Κάθομαι, που λέτε, στην άκρη του
νέφους, και παρακολουθώ ένα-ένα τα κάποτε μεγάλα και συγκλονιστικά θέματα της επικαιρότητας
να σβήνουν από προσώπου πατρίδος. Ίσως νάναι και σωτήριο τελικά αυτό το εφήμερο
των ασήμαντων ειδήσεων για όσους επιλέγουν να τις παρακολουθούν. Διαφορετικά,
τα φαινόμενα ψυχικής διαταραχής φοβούμαι πως θα ήταν πολλαπλάσια. Σιγά-σιγά δε,
βλέπω να γίνεται κι ένας ωραιότατος διαχωρισμός: Κάποιοι μένουν εκεί,
κολλημένοι στην οθόνη των ευτελών πραγμάτων. Κάποιοι, υγιώς, έχουν
αποστασιοποιηθεί. Κι εγώ, που δεν πίστεψα ποτέ μου στις αγέλες, από το νέφος
μου το βαρύ, αναπαυτικά καθήμενος, ένθερμα χειροκροτώ αυτήν την διάσπαση των
ατόμων.
Και
να τώρα, for the few that are here around, ένα διαμαντάκι παλιό, από
το The Incredible String Band στο Red hair. Για μία κοκκινομάλλα, λέτε; Δώστε βάση στα λόγια, και προπαντός στην
ενορχήστρωση.
Γεια χαρά!
No comments:
Post a Comment