Μακάρι να λειτουργούσαν όλοι έτσι: Να μετακινούσαν ένα αντικείμενο από την θέση Α στη θέση Β, και να μας το γνωστοποιούσαν τότε. Όχι από πριν, όπως είναι το πολιτικό πάγιο.
Συγχαίρω τον κ. Πιερρακάκη και την ομάδα του. Η δουλειά τους έχει απτά αποτελέσματα στην κοινωνία, και αναγνωρίζεται διεθνώς.
Αναφέρω το τελευταίο διότι η "εσωτερική αναγνώριση" δεν είναι δεδομένη. Δυσκολεύεται ο Έλληνας να πει μπράβο. Ευκολότερο του έρχεται να καταδικάσει. Ιδίως στον πολιτικό χώρο.
Καταλαβαίνω ότι θίγεται το "συμφέρον" πολλών που, το συμφέρον τους θίγεται όταν τα πράγματα βαίνουν αργά. Η ταλαιπωρία του πολίτη ήταν ανέκαθεν η επιβεβαίωση της ανάγκης διατήρησης της δικής τους εργασιακής θέσης. Τώρα, δυσκολεύονται να την κρατήσουν.
Οι πιο συνετοί ζητούν και αναλαμβάνουν άλλα καθήκοντα. Οι πιο κολλημένοι, που κατά κανόνα κρέμονται μόνο από τα συνδικαλιστικά τους, θα κρατηθούν όσο μπορούν, και συνάμα θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό στο οποίο είναι «καλοί»: θόρυβο. Μέχρι να πέσουν. Κάτι που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Νομοτελειακά. Έρχεται, όσο κι αν φωνάζει η ντουντούκα!
No comments:
Post a Comment