εκείνης που καθορίζεται μόνο από τις γνώσεις. Αυτα τα δύο, μαζί, φέρνουν θαυμαστά αποτελέσματα. Ανοίγουν οι ορίζοντές σου, και φεύγουν οι όποιοι δογματισμοί σου. Ευκολότερα αναθεωρείς απόψεις σου, και δέχεσαι επισημάνσεις από άλλους. Διαλέγεσαι σε ένα επίπεδο ευπρέπειας, ακόμα και εάν υπάρχει ακόμα το παλισιο της "σκληρής αντιπαράθεσης" - αρκεί αυτή, βεβαίως, να μήν γίνεται ούτε με όρους τηλεθέασης, ούτε με όρους "υψηλής επισκεψιμότητας".

Αυτό που επικρατεί σήμερα, μπορεί για κάποιους να έχει ακόμα και "πλάκα", αλλά στην πραγματικότητα, εάν και εφόσον μιλάμε με όρους "διαλόγου", οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο.

2 comments:

  1. Συμφωνώ απολύτως με όσα λέτε σε αυτό το άρθρο. Η γενική εικόνα μοιάζει περισσότερο με χωματερή λόγου παρά με (αντι-)παράθεση ιδεών και σκέψεων. Δυστυχώς (και ευτυχώς!) είναι προς το παρόν αδύνατο οι μηχανές αναζήτησης να παρέχουν την δυνατότητα αναζήτησης με κριτήρια "ποιότητας". Φυσικά, μια προσπάθεια ελέγχου του περιεχομένου οδηγεί με σιγουργιά σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και την απορρίπτω εντελώς. Από την άλλη, αν ο Ελύτης γεννιόταν σήμερα και προσπαθούσε να επικοινωνήσει το έργο του σε κάποια ιστοσελίδα, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δε θα τον γνωρίζαμε ποτέ.

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα Χρήστο.Ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις για μία ακόμη φορά....Δυστυχώς ,πιστεύω και καταλήγω ακόμη μία φορά-διαβάζοντας τα σχόλια ορισμένων(στο aixmi.gr)-ότι η χυδαία γλώσσα προέρχεται πάντα από χυδαίους ανθρώπους!Στο τέλος της γραφής εφόσον το επάγγελμα του οδηγού ταξί είναι τόσο δύσκολο ας γίνονταν ορισμένοι επιχειρηματίες -στις καλές εποχές-ας αγόραζαν μαγαζιά αντί για άδειες ταξί.Ας αφήνανε τη δουλειά αυτή να την κάνανε άνθρωποι πιο καταρτισμένοι ,όπως οι οδηγοί ταξί του Λονδίνου παράδειγμα που είναι πρότυπο για όλο τον κόσμο..Εκείνοι δεν κάθονται στο τιμόνι 30 μέρες το μήνα;Βέβαια εκείνοι είναι οδηγοί σε άλλο κράτος πιο οργανωμένο.Λες και την ευγένεια και τη επαγγελματική συμπεριφορά την καθορίζει το κράτος!
    Χρήστο μη μασάς καθόλου!Χαλαρά, που λέμε κι εδώ στο Βορρά!

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...